Postanowienie SN - III DS 12/02
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:III DS 12/02
Typ:Postanowienie SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2003/24/607
Data wydania:2002-11-22

Postanowienie z dnia 22 listopada 2002 r.
III DS 12/02

Przewodniczący SSN Rafał Malarski, Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar (sprawoz-
dawca), Zbigniew Myszka.

Sąd Najwyższy, przy udziale Rzecznika Dyscyplinarnego Naczelnej Rady Ad-
wokackiej adwokata Krzysztofa Borodeja po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22
listopada 2002 r. sprawy obwinionego adwokata Andrzeja R. na skutek kasacji obwi-
nionego od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Naczelnej Rady Adwokac-
kiej w Warszawie z dnia 19 stycznia 2002 r. [...]

o d d a l i ł kasację a kosztami postępowania kasacyjnego obciążył obwinio-
nego.

U z a s a d n i e n i e

Adwokat Andrzej R. został obwiniony o to, że w dniu 25 kwietnia 2000 r. w
przerwie rozprawy karnej, dotyczącej śmierci Michała F., udzielił wywiadu emitowa-
nego w ogólnopolskich ,,Wiadomościach" w programie I oraz ,,Panoramie" w progra-
mie II Telewizji Polskiej, z którego wynikało, że pokrzywdzony Michał F. ,,sam prosił
się o śmierć", czym naruszył § 17 Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu.
Obwiniony nie przyznał się do winy i zarzucił, iż wyemitowana w telewizji wy-
powiedź nie obejmowała całej rozmowy, została wyrwana z kontekstu a nadto nie
była autoryzowana. Adwokat Andrzej R. stwierdził, że jego intencją było wyrażenie
wątpliwości co do przebiegu całego zdarzenia, będącego przedmiotem oceny Sądu
Orzekającego. Podnosił także, że jego wypowiedź nie może być potraktowana jako
przewinienie dyscyplinarne z § 17 Zbioru zasad (...), bowiem została udzielona poza
salą sądową i jako taka nie była wykonywaniem czynności służbowych.
Orzeczeniem z dnia 9 maja 2001 r. Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w
Katowicach uznał obwinionego za winnego zarzucanego mu przewinienia dyscypli-
narnego opisanego w § 17 Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu i na
podstawie art. 81 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze
(jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz.1058 ze zm.) wymierzył mu karę nagany i
obciążył kosztami postępowania w wysokości 2000 zł.

Obwiniony odwołał się od powyższego orzeczenia zarzucając obrazę przepisu
prawa materialnego, a mianowicie § 27 (powinno być § 17) Zbioru zasad (...) pole-
gającą na stwierdzeniu, że wypowiedzenie pytania i wątpliwości, poza salą sądową i
przy czynności nie związanej z wykonywaniem zawodu, naruszył wymagany tym
przepisem umiar i oględność oraz wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i unie-
winnienie go od popełnienia przypisanego czynu.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzeczeniem z dnia 19 stycznia 2002 r. utrzymał
zaskarżone orzeczenie w mocy i obciążył adwokata Andrzeja R. zryczałtowaną
opłatą za postępowanie w drugiej instancji w kwocie 2.000 zł. Sąd ten uznał na pod-
stawie niewadliwie ustalonego stanu faktycznego, że swym zachowaniem obwiniony
jaskrawo naruszył przepis §17 Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu,
który to przepis musi być interpretowany i stosowany w łączności z przepisami § 1
ust. 2, § 16 i § 28 wspomnianego zbioru, których przesłaniem są wypowiedzi
oględne, umiarkowane i stosowne.

W kasacji od tego orzeczenia Andrzej R. zarzucił naruszenie prawa mające
wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie § 17 Zbioru zasad (...) w związku z § 1 ust.
2, § 4, § 16 i § 28 wspomnianego Zbioru poprzez bezdowodowe domniemanie, że
jego wypowiedź naraziła na szwank wyobrażenie społeczeństwa o adwokaturze, a
także rażące naruszenie zasady ,,in dubio pro reo" wyrażonej w art. 5 § 2 KPK, oraz
naruszenie art. 427 § 1, § 2 i § 3 w związku z art. 433 § 1 i 2 KPK. Wskazując po-
wyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia oraz poprzedzającego
go orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Katowicach z dnia 9 maja
2001 r. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zasady etyki adwokackiej - stosownie do Zbioru zasad etyki adwokackiej i
godności zawodu (Uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 października
1998 r.) - wynikają z norm etycznych przystosowanych do zawodu adwokata, zaś
naruszeniem godności zawodu jest takie postępowanie adwokata, które mogłoby
poderwać zaufanie do zawodu. Wynika z nich również, że adwokat odpowiada dys-
cyplinarnie za uchybienia etyce adwokackiej lub naruszenie godności zawodu pod-
czas działalności zawodowej, publicznej, a także w życiu prywatnym. W swoich wy-
stąpieniach adwokat powinien nadać im taką formę, aby nie uchybiać (...) godności
zawodu adwokackiego ( §1 ust. 1 i 2, § 4 oraz § 16 ).
Zgodnie z § 17 Zbioru zasad (...) adwokat, mając zagwarantowaną przy wyko-
nywaniu czynności zawodowych wolność słowa, powinien zachować umiar i oględ-
ność w swoich wypowiedziach. Założeniem przepisów pozostających w związku z §
17 Zbioru, powołanych w kasacji i wyżej omówionych, jest również konieczność za-
chowania przez adwokata oględności w wypowiedziach i utrzymanie ich w formie,
która nie uchybia godności zawodu.
Obwiniony podniósł w kasacji naruszenie § 17 w związku z § 1 ust. 2, § 4, §
16 i § 28 Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu. Zarzuty te są nieuza-
sadnione.
Sąd Najwyższy w toku postępowania kasacyjnego uprawniony jest do doko-
nania oceny prawnej ustalonego przez sądy dyscyplinarne stanu faktycznego
sprawy. W rozpoznawanej sprawie sądy prawidłowo ustaliły stan faktycznego i doko-
nały dokładnej i wszechstronnej jego analizy, trafnie uznając, że skarżący jest win-
nym zarzucanego mu przewinienia. Twierdzenia obwinionego, iż jego wypowiedź
była fragmentem większej całości, nie mają znaczenia dla sprawy, bowiem wypo-
wiedź stanowiła sama w sobie pewną całość, dającą możliwość wyciągnięcia niewąt-
pliwych wniosków co do winy Andrzeja R.

Podobnie nie znajduje uzasadnienia zarzut niezdefiniowania przez sądy dys-
cyplinarne pojęcia ,,czynności zawodowych" użytego w § 17 Zbioru zasad etyki ad-
wokackiej i godności zawodu. W ocenie Sądu Najwyższego czynności zawodowe
adwokata obejmują nie tylko jego wystąpienia w trakcie rozprawy czy w pismach pro-
cesowych, ale także wystąpienia publiczne dotyczące toczącego się postępowania,
tym bardziej gdy mają one miejsce w budynku Sądu, zaś adwokat używa stroju urzę-
dowego. Zebrane w sprawie niepodważone skutecznie w toku postępowania dowo-
dy, pozwalają na uznanie, iż przedmiotowej wypowiedzi obwiniony udzielił w todze, w
budynku sądowym w przerwie rozprawy sądowej, co samo w sobie jest już wystar-
czającą podstawą do uznania, że wykonywane przez niego czynności miały bezpo-
średni związek z wykonywanym zawodem adwokata. Tłumaczenie się obwinionego
przypadkowością wystąpienia w stroju urzędowym adwokata nie ma w związku z tym
znaczenia. Trzeba też przypomnieć, że stosownie do art. 91 b Prawa o adwokaturze
kasacja może być wniesiona z powodu rażącego naruszenia prawa, jak również ra-
żącej niewspółmierności kary dyscyplinarnej zaś, w kasacji należy podać, na czym
polega zarzucane uchybienie - art. 526 § 1 KPK. W złożonej kasacji obwiniony bliżej
nie uzasadnia swego zarzutu rażącego naruszenia prawa przez Wyższy Sąd Dyscy-
plinarny, zaś z wywodów kasacji wynika, iż nie podważając ustaleń faktycznych,
kwestionuje on dokonaną przez Sąd ocenę prawną zarzucanego mu czynu, nie
wskazując przy tym na czym miało polegać ,,rażące naruszenie prawa".
W tym stanie rzeczy i biorąc pod rozwagę, że Sąd Najwyższy rozpoznaje ka-
sację w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów - art. 536 KPK - orzeczono
jak w sentencji na podstawie art.537 § 1 KPK.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] III DS 1/03   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/14/253
2003-10-24 
[IA] III DS 23/02   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/14/252
2003-06-06 
[IA] III DS 19/02   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/3/53
2002-12-11 
[IA] III DS 18/02   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/6/108
2002-12-11 
[IA] III DS 15/02   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/1/13
2002-11-22 
  • Adres publikacyjny: