Postanowienie z dnia 7 grudnia 2004 r.
III SPP 23/04

Skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuza-
sadnionej zwłoki, wniesioną po prawomocnym zakończeniu postępowania o
udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności, pozostawia się
bez rozpoznania na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17
czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy
w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. Nr 179, poz. 1843)
w związku z art. 429 § 1 i art. 430 § 1 k.p.k.

Przewodniczący SSN Stanisław Kosmal (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Marian Buliński, Wiesław Maciak.

Sąd Najwyższy, z udziałem Prezesa Sądu Apelacyjnego w Lublinie, po rozpo-
znaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi Zbi-
gniewa D. na przewlekłość postępowania Sądu Apelacyjnego w Lublinie w sprawie
[...]

p o s t a n o w i ł:

skargę Zbigniewa D. pozostawić bez rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e

Zbigniew D., odbywający aktualnie w zakładzie karnym karę pozbawienia wol-
ności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej, złożył w dniu 29
marca 2004 r. wniosek do Sądu Okręgowego-Wydziału Penitencjarnego w Lublinie o
udzielenie mu przerwy w wykonywaniu wspomnianej wyżej kary.
Sąd Okręgowy w Lublinie Wydział Penitencjarny postanowieniem z dnia 18
maja 2004 r. odmówił skazanemu udzielenia przerwy w odbywaniu tej kary.
W dniu 24 maja 2004 r. Zbigniew D. złożył zażalenie na powyższe postano-
wienie do Sądu Apelacyjnego w Lublinie. Sąd ten postanowieniem z dnia 22 wrze-
śnia 2004 r. zażalenia skazanego nie uwzględnił i utrzymał w mocy zaskarżone po-
stanowienie.
W dniu 28 września 2004 r. Zbigniew D. złożył skargę na przewlekłość postę-
powania zażaleniowego przed Sądem Apelacyjnym w Lublinie, w której domagał się
stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie [...] toczącej się przed wspo-
mnianym wyżej Sądem Apelacyjnym, niezwłocznego wyznaczenia posiedzenia w tej
sprawie oraz przyznania mu od Skarbu Państwa sumy pieniężnej w kwocie 4.000 zł.
Po odczytaniu pisma Prezesa Sądu Apelacyjnego w Lublinie, w którym wnosił
on o oddalenie przedmiotowej skargi - zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy z dnia
17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w
postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. Nr 179, poz. 1843) - Sąd
Najwyższy zważył, co następuje:
Bezsporne jest, że skarga Zbigniewa D. na przewlekłość postępowania przed
Sądem Apelacyjnym w Lublinie złożona została w dniu 28 września 2004 r., zaś po-
stanowienie tego Sądu orzekające o nieuwzględnieniu jego zażalenia na postano-
wienie Sądu Okręgowego w Lublinie odmawiające udzielenia mu przerwy w wykona-
niu kary pozbawienia wolności zapadło w dniu 22 września 2004 r. Oznacza to, iż
owa skarga została wniesiona po terminie, o jakim mowa w art. 5 ust. 1 powołanej
wyżej ustawy. Przepis ten stanowi bowiem, iż skarga na przewlekłość winna być
wniesiona w toku postępowania w sprawie. Jak natomiast stwierdzono wyżej postę-
powanie to zostało prawomocnie zakończone przed wniesieniem skargi, co powo-
duje, iż nie może być ona rozpoznana merytorycznie.
Ta okoliczność powoduje także, iż Sąd Najwyższy nie może uwzględnić wnio-
sku Prezesa Sądu Apelacyjnego w Lublinie o oddalenie skargi Zbigniewa D. Przepis
art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa
strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki
stanowi, iż oddalić można tylko skargę niezasadną, zaś Sąd Najwyższy owej zasad-
ności w tym postępowaniu nie badał.
Zdaniem orzekającego w tej sprawie składu sądzącego, Sąd Najwyższy nie
może również wniesionej po terminie skargi Zbigniewa D. odrzucić, albowiem przy-
czyny odrzucenia skargi zostały wyczerpująco wymienione w art. 9 powołanej wyżej
ustawy. Skoro zatem ustawa z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie
prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej
zwłoki nie wskazuje, co należy uczynić, gdy skarga została wniesiona po terminie za-
kończenia toku postępowania w sprawie, a zatem po upływie terminu czynności pro-
cesowej, do którego mogła być wniesiona, zgodnie z art. 8 ust. 2 wspomnianej
ustawy, który stanowi, iż w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpo-
wiednio przepisy postępowania zażaleniowego obowiązujące w postępowaniu, któ-
rego skarga dotyczy, należało sposobu rozstrzygnięcia w tej sprawie poszukiwać w
odpowiednich przepisach Kodeksu postępowania karnego. Odpowiednimi przepisami
w opisanej wyżej sytuacji - zdaniem Sądu Najwyższego - są przepisy art. 430 § 1
k.p.k. w związku z art. 429 § 1 k.p.k. Stanowią one bowiem, że sąd odwoławczy
pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, jeżeli został on wniesiony
po terminie.
Zważywszy, że skarga na przewlekłość postępowania złożona przez Zbignie-
wa D., którą należało traktować jako środek odwoławczy w postępowaniu zażalenio-
wym przewidzianym w Kodeksie postępowania karnego, została wniesiona po prze-
widzianym we wspomnianej wyżej ustawie terminie, należało orzec jak w części dys-
pozytywnej postanowienia.
========================================