POSTANOWIENIE Z DNIA 8 CZERWCA 2000 R.
( WKN 9/2000 )


Art. 67 § 3 k.k., w zakresie, w którym dopuszcza możliwość orzeczenia
przy warunkowym umorzeniu postępowania karnego świadczenia pieniężnego
wymienionego w art. 39 pkt 7 k.k., nie ma zastosowania w wypadku
warunkowego umorzenia postępowania przeciwko żołnierzowi pełniącemu
zasadniczą służbę wojskową, gdyż art. 324 § 2 k.k. przewiduje generalny zakaz
orzekania tego środka karnego wobec takiego żołnierza.

Przewodniczący : sędzia SN płk E. Matwijów

Sędziowie SN : płk A. Kapłon ( sprawozdawca ), płk Z. Stefaniak

Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej : ppłk J. Ciepłowski
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2000 r. sprawy Marcina R.,
z powodu kasacji na korzyść wniesionej przez Zastępcę Prokuratora
Generalnego - Naczelnego Prokuratora Wojskowego
od postanowienia Wojskowego Sądu Garnizonowego w G. z dnia 9 listopada
1999 r. o warunkowym umorzeniu postępowania,-

u c h y l i ł zaskarżone postanowienie i p r z e k a z a ł sprawę do
ponownego rozpoznania Wojskowemu Sądowi Garnizonowemu w G.

U z a s a d n i e n i e


Postanowieniem z dnia 9 listopada 1999 r., Wojskowy Sąd Garnizonowy
w G. umorzył warunkowo postępowanie karne wobec Marcina R.
o czyn określony w art. 177 § 1 k.k., polegający na tym, że ,, w dniu 21 sierpnia
1999 r. około godz. 1430 w miejscowości B. na drodze publicznej, kierując
samochodem osobowym marki ,, Dacia " nr rej. TYB - 3641, stanowiącym
własność Jurka R., nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu
lądowym zawarte w art. 3 ust. 1 i art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc drogą
dwukierunkową nr 534 w kierunku R., przy zmianie kierunku jazdy nie
zachował szczególnej ostrożności i wykonując manewr skrętu w lewo nie ustąpił
pierwszeństwa przejazdu, zajeżdżając drogę prawidłowo jadącemu z przeciwka
samochodowi osobowemu marki ,, Tawria " nr rej. ZEE - 6663, kierowanemu
przez Tomasza A., w wyniku czego doszło do zderzenia wymienionych
pojazdów, na sutek czego nieumyślnie spowodował wypadek, w następstwie
czego pasażerka samochodu marki ,, Tawria " Janina A. doznała obrażeń ciała w
postaci złamania kości ramieniowej w miejscu typowym, stłuczenia obu kolan i
ogólnych potłuczeń, które spowodowały naruszenie czynności narządów jej
ciała na czas dłuższy niż 7 dni ", przy czym sąd ustalił okres próby 1 roku oraz
orzekł - na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 49 k.k. wobec Marcina R.
świadczenie pieniężne na rzecz Rady Rodziców - Zespołu Szkół Przemysłu
Spożywczego w G.

Wyżej wskazane postanowienie uprawomocniło się w pierwszej instancji.

Postanowienie to zaskarżył kasacją Zastępca Prokuratora Generalnego -
Naczelny Prokurator Wojskowy, zarzucając rażące naruszenie prawa, a to art.
324 § 2 k.k., mające istotny wpływ na treść postanowienia, polegające na
orzeczeniu wobec Marcina R., pełniącego podczas orzekania zasadniczą służbę
wojskową, środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego, który ustawa
zakazuje stosować wobec żołnierzy służby zasadniczej.

W konkluzji autor kasacji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje :

Kasacja jest zasadna.

Niespornym jest, iż w chwili orzekania przez sąd pierwszej instancji
Marcin R. pełnił zasadniczą służbę wojskową, a tym samym miały do niego
zastosowanie przepisy części wojskowej kodeksu karnego.

Orzekając - in concreto - sąd pierwszej instancji - jak słusznie wywiódł
to autor kasacji - dopuścił się rażącego naruszenia prawa materialnego,
a mianowicie art. 324 § 2 k.k., który stanowi lex specialis w stosunku do art. 67
§ 3 k.k. w zw. z art. 49 k.k.

A zatem umarzając warunkowo postępowanie karne wobec żołnierza
zasadniczej służby wojskowej nie można orzec wobec niego na podstawie
art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 49 k.k., środka karnego - świadczenia pieniężnego
przewidzianego w art. 39 pkt 7 k.k., a to wobec nie budzącego wątpliwości
brzmienia art. 324 § 2 k.k.

Powyższe winien mieć na uwadze sąd pierwszej instancji orzekając
ponownie w niniejszej sprawie.

Z wyżej przedstawionych względów Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie.