Postanowienie SN - III AO 8/03
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:III AO 8/03
Typ:Postanowienie SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/13/237
Data wydania:2003-09-25

Postanowienie z dnia 25 września 2003 r.
III AO 8/03

Wykazanie jurysdykcji krajowej jest warunkiem wstępnym oznaczenia na
podstawie art. 45 k.p.c. sądu, przed który należy wytoczyć powództwo.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski
(sprawozdawca), Maria Tyszel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 wrześ-
nia 2003 r. sprawy z powództwa Jacka G. przeciwko N.A.S. ASA na skutek wniosku
powoda o oznaczenie sądu, przed który należy wytoczyć powództwo o zapłatę

o d d a l i ł wniosek.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 10 grudnia 2001 r., III AO 13/01, ozna-
czył Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w
Gdyni jako sąd, przed który należy wytoczyć powództwo Jacka G. przeciwko N.A.S.
ASA, IUM S. S.A. w siedzibą w Grimstad w Norwegii o odszkodowanie z tytułu wy-
padku przy pracy, jakiemu powód uległ w dniu 22 grudnia 1999 r. na statku mt
,,N.M.". W związku z tym samym wypadkiem przy pracy, o którym mowa w powyż-
szym postanowieniu Sądu Najwyższego, powód Jacek G. (reprezentowany przez
swego pełnomocnika będącego radcą prawnym) złożył do Sądu Najwyższego po-
nowny wniosek (datowany na 26 lutego 2003 r.) o oznaczenie Sądu, przed którym
należy wytoczyć powództwo - tym razem - o odszkodowanie uzupełniające, przewi-
dziane w pkt 14f (w związku z pkt 14e) Układu Zbiorowego Pracy oraz § 13 umowy
Nr 4418.

Na wezwanie Sądu Najwyższego, dotyczące sprecyzowania zakresu wniosku,
w szczególności w odniesieniu do przedmiotu sprawy określonego w postanowieniu
Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2001 r., pełnomocnik wnioskodawcy w piśmie
procesowym z dnia 10 sierpnia 2003 r. podał, że po pierwsze, powód domaga się
odszkodowania uzupełniającego przewidzianego w pkt 14f Układu Zbiorowego Pracy
oraz na podstawie art. 443 i 447 k.c. Po drugie, § 13 umowy Nr 4418 przewiduje
umowną właściwość sądów w Gdyni lub w Gdańsku w zakresie wszelkich sporów
związanych z wykonywaniem tej umowy.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Umowa, na którą powołuje się wnioskodawca (załączona do akt sprawy
umowa nr 4418) została zawarta w dniu 3 grudnia 1998 r. między IUM P. Ltd Sp. z
o.o. z siedzibą w G. a Jackiem G.; określa ona umówione między tymi stronami
wzajemne zobowiązania oraz zawiera w § 13 klauzulę poddającą spory ,,mogące
wyniknąć w związku z wykonaniem niniejszej umowy" wskazanym Sądom. Nie ma
podstaw, a w każdym razie nie przedstawił ich wnioskodawca, ażeby uzgodnienie
właściwego sądu między stronami powyższej umowy, odnosiło się do innego stosun-
ku prawnego i osoby trzeciej, nie będącej stroną umowy. Zasadniczym problemem
rozpatrywanego wniosku, złożonego na podstawie art. 45 k.p.c. - o oznaczenie sądu,
przed który należy wytoczyć powództwo przeciwko N.A.S. ASA z siedzibą w Norwe-
gii, jest wykazanie jurysdykcji krajowej. Brak bowiem tej jurysdykcji - zgodnie z art.
1099 k.p.c. - stanowi przyczynę nieważności, którą sąd bierze pod rozwagę z urzędu
w każdym stanie sprawy.

Powołana umowa, nie może stanowić - jak to wyżej wyjaśniono - podstawy dla
ukształtowania właściwości jurysdykcyjnej sądów polskich. Nie stanowią takiej pod-
stawy także wskazane przez wnioskodawcę przepisy Kodeksu cywilnego (art. 443 i
art. 447), które w ogóle nie dotyczą rozważanego problemu. Stosownie do art. 1104
k.p.c. strony oznaczonego stosunku prawnego mogą umawiać się na piśmie o pod-
danie wynikłych lub mogących wyniknąć z niego spraw majątkowych jurysdykcji są-
dów polskich. Nie ma jednakże podstaw twierdzenie wnioskodawcy jakoby wskazany
przez niego pkt 14 lit. ,,f" Układu Zbiorowego Pracy dla Polskich Marynarzy zawierał
uzgodnienie właściwości sądu polskiego. W powołanym tekście mowa jest wyłącznie
o kwestiach dotyczących stosunku prawnego, o jego ukształtowaniu w zakresie za-
sady zaliczalności (,,powinny być potrącone") świadczeń wypłaconych z tytułu do-
znanego kalectwa przez marynarza na poczet przysługującego marynarzowi od-
szkodowania. Nie ma w tej regulacji niczego co odnosiłoby się do trybu dochodzenia
odszkodowania, wykraczającego poza świadczenia określone w Układzie. W szcze-
gólności do zasady z pkt 14 f nie odnosi się, wynikająca z pkt 14 e Układu Zbioro-
wego Pracy klauzula sądu polskiego, która wyraźnie ogranicza się do spraw roz-
strzygania określonych sporów na tle świadczeń określonych w pkt 14 lit. b., lit. c i lit.
d Układu.

Z powyższych przyczyn, wobec bezzasadności wniosku podlegał on oddale-
niu.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] III AO 27/03   Postanowienie siedmiu sędziów SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/18/324
2004-01-14 
[IA] III AO 23/03   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/23/410
2004-02-26 
[IA] III AO 25/02   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/13/236
2003-06-06 
[IA] III AO 9/02   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 2002/24/610
2002-05-10 
[IA] III AO 32/01   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 2002/18/449
2001-10-12 
  • Adres publikacyjny: