Postanowienie z dnia 1 czerwca 1999 r.
II UZ 61/99

Nieuzupełnienie na wezwanie sądu braków kasacji w zakresie pełno-
mocnictwa dla wnoszącego ją radcy prawnego uzasadnia odrzucenie kasacji
(art. 3935 KPC).


Przewodniczący: SSN Teresa Romer (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Kazimierz Jaśkowski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 1999 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Artura S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w K. o rentę inwalidzką w związku ze służbą wojskową, na skutek
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 16
marca 1999 r. [...]

o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Apelacyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 16 marca 1999 r. odrzucił
kasację Artura S., ponieważ została wniesiona przez stronę nieuprawnioną. Zdaniem
Sądu, kasacja została wniesiona wadliwie, ponieważ wnioskodawca nie uzupełnił jej
braków, gdyż nie dołączył upoważnienia dla radcy prawnego. Sąd zwrócił także
uwagę, że załączone do pisma z dnia 14 stycznia 1999 r., uzupełniającego braki ka-
sacji, pełnomocnictwo nie zostało udzielone przez związek zawodowy spółdzielni
mieszkaniowej. Pełnomocnictwa udzielił Związek Inwalidów Wojennych, a z żadnego
z pism nie wynika, aby radcę prawnego wiązał z tą organizacją stosunek o charakte-
rze trwałym. Wnioskodawca zaskarżył powyższe postanowienie zażaleniem.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Jednym z koniecznych warunków, którym powinna czynić zadość kasacja (art.
3933 KPC), jest dołączenie przez adwokata lub radcę prawnego umocowanego do
sporządzenia i wniesienia kasacji pełnomocnictwa strony, którą reprezentuje. Brak
takiego pełnomocnictwa uzasadnia odrzucenie kasacji jako niedopuszczalnej z in-
nych przyczyn (art. 3935 KPC). W rozpoznawanej sprawie wnoszący kasację radca
prawny winien wykazać w Sądzie przyjmującym kasację, że był umocowany do jej
sporządzenia i podpisania w imieniu strony skarżącej. Brak ten nie został uzupełnio-
ny, czego skutkiem było odrzucenie kasacji przez Sąd drugiej instancji.

Zgodnie z art. 3934 KPC kasację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, co oznacza, że już w momencie wniesienia jej do tegoż sądu powinna
ona czynić zadość wszystkim wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, w
tym także spełniać warunek określony w art. 126 § 3 KPC, zaś obowiązkiem sądu
drugiej instancji jest zbadanie czy kasacja odpowiada przewidzianym prawem wa-
runkom. Do obowiązków tego sądu w przypadku wezwania do uzupełnienia braków
kasacji należy ocena, czy dokonano tego w zakreślonym terminie.

Skoro Sąd drugiej instancji stwierdził, że mimo upływu terminu udzielonego do
nadesłania podpisanego przez stronę pełnomocnictwa dla sporządzającego kasację,
nie zostało ono nadesłane, miał podstawę do wydania zaskarżonego postanowienia
(art. 3932 i 3933 KPC).

Dlatego też Sąd Najwyższy nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia i
orzekł jak w sentencji.
========================================