Postanowienie z dnia 22 października 1998 r.
II UZ 95/98

Nazwanie przez stronę pisma "skargą o wznowienie postępowania" nie
uzasadnia, bez dodatkowych wyjaśnień strony, potraktowania pisma jako ka-
sacji i stosowania wymagania określonego w art. 3932 § 1 KPC.


Przewodniczący: SSN Teresa Romer, Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar (spra-
wozdawca), Stefania Szymańska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 października 1998 r. na posiedze-
niu niejawnym sprawy z wniosku Czesława H. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych-Oddziałowi w C. o wysokość świadczenia, na skutek zażalenia wnios-
kodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecz-
nych w Lublinie z dnia 27 lipca 1998 r. [...]

p o s t a n o w i ł:


u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

U z a s a d n i e n i e


Decyzją z dnia 30 grudnia 1995 r. organ rentowy dokonał waloryzacji emerytu-
ry wnioskodawcy Czesława H. od 1 grudnia 1995 r. ustalając wysokość świadczenia
na kwotę 607,53 zł.

Od powyższej decyzji wnioskodawca wniósł odwołanie do Sądu Wojewódz-
kiego w Lublinie, który oddalił je wyrokiem z dnia 20 grudnia 1996 r.

Postanowieniem z dnia 27 lutego 1997 r. Sąd Wojewódzki odmówił sporzą-
dzenia uzasadnienia wyroku, stwierdzając, że żądanie wnioskodawcy w tym przed-
miocie zgłoszone zostało przed datą ogłoszenia wyroku i dlatego nie wywołuje skut-
ków prawnych.

Na powyższe postanowienie Sądu Wojewódzkiego wnioskodawca złożył za-
żalenie, w którym wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i doręczenie wy-
roku wraz z uzasadnieniem.

Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 1997 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie, po-
dzielając stanowisko Sądu Wojewódzkiego, oddalił zażalenie.

W dniu 10 października 1997 r. Czesław H. złożył wniosek o wznowienie pos-
tępowania, w którym stwierdził, że nie brał udziału w postępowaniu przed sądem i z
tego względu został pozbawiony możności obrony swych praw. W skardze o wzno-
wienie postępowania wnioskodawca podnosił, iż nie stawił się na rozprawę w dniu 11
grudnia 1996 r. ponieważ był chory.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 1998 r. Sąd Wojewódzki odrzucił skargę
powoda, stwierdzając, że zgodnie z art. 407 KPC skargę o wznowienie postępowania
wnosi się w terminie trzymiesięcznym i termin ten liczy się od dnia, w którym strona
dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności
działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o wyroku dowiedziała
się strona lub jej przedstawiciel ustawowy. Czesław H. stwierdził, że o wyroku Sądu
Wojewódzkiego dowiedział się w dniu 17 lutego 1997 r., skargę o wznowienie
postępowania wniósł dopiero 10 października 1997 r., dlatego też jego skarga
podlega odrzuceniu, zgodnie z art. 410 § 1 KPC.

Na powyższe postanowienie Czesław H. złożył zażalenie, w którym wniósł o
uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 10 czerwca 1998 r. oddalił
zażalenie, podzielając stanowisko Sądu Wojewódzkiego.

Od powyższego postanowienia wnioskodawca złożył, pismo nazwane skargą
o wznowienie postępowania, i wniósł o jego uchylenie oraz o uchylenie orzeczeń
Sądu Wojewódzkiego poprzedzających zaskarżone postanowienie.

Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 27 lipca 1998 r. odrzucił
kasację, nazwaną skargą, stwierdzając, że została ona wniesiona przez samą stronę,
która nie zalicza się do kręgu osób wymienionych w art. 3932 § 2 KPC i jako
niedopuszczalna w rozumieniu art. 3935 KPC podlega odrzuceniu. W zażaleniu na to
postanowienie, wnioskodawca zarzucił, że - wobec nazwy i treści pisma - Sąd Ape-
lacyjny nie miał podstaw do potraktowania go jako kasacji.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zażalenie jest uzasadnione.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 10 czerwca 1998 r. [...], oddalające
zażalenie wnioskodawcy, zostało przez niego zaskarżone pismem nazwanym skargą
o wznowienie postępowania. Nie było więc podstaw, by wbrew jego nazwie i treści, z
urzędu traktować je jako kasację i stosować w związku z tym rygory przewidziane w
art. 3932 § 1 KPC. Rzeczą Sądu Apelacyjnego było - w przypadku wątpliwości - wez-
wanie wnioskodawcy do sprecyzowania treści pisma i oświadczenie się, czy winno
być potraktowane jako kasacja (art. 130 w związku z art. 3933 i 406 KPC). Zanie-
chanie tego w sytuacji, gdy w zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego od-
rzucające kasację, wnioskodawca wyraźnie wskazał, że pismo jego nie było kasacją,
ale skargą o wznowienie postępowania, daje podstawy do przyjęcia, że odrzucenie
kasacji nie było uzasadnione.

Z tych względów należało uchylić zaskarżone postanowienie i orzec jak w
sentencji. W związku z tym Sąd Apelacyjny powinien rozpoznać i ocenić złożoną
przez wnioskodawcę skargę o wznowienie postępowania.
========================================