Wyrok z dnia 10 listopada 1998 r.
I PKN 423/98

Pracodawca nie może uzupełnić braku wskazania konkretnej przyczyny
rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 30 § 4
w związku z art. 52 § 1 pkt 1 KP) po wniesieniu powództwa o przywrócenie do
pracy lub odszkodowanie.


Przewodniczący: SSN Walerian Sanetra, Sędziowie SN: Roman Kuczyński
(sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 1998 r. sprawy z po-
wództwa Jana C. przeciwko Zakładom Górniczo-Hutniczym ,,O." SA w B. o przywró-
cenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 3 lutego 1998 r. [...]


o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Powód Jan C. w pozwie przeciwko Zakładom Górniczo-Hutniczym ,,O." w B.
wnosił o przywrócenie do pracy, kwestionując przyczynę rozwiązania z nim umowy o
pracę bez wypowiedzenia z jego winy, mającą polegać na usiłowaniu kradzieży.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 1997 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Bytomiu
uwzględnił powództwo, ponieważ uznał, iż brak jest dowodów, iż to powód ukrył w
wózku akumulatorowym złomowane klemy akumulatorów, gdyż wszyscy mieli do
tego wózka dostęp, a nie znaleziono ich ani w samochodzie powoda, ani w jego pob-
liżu, ani w okolicy miejsca, w którym powód przechodził przez ogrodzenie.

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyro-
kiem z dnia 3 lutego 1998 r. oddalił apelację pozwanych Zakładów, uznając stanowis-
ko Sądu Rejonowego za trafne.

Kasacja pozwanych Zakładów zarzuca naruszenie prawa materialnego - art.
52 KP.


Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:


Kasacja jest bezzasadna. W piśmie pozwanego do związku zawodowego in-
formującym o zamiarze rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia
w trybie art. 52 § 1 pkt 2 KP wymieniona jest przyczyna tego rozwiązania: kradzież
klemów ołowianych z terenu zakładu.

Postępowanie przed Sądem pierwszej instancji wykluczyło tę przyczynę. Jed-
nocześnie stwierdzić należy, że z naruszeniem przepisu art. 30 § 4 KP zakład pracy
w piśmie rozwiązującym umowę o pracę nie wskazał konkretnej przyczyny rozwią-
zania umowy bez wypowiedzenia, powołując się tylko na przepis art. 52 § 1 pkt 1 KP,
(a nie pkt 2). Tymczasem w świetle utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego
(wyrok z dnia 3 września 1980 r., I PRN 86/80, ,,Służba Pracownicza" z 1981 r. nr 8,
s. 12) wskazanie w pisemnym oświadczeniu zakładu pracy przyczyny uzasadniającej
rozwiązanie umowy o pracę na podstawie art. 52 KP przesądza o tym, że spór przed
organem orzekającym toczy się tylko w granicach zarzutu skonkretyzowanego w tym
pisemnym oświadczeniu, a zakład pracy pozbawiony jest możliwości powoływania
się w toku postępowania na inne przyczyny, które również mogłyby uzasadniać
natychmiastowy tryb rozwiązania stosunku pracy. Jednocześnie organy orzekające w
sprawach ze stosunku pracy nie są związane oceną zakładu pracy, uznającą dane
zachowanie pracownika za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków
pracowniczych, lecz ocena ta podlega kontroli tych organów (wyrok Sądu Najwyż-
szego z dnia 3 marca 1981 r., I PR 13/81, niepublikowany).

Skoro przyczyna wskazana w piśmie do związków zawodowych i w odpowie-
dzi na pozew została w wyniku kontroli sądowej odrzucona - pozwany nie mógł ani w
apelacji, ani nie może w kasacji podawać innych przyczyn, a przyczyny te nie mogą
być poddane kontroli sądowej z powodu uchybienia treści art. 30 § 4 KP.

Powyższe czyni zarzut kasacji naruszenia przez Sąd drugiej instancji art. 52
KP oczywiście bezzasadnym, bowiem do niezastosowania przez Sąd wobec powoda
tego przepisu doszło w wyniku ustaleń faktycznych, których strona pozwana nie
może zakwestionować, tak z uwagi na naruszenie art. 30 § 4 KP, jak i brak w kasacji
zarzutu naruszenia prawa procesowego. Sąd Najwyższy rozpatruje kasację w jej
granicach, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania, której w
niniejszej sprawie się nie dopatruje.

Z powyższych motywów Sąd Najwyższy nie znalazł usprawiedliwionych pods-
taw do uwzględnienia kasacji i w oparciu o art. 39312 KPC orzekł jak w sentencji wy-
roku.
========================================