Postanowienie z dnia 18 października 2007 r.
III BOZ 1/07

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem nie przysługuje od posta-
nowienia sądu drugiej instancji odrzucającego skargę o stwierdzenie niezgod-
ności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241 § 1 w związku z art. 3941 §
1 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Zbigniew Hajn
(sprawozdawca), Romualda Spyt.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 paź-
dziernika 2007 r. sprawy z powództwa Stanisława L. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 maja
2007 r. wydanego w sprawie z powództwa Stanisława L. przeciwko Prezesowi
Urzędu Regulacji Energetyki w W. o zwrot podania, na skutek zażalenia powoda na
postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2007 r. [...]

o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

W zaskarżonym rozpoznawanym zażaleniem postanowieniu Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu
Apelacyjnego w Warszawie z 24 maja 2006 r., odrzucającego jego skargę o stwier-
dzenie niezgodności z prawem postanowienia tego Sądu z 21 lutego 2006 r. ze
względu na nieuiszczenie opłaty w wymaganej wysokości, wskazując w uzasadnie-
niu, że nie została ona opłacona zgodnie z wymogami wynikającymi z art. 10 i 18 ust.
2 w związku z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.). W zażaleniu powód wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia, twierdząc, że skarga została opłacona
zgodnie z art. 10, art. 12, art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 28 pkt 1 wymienionej ustawy o
kosztach sądowych.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie jest nieuzasadnione, ponieważ skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia, odrzucona przez Sąd Apelacyjny zaskarżo-
nym postanowieniem z 17 maja 2007 r., była niedopuszczalna. Skarga ta została
złożona na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 24 maja 2006 r., któ-
rym Sąd ten odrzucił skargę powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem posta-
nowienia tego Sądu z 21 lutego 2006 r. Na to postanowienie przysługiwało powo-
dowi, zgodnie z art. 3941 § 1 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego. Zgodnie zaś z
art. 4241 § 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji kończą-
cego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skoro więc powodowi przysługiwało na postanowienie Sądu Apelacyjnego w
Warszawie z 24 maja 2006 r. zażalenie do Sądu Najwyższego, to zgodnie z powoła-
nym wyżej art. 4241 § 1 in fine k.p.c., nie mogła mu służyć skarga o stwierdzenie nie-
zgodności tego postanowienia z prawem. Z powyższych uwag wynika bowiem, że na
postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia nie przysługuje skarga o stwierdzenie niezgod-
ności z prawem tego postanowienia (art. 4241 § 1 w związku z art. 3941 § 1 k.p.c.).
W tej sytuacji kwestia wysokości uiszczonej przez skarżącego opłaty od skargi
odrzuconej przez Sąd Apelacyjny postanowieniem zaskarżonym rozpoznawanym
obecnie zażalenie jest bez znaczenia. Bez względu bowiem na to, czy opłata ta zo-
stała wniesiona prawidłowo, jak twierdzi skarżący, czy nieprawidłowo, skarga podle-
gała odrzuceniu jako niedopuszczalna z powodu niespełnienia przesłanki niezaskar-
żalności innymi środkami prawnymi określonej w art. 4241 § 1 k.p.c.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy odrzucił skargę na podstawie art.
4248 § 1 k.p.c.
========================================