Wyrok z dnia 19 listopada 1997 r.
I PKN 377/97


Odmowa dopuszczenia dowodu nie pozbawia strony możności obrony
jej praw.

Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Jadwiga
Skibińska-Adamowicz, Barbara Wagner (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 1997 r. sprawy z po-
wództwa Elżbiety K. przeciwko [...] Bankowi Kredytowemu Spółce Akcyjnej Oddział w
Ł. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódz-
kiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 23 kwietnia 1997 r. [...]

o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e

Elżbieta K. domagała się przywrócenia do pracy w [...] Banku Kredytowym
SA w Ł. kwestionując zasadność wypowiedzenia jej umowy o pracę.
Strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa.
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Łodzi wyrokiem z dnia 31 października 1996 r.
[...] oddalił powództwo. Sąd ustalił, że Elżbieta K. była zatrudniona u strony pozwanej
od 4 listopada 1985 r. na stanowisku starszego inspektora ekonomicznego, a od 18
listopada 1988 r. jako starszy specjalista w I Wydziale Kredytów. Od 1993 r. pojawiły
się zastrzeżenia do jej postępowania. W arkuszu ocen za 1993 r., którego powódka
nie podpisała, znajduje się informacja, że pracuje "zrywami", a wydajność jej pracy
znacznie odbiega od wydajności pozostałych pracowników. W maju 1994 r. kierow-
niczka Sali Operacyjnej Centralnego Biura Maklerskiego złożyła do dyrektor E.W.
skargę na trudności we współpracy z powódką, częste spóźnienia oraz niestosowne
zachowanie wobec współpracowników i klientów. We wrześniu 1994 r. A.W., bezpoś-
rednia przełożona powódki, poinformowała dyrektor E.W. o niemożności współpracy

- 2 -

z powódką wobec jej konfliktowego postępowania. Z dniem 1 października 1994 r.
Elżbieta K. została przeniesiona do II Wydziału Kredytów. Oceny pracy za 1994 r.,
zawierającej krytyczne uwagi dotyczące zachowania i prawidłowości wykonywania
obowiązków, nie podpisała. W dniu 24 lutego 1995 r. udzielono powódce kary upom-
nienia za odmowę wykonania polecenia wydanego 20 lutego 1995 r. przez A.D. W
dniu 20 października 1995 r. Elżbieta K. otrzymała karę nagany w rezultacie skargi
klienta J.R. W dniu 21 stycznia 1996 r. [...] Bank Kredytowy w Ł. wypowiedział
Elżbiecie K. umowę o pracę.
Sąd oddalił wniosek dowodowy powódki o załączenie akt bankowych doty-
czących kredytu Adama W. i Leokadii K. oraz protokołu pokontrolnego rewidenta z
Centrali na okoliczność prawidłowego załatwienia ich wniosków o kredyty. Sprawa
kredytu dla A.W., którego wniosek opiniowała powódka, nie była przyczyną wypowie-
dzenia jej umowy o pracę. Strona pozwana powołała tę sprawę jako przykład nagan-
nego wykonywania przez powódkę obowiązków pracowniczych (kontrowersje między
przełożonymi a powódką w przedmiocie uzupełnienia danych, które w ocenie powód-
ki były zbędne do przyznania kredytu ).Wniosek o przeprowadzenie dowodu z zez-
nań świadka T.Ś.-K. zmierzały do wykazania, że przyczyną wypowiedzenia umowy o
pracę było jej szykanowanie przez Z.J. W ocenie Sądu dowód ten nie miał znaczenia
w sprawie, albowiem większość zarzutów pod adresem powódki dotyczyła okresu,
gdy dyrektorem [...] Banku Kredytowego była E.W. Sąd oddalił także wniosek o
dopuszczenie dowodu z akt zawieszonej sprawy [...] o sprostowanie opinii o pracy, w
której nie przeprowadzono postępowania dowodowego.
Elżbieta K. wyrok ten zaskarżyła apelacją i podnosząc zarzuty niewyjaśnie-
nia wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz
pominięcia składanych przez nią wniosków dowodowych wniosła o jego uchylenie i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji lub zmianę przez
uwzględnienie powództwa.
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi, w pełni
podzielając ustalenia Sądu I instancji oraz ich ocenę i kwalifikację prawną, wyrokiem
z dnia 23 kwietnia 1997 r. [...], oddalił apelację. Sąd wywiódł, że wypowiedzenie umo-
wy o pracę jest uzasadnione w rozumieniu art. 45 KP, gdy spośród kilku stawianych
pracownikowi zarzutów co najmniej jeden jest prawdziwy. Strona pozwana wykazała,

- 3 -

że powódka była osobą konfliktową, trudną we współpracy, naruszała obowiązki pra-
cownicze, odmawiając wykonywania poleceń przełożonych i spóźniając się do pracy.
Takie zachowanie uzasadnia wypowiedzenie stosunku pracy. Bez znaczenia dla oce-
ny zasadności rozwiązania z powódką umowy o pracę są koligacje rodzinne obecne-
go dyrektora [...] Banku Kredytowego Z.J. Obsługi kredytu dla A.W. i L.K. strona
pozwana nie podała jako przyczyny wypowiedzenia, wobec czego wyjaśnianie
okoliczności dotyczących tych spraw było zbędne.
Elżbieta K. od powyższego wyroku wniosła kasację wskazując jako jej pod-
stawę nieważność postępowania przez pozbawienie jej prawa do obrony (art. 379 pkt
5 KPC). Twierdziła, że nieuwzględnienie przez Sądy obu instancji zgłaszanych
wniosków dowodowych uniemożliwiło jej wykazanie, że faktyczną przyczyną zwolnie-
nia była obsługa kredytów dla Adama W. i Leokadii K. oraz że była szykanowana, z
przyczyn politycznych, przez Zbigniewa J. Sąd pozbawił ją prawa do obrony także
odmawiając sprostowania protokołów rozpraw.
W odpowiedzi na kasację strona pozwana wniosła o jej odrzucenie lub od-
dalenie.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Elżbieta K. zarzuciła nieważność postępowania przez pozbawienie jej prawa
do obrony. W świetle zebranego w sprawie materiału jest to zarzut bezzasadny.
Skarżąca była prawidłowo zawiadamiana o terminach rozpraw i czynnie w nich
uczestniczyła. O pozbawieniu strony prawa do obrony nie może świadczyć odmowa
dopuszczenia wszelkich wnioskowanych przez nią dowodów. Sąd zobowiązany jest
do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Temu celowi pod-
porządkowane jest postępowanie dowodowe. Sąd może zatem odmówić dopuszcze-
nia dowodu wskazanego przez stronę, jeżeli uzna, iż wszystkie okoliczności sporne
miedzy stronami zostały wyjaśnione w sposób dostateczny (art. 217 §2 KPC). W
szczegółowym i wnikliwym uzasadnieniu wyroku z dnia 31 października 1996 r. Sąd I
instancji podał motywy, którymi kierował się odmawiając przeprowadzenia dowodu z
zeznań świadka T.Ś.-K., z akt bankowych dotyczących kredytów dla A.W. i L.K. oraz
akt sądowych w innej sprawie [...]. Odniósł się do nich z pełną aprobatą Sąd II

- 4 -

instancji.
Zarzut dotyczący odmowy prostowania protokołów rozpraw nie został przez
skarżącą uzasadniony. Nie jest w tej sytuacji możliwa jego kontrola kasacyjna.
Kasacja w zasadniczej swej części jest, wynikającą z odmiennej oceny do-
wodów, polemiką z ustaleniami Sądu stanowiącymi faktyczną podstawę rozstrzyg-
nięcia zawartego w zaskarżonym wyroku. Skarżąca nie wskazała jako podstawy ka-
sacyjnej naruszenia art. 233 KPC. Ustalenia te, zgodnie z treścią art. 39311 KPC,
wiążą Sąd Najwyższy w rozpoznawanej sprawie.
Kasacja Elżbiety K. nie ma usprawiedliwionych podstaw. Z tego też względu
Sąd Najwyższy, stosownie do treści art. 39312 KPC, orzekł jak w sentencji.

========================================