Postanowienie z dnia 12 października 2001 r.
III AO 32/01

Nie ma ustawowej podstawy i podlega odrzuceniu skarga o wznowienie
postępowania, w której skarżący powołuje się na pozbawienie możliwości
działania, na skutek zaniedbania pełnomocnika procesowego.


Przewodniczący SSN Andrzej Wróbel (przewodniczący), Sędziowie SN: Jerzy
Kwaśniewski (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, w sprawie z powództwa Józefa S. i Eugeniusza K. przeciwko
Kopalni Węgla Brunatnego ,,K." Spółce Akcyjnej w K. o zapłatę, po rozpoznaniu na
posiedzeniu niejawnym w dniu 12 października 2001 r. skargi powodów o wznowie-
nie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21
marca 2001 r.[...]

o d r z u c i ł skargę.

U z a s a d n i e n i e


Wyrokiem z dnia 21 marca 2001 r. [...] Sąd Najwyższy oddalił kasację powo-
dów i kasację strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 16
lutego 2000 r. [...].

Powodowie od powyższego wyroku wnieśli skargę o wznowienie postępowa-
nia powołując jako jej podstawę, przepis art. 407 KPC i żądając wznowienia postę-
powania. W uzasadnieniu skargi podniesiono, ze strona powodowa nie była nale-
życie reprezentowana na rozprawie przed Sądem Najwyższym w dniu 21 marca
2001 r. Wynika to - według skarżących - z przeprowadzenia rozprawy pomimo nie-
obecności pełnomocnika powodów, który wprawdzie był o terminie rozprawy powia-
domiony jednakże: ,,zlekceważył sobie powagę Sądu Najwyższego i bardzo ważny
interes powodów i o terminie rozprawy nie powiadomił powodów, mimo że sobie ten
fakt wyraźnie zastrzegliśmy i sam na rozprawę się nie stawił".
Ponadto w uzasadnieniu skargi podniesione zostały zarzuty dotyczące sposo-
bu wykonywania zastępstwa powodów przez ich pełnomocnika w innych stadiach
postępowania. Podniesione zostały także zarzuty co do prawidłowości wydanych w
sprawie wyroków przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu i Sąd Najwyższy na skutek nie
rozpoznania istoty odwołań powodów i dokonania błędnych ustaleń faktycznych oraz
gołosłowności i powierzchowności uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Powołany w skardze jako jej podstawa art. 407 KPC określa termin wniesienia
skargi o wznowienie. Oprócz zachowania terminu skarga o wznowienie postępo-
wania musi opierać się na ustawowej podstawie, jest bowiem nadzwyczajnym spo-
sobem, dopuszczalnego ustawowo, spowodowania rozpoznania sprawy, która zo-
stała już prawomocnie zakończona.

Stosownie do art. 410 § 1 KPC sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy
skarga spełnia ustawowe wymagania, a w razie ich braku - skargę odrzuca. Sytuacja
taka zachodzi w rozpatrywanej sprawie, gdyż skarga powodów nie opiera się na
żadnej z ustawowych podstaw wznowienia, które są określone w art. 401 i art. 403
KPC.

Z uzasadnienia skargi wynika zaledwie sugestia podstawy nieważności, o któ-
rej mowa w art. 401 pkt. 2 KPC wobec braku należytej reprezentacji strony. Jednak-
że chociaż skarżący posłużyli się określeniami znajdującymi się w art. 401 pkt. 2
KPC to równocześnie wyraźnie wskazali, że nie chodzi im o takie wadliwości w za-
kresie reprezentacji strony, które mogą powodować - stosownie do art. 379 pkt. 2
KPC - nieważność postępowania. Skarżący bowiem nie twierdzą, że zachodziła
jakakolwiek sytuacja braku zdolności sądowej lub procesowej. Nie twierdzą też, że
ich pełnomocnik był nie należycie umocowany. Kierują natomiast zarzuty w stosunku
do swego pełnomocnika należycie przez nich umocowanego. Wynika stąd, że skarga
nie opiera się na podstawie wznowienia postępowania z przyczyny nieważności (art.
401 pkt. 2 KPC). Ponadto skarga nie opiera się na żadnej innej podstawie wznowie-
nia (por. art. 403 KPC).

Z powyższych przyczyn na podstawie art. 410 § 1 KPC skarga podlegała od-
rzuceniu.
========================================