Wyrok z dnia 22 lipca 1998 r.
I PKN 250/98

Podstawy kasacji z art. 3931 pkt 1 KPC nie usprawiedliwiają zarzuty do-
tyczące ustalonego stanu faktycznego.


Przewodniczący SSN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Sędziowie SN: Adam
Józefowicz, Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 1998 r. sprawy z powództwa
Czesławy S. przeciwko Powszechnej Spółdzielni Spożywców ,,S." w B. o przywróce-
nie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 5 marca 1998 r. [...]


o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku wyro-
kiem z dnia 5 marca 1998 r., oddalił apelację powódki Czesławy S. od oddalającego
powództwo przeciwko Powszechnej Spółdzielni Spożywców ,,S." w B. o przywrócenie
do pracy wyroku Sądu pierwszej instancji. Sąd Wojewódzki - jak to wynika z uzasad-
nienia powyższego wyroku - uznał, że bezzasadne były zarzuty apelacji jakoby Sąd
Rejonowy nie wyjaśnił wszystkich istotnych okoliczności sprawy i dokonał niewłaści-
wej oceny materiału dowodowego. Wbrew tym zarzutom, Sąd Rejonowy na podsta-
wie przeprowadzonych dowodów niewadliwie ustalił wszystkie istotne okoliczności
mające znaczenie dla zasadniczej oceny, że pracodawca z uzasadnionych przyczyn
wypowiedział powódce umowę o pracę i w związku z tym roszczenie pozwu nie ma
podstawy prawnej w art. 45 § 1 KP. Podzielając ustalenia faktyczne i ich ocenę w
świetle powyższego przepisu, dokonane przez Sąd pierwszej instancji, Sąd Woje-
wódzki stwierdził, że wśród przyczyn wypowiedzenia znaczenie ma trwający półtora
roku konflikt powódki z jej przełożoną w miejscu pracy, utrudniający funkcjonowanie
obsługiwanego przez powódkę stoiska handlowego. Jednakże sam ten konflikt nie
stworzył bezpośredniej przyczyny wypowiedzenia powódce stosunku pracy. Istotniej-
sze znaczenie miało tło konfliktu i jego następstwa. Ze względu bowiem na niewłaś-
ciwą współpracę powódki z jej przełożoną stanowisko handlowe nie funkcjonowało
jak należy, gdyż powódka będąc sprzedawcą nie informowała przełożonej o ewen-
tualnych brakach w asortymencie towarów, wymogach i gustach klientów. Sąd Wo-
jewódzki ponadto powołał się na wyjaśnienia Sądu Najwyższego zawarte w wyroku w
sprawie I PRN 69/96, że zbytnia nerwowość i brak właściwego zainteresowania
klientami nie spełnia przymiotów, które powinny cechować sprzedawcę. W tej sytua-
cji wypowiedzenie umowy o pracę powódce należało uznać za skuteczne, gdyż było
podyktowane obiektywnie uzasadnionym dążeniem pracodawcy do zapewnienia
lepszej realizacji jego zadań.

Kasacja powódki oparta została na podstawie z art. 3931 pkt 1 KPC. Zarzuty
zostały określone w ten sposób, że zaskarżony wyrok narusza art. 39 § 4 i art. 45 KP
przez ,,błędną wykładnię, a mianowicie przyjęcie, że ustalone fakty stanowią uza-
sadnioną przyczynę wypowiedzenia". Wniosek kasacji dotyczył zmiany zaskarżonego
wyroku i przywrócenie powódki do pracy.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Rozpoznając sprawę w granicach kasacji (art. 39311 KPC) Sąd Najwyższy
związany był niekwestionowaną w kasacji podstawą faktyczną zaskarżonego wyroku.
Podstawę tę - jak to wyżej przedstawiono - stanowi zasadnicze dla rozstrzygnięcia
sprawy ustalenie, że pracodawca z uzasadnionych przyczyn wypowiedział powódce
umowę o pracę oraz ustalenia szczegółowe co do okoliczności i faktów, z których
wynika przyjęta zasadność wypowiedzenia. Wszystkie te ustalenia nie mają - jak się
sugeruje w kasacji - charakteru ogólnikowego, skoro dotyczą oceny konkretnych
zachowań powódki w określonym czasie, w miejscu pracy i w odniesieniu do
skonkretyzowanych warunków pracy, stosunków z przełożonym oraz interesów pra-
codawcy.

Na tle ustalonych w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, a następ-
nie podzielonych przez Sąd Wojewódzki, ,,konkretnych" przyczyn uzasadniających
wypowiedzenie powódce umowy o pracę, bezzasadna jest podstawa kasacji doty-
cząca wykładni wskazanych przepisów prawa materialnego (art. 30 § 4 i art. 45 KP).
Z uzasadnienia kasacji wynika bowiem, że jej zarzuty zupełnie pomijają podstawę
faktyczną wyroku. Wnoszący kasację, z pominięciem ustaleń Sądu, przedstawił włas-
ną ocenę jednej z rozpatrzonych okoliczności, tj. że jego zdaniem, oświadczenie
pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę jest nazbyt ogólnikowe i z tego zało-
żenia wychodząc pośrednio wyrażał sugestię, jakoby Sąd wadliwie interpretował
wskazane przepisy prawa materialnego, zakładając, że przyczyny wypowiedzenia
umowy o pracę nie powinny być odpowiednio ,,skonkretyzowane". Taki zarzut kasacji
nie ma żadnego oparcia w ustaleniach stanowiących postawę faktyczną i prawną
zaskarżonego wyroku.

Z powyższych przyczyn, skoro kasacja nie ma usprawiedliwionej podstawy,
Sąd Najwyższy orzekł stosownie do art. 39312 KPC.
========================================