Postanowienie z dnia 12 lipca 2000 r.
III RN 206/99

Pismo, w którym skarżący wskazuje na okoliczności mające świadczyć,
że uchybienie terminu do wniesienia skargi nie nastąpiło z jego winy, powinno
być rozpoznane przez Naczelny Sąd Administracyjny jako wniosek o przywró-
cenie terminu do wniesienia skargi (art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r.
o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm. oraz art. 58
§ 1 i 2 KPA w związku z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym).


Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Andrzej
Wasilewski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2000 r. sprawy z powództwa
Anny i Eugeniusza M. na uchwałę Rady Miejskiej w N.D.M. z dnia 17 czerwca 1998
r., [...] w przedmiocie zmian do projektu planu zagospodarowania przestrzennego M.-
G. w N.D.M. na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego w Warszawie [...] od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w
Warszawie z dnia 15 listopada 1999 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Naczelnemu Są-
dowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e


Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 listo-
pada 1999 r. [...] odrzucił wniosek Anny i Eugeniusza M. z dnia 19 października 1999
r., który potraktował jako niedopuszczalne ,,odwołanie" od wcześniejszego postano-
wienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 1999
r., odrzucającego ich skargę na uchwałę Rady Miejskiej w N.D.M. z dnia 17 czerwca
1998 r. [...] w przedmiocie zarzutów do projektu miejscowego planu zagospodarowa-
nia przestrzennego obszaru M.-G. w N.D.M.

Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie pismem z dnia 14
grudnia 1999 r. wniósł rewizję nadzwyczajną od powyższego postanowienia Naczel-
nego Sądu Administracyjnego, zarzucając mu rażące naruszenie art. 27 ust. 2 oraz
art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
(Dz.U. Nr 74, poz. 362 ze zm.) i art.58 § 1 i § 2 KPA w związku z art. 59 ustawy o
NSA oraz w związku z art. 45 ust.1 Konstytucji RP, a w konsekwencji na podstawie
art. 57 ust. 2 ustawy o NSA wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i prze-
kazanie wniosku skarżących z dnia 19 października 1999 r., z którego treści wynika,
że zwrócili się oni o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, Naczelnemu Sądowi
Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu re-
wizji nadzwyczajnej podniesiono, iż: ,,rozpoznając skargę Sąd nie wziął pod uwagę,
że w razie zaistnienia ważnych powodów przepis art. 35 ust. 3 ustawy o NSA zobo-
wiązuje sąd administracyjny do przywrócenia na wniosek strony terminu do wniesie-
nia skargi". Tymczasem, w rozpoznawanej sprawie taki właśnie charakter ma pismo
skarżących z dnia 19 października 1999 r., wniesione z zachowaniem terminu okreś-
lonego w art. 58 § 2 KPA, w którym podnieśli oni, że ,,nie zostali pouczeni - poinfor-
mowani o trybie wniesienia skargi do Sądu na tę uchwałę".


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


W piśmie z dnia 19 października 1999 r., wniesionym do Naczelnego Sądu
Administracyjnego w dniu 20 października 1999 r., a zatytułowanym ,,Odwołanie Pos-
tanowienia z dnia 30.9.1999 r.", skarżący zgłosili swój sprzeciw wobec wcześniejsze-
go postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30
września 1999 r., mocą którego odrzucona została, jako wniesiona po upływie ter-
minu, ich skarga na uchwałę Rady Miejskiej w N.D.M. z dnia 17 czerwca 1998 r. w
przedmiocie odmowy uwzględnienia ich zarzutów do projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego dla obszaru M.-G. w N.D.M. W piśmie tym skar-
żący wskazywali na okoliczności mające świadczyć o tym, że uchybienie terminu do
wniesienia skargi nastąpiło nie z ich winy, a w szczególności argumentowali, iż: ,,zło-
żyliśmy skargę w ustawowym terminie, co potwierdzamy pismem Burmistrza z dnia
8.X.98 r. [...] i nadmieniamy, że w decyzji nie było napisane adresu Sądu z tych po-
wodów złożyliśmy do uprawnionego do tego Urzędu z tych względów nie mamy po-
nosić winy prosimy o sądzenie naszej skargi". W tej sytuacji, biorąc pod uwagę treść
pisma skarżących, trafnie wywiedziono w rewizji nadzwyczajnej, że w danym wypad-
ku Naczelny Sąd Administracyjny powinien rozpoznać powyższe pismo - zgodnie z
odpowiednią dekretacją przewodniczącego wydziału Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego - jako wniosek skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (art.
35 ust. 3 ustawy o NSA oraz art. 58 § 1 i § 2 KPA w związku z art. 59 ustawy o NSA),
a nie jako niedopuszczalne ,,odwołanie" od postanowienia Naczelnego Sądu
Administracyjnego z dnia 30 września 1999 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy na podstawie art. 236 ust. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz.483)
oraz art.39313 §1 KPC w związku art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie
Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej -
Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania
administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektó-
rych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.) orzekł jak w sentencji.
========================================