Wyrok z dnia 29 września 1998 r.
I PKN 349/98

Pracodawca przejmujący zakład pracy staje się stroną w dotychczaso-
wym stosunku pracy także wtedy, gdy poprzedni pracodawca wydał pracowni-
kowi świadectwo pracy (art. 231 § 1 KP).


Przewodniczący SSN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Sędziowie SN:
Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Walerian Sanetra.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 września 1998 r. sprawy z po-
wództwa Krystyny Z. przeciwko Wandzie C. - Sklepowi Ogólnospożywczemu ,,A." w
B. o ustalenie i odprawę pieniężną, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku
Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia
1 grudnia 1997 r. [...]

o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Pozwana Wanda C. - prowadząca sklep ogólnospożywczy ,,A." w B., w spra-
wie z powództwa Krystyny Z. o ustalenie daty rozwiązania stosunku pracy i odprawę
pieniężną, wniosła kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 1 grudnia 1997 r. [...]. Zaskarżonym wyro-
kiem oddalono apelację pozwanej, która zakwestionowała zasądzenie na rzecz po-
wódki odprawy pieniężnej z tytułu zwolnienia z pracy z przyczyn dotyczących zakładu
pracy (pracodawcy) i domagała się ustalenia, iż stosunek pracy z powódką ustał dnia
9 maja 1997 r. (to jest z upływem 2 tygodniowego wypowiedzenia), a nie 31 maja
1997 r. (po upływie wypowiedzenia 1 miesięcznego). W kasacji zaskarżono wyrok
Sądu drugiej instancji tylko w części dotyczącej ustalenia daty ustania stosunku
pracy. Zarzucono naruszenie art. 231 § 1 KP polegające na przyjęciu, iż nastąpiło
przejście zakładu pracy (sklepu) na innego pracodawcę; art. 36 § 1 KP przez zasto-
sowanie 1 miesięcznego okresu wypowiedzenia; art. 1 i art. 10 ustawy z dnia 28
grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków
pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.
z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) polegające na błędnym ustaleniu, że rozwiązanie sto-
sunku pracy nastąpiło z przyczyn ekonomicznych, a także art. 233 § 1 KPC polega-
jące na niewyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy i niewłaściwej ocenie materiału
dowodowego. Twierdzi się w kasacji, że skoro prowadząca ten sklep w 1996 r. córka
pozwanej zakończyła z dniem 31 grudnia 1996 r. działalność gospodarczą i wydała
pracownikom świadectwa pracy, a pozwana zawarła z nimi nowe umowy o pracę od
dnia 2 stycznia 1997 r, to przepis art. 231 § 1 KP nie może mieć zastosowania. Kon-
sekwencją tego powinno być niezaliczenie pracy w 1996 r. do okresu zatrudnienia,
od którego zależy wymiar okresu wypowiedzenia (art. 36 § 11 KP).


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Kasacja nie jest uzasadniona.

Zarzut naruszenia art. 233 § 1 KPC nie może być rozpatrywany przez Sąd
Najwyższy. Nie wskazano bowiem w kasacji, jakie dowody zostały przez Sąd drugiej
instancji pominięte lub błędnie ocenione. W tym zakresie kasacja nie spełnia zatem
przewidzianego przez art. 3933 KPC wymogu uzasadnienia podstaw kasacyjnych, a
Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach kasacji (art. 39311 KPC). Konse-
kwencją tego jest rozpoznawanie sprawy na podstawie stanu faktycznego ustalonego
w dotychczasowym postępowaniu. Wynika z niego, że powódka została zwolniona z
pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, co potwierdzone jest pismem wy-
powiadającym umowę o pracę. Stwierdzono w nim, że przyczyną wypowiedzenia jest
,,redukcja etatów w związku z pogarszającą się sytuacją finansową zakładu pracy".
Zarzut naruszenia art. 1 i art. 10 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. nie jest zatem
uzasadniony.

Także nie są trafne zarzuty naruszenia art. 231 § 1 i art. 36 § 1 KP. Z przepi-
sów art. 36 § 1 i § 11 wynika wprost, że okres wypowiedzenia jest uzależniony od
okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, z zaliczeniem okresu zatrudnienia u po-
przedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określo-
nych w art. 231 KP. Powódce złożono wypowiedzenie dnia 25 kwietnia 1997. Zali-
czenie okresu poprzedniego zatrudnienia powoduje, iż umowa o pracę ulega rozwią-
zaniu po upływie 1 miesięcznego okresu wypowiedzenia z końcem miesiąca kalen-
darzowego, to jest dnia 31 maja 1997 r., natomiast skutkiem niezaliczenia tego za-
trudnienia byłoby ustanie stosunku pracy po 2-tygodniowym wypowiedzeniu kończą-
cym się w sobotę 9 maja 1997 r. (art. 30 § 21 i art. 36 § 1 KP). Według przepisu art.
231 § 1 KP w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę
staje się on, z mocy prawa, stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. W przepi-
sie tym chodzi o zakład pracy w znaczeniu przedmiotowym. czyli o wyodrębniony
organizacyjnie zespół składników majątkowych, w którym są zatrudnieni pracownicy.
Bez wątpienia sklep jest zakładem pracy w rozumieniu art. 231 § 1 KP. Przepis ten
wprowadza tylko jeden warunek niezbędny do tego, aby nastąpiła zmiana praco-
dawcy. Warunkiem tym jest przejście zakładu pracy na innego pracodawcę. Oznacza
to, że powódka z dniem przejęcia sklepu przez pozwaną stała się z mocy prawa
pracownikiem pozwanej, a zawarcie przez nią nowej umowy o pracę dnia 2 stycznia
1998 r. nie miało charakteru konstytutywnego jeśli chodzi o byt stosunku pracy
(ustalało tylko jego treść).Także wydanie powódce świadectwa pracy przez poprzed-
niego pracodawcę nie ma znaczenia prawnego w odniesieniu do następstw przejęcia
zakładu pracy przez nowego pracodawcę. Wydanie świadectwa pracy nie jest
bowiem zdarzeniem powodującym ustanie stosunku pracy, a powódka tylko wtedy
nie stałaby się z mocy prawa pracownicą pozwanej, gdyby jej stosunek pracy uległ
rozwiązaniu przed przejęciem zakładu pracy przez nowego pracodawcę. Jak wynika
z tych wywodów, także zaprzestanie działalności gospodarczej przez poprzedniego
pracodawcę nie ma znaczenia dla stosowania art. 231 § 1 KP.

Z tych względów na podstawie art. 39312 KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================