Postanowienie z dnia 25 czerwca 1998 r.
II UZ 57/98

Kasacja sporządzona samodzielnie przez wnioskodawcę, który nie po-
siada kwalifikacji określonych w art. 3932 § 2 KPC, podlega odrzuceniu nieza-
leżnie od tego, że wnioskodawca złożył też wniosek o ustanowienie adwokata z
urzędu.


Przewodniczący SSN: Teresa Romer, Sędziowie SN: Maria Mańkowska
(sprawozdawca), Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 1998 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Alfreda L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w P. o ustalenie podlegania ubezpieczeniu społecznemu i zwrot
zasiłku chorobowego, na skutek zażalenia wnioskodawcy od postanowienia Sądu
Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 14 stycz-
nia 1998 r. [...] i postanowienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych w Rzeszowie z dnia 26 lutego 1998 r. [...

p o s t a n o w i ł:


1. u c h y l i ć pkt II postanowienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 26 lutego 1998 r. [...];

2. o d d a l i ć zażalenie wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjne-
go-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 14 stycznia 1998 r.
[...];

3. zwrócić akta sprawy Sądowi Apelacyjnemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Rzeszowie celem rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do
wniesienia kasacji, złożonej w dniu 7 kwietnia 1998 r. przez pełnomocnika wniosko-
dawcy.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie posta-
nowieniem z dnia 14 stycznia 1998 r., odrzucił kasację Alfreda L. w sprawie przeciw-
ko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w P. o ustalenie podlegania
ubezpieczeniu społecznemu i zwrot zasiłku chorobowego. Zgodnie z art. 3932 KPC
Sąd uznał, że złożenie kasacji samodzielnie przez wnioskodawcę jest niedopusz-
czalne, gdyż nie ma on kwalifikacji wymienionych w art. 3932 § 2 KPC.

Postanowieniem tego Sądu z dnia 26 lutego 1998 r. został ustanowiony dla
wnioskodawcy adwokat do wniesienia kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia
14 listopada 1997 r. i Sąd odrzucił zażalenie wnioskodawcy na postanowienie z dnia
14 stycznia 1998 r. z uwagi na przekroczenie terminu z art. 394 § 2 KPC.

Następnym postanowieniem z dnia 22 kwietnia 1998 r. Sąd Apelacyjny odrzu-
cił zażalenie wnioskodawcy na postanowienie Sądu z dnia 26 lutego 1998 r. uznając,
że od postanowienia tego, jako kończącego postępowanie, przysługiwała kasacja, a
nie zażalenie. Równocześnie Sąd przywrócił termin do wniesienia zażalenia na
postanowienie z dnia 14 stycznia 1998 r. w przedmiocie odrzucenia kasacji, gdyż
wnioskodawca został mylnie poinformowany przez Sąd o prawie wniesienia kasacji w
terminie miesięcznym, podczas gdy pouczenie powinno dotyczyć zażalenia.

Wnioskodawca wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia
14 stycznia i 26 lutego 1998 r. oraz kasację od wyroku tego Sądu z dnia 14 listopada
1997 r. z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji.


Sad Najwyższy zważył, co następuje:


Zażalenie wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 14 stycznia 1998 r. nie jest zasadne,
bowiem kasacja podlegała odrzuceniu, ponieważ nie została wniesiona przez osobę
wymienioną w art. 3932 KPC. Nie stanowi również uchybienia Sądu Apelacyjnego
wydanie zaskarżonego postanowienia w sytuacji, gdy wnioskodawca złożył też wnio-
sek o ustanowienie dla niego adwokata z urzędu.

Zasadnie natomiast zarzucił wnioskodawca, że nie było podstaw do odrzuce-
nia w pkt I postanowienia Sądu z dnia 26 lutego 1998 r. zażalenia wnioskodawcy od
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 14 stycznia 1998 r. w przedmiocie uchy-
bienia terminu, skoro otrzymał w tym zakresie mylną informację.

Sąd Najwyższy w obecnym składzie podziela pogląd Sądu Najwyższego, wy-
rażony w postanowieniu z dnia 20 sierpnia 1997 r., I PZ 28/97 (OSNAPiUS 1998 nr
12, poz. 364), że zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji, odrzucające
zażalenie na postanowienie o odrzuceniu kasacji, jest niedopuszczalne i nie może
być rozpoznane jako kasacja. Jednakże w rozpoznawanej sprawie doszło do mylne-
go poinformowania wnioskodawcy o przysługujących mu środkach odwoławczych,
dlatego Sad Najwyższy rozpoznał jego zażalenie jako kasację od postanowienia
Sądu drugiej instancji z 26 lutego 1998 r.

W sprawie doszło do wyznaczenia przez Sąd drugiej instancji adwokata z
urzędu dla wnioskodawcy w postanowieniu z dnia 22 kwietnia 1998 r., a więc po
upływie terminu do złożenia kasacji. Wniesienie kasacji przez pełnomocnika wnios-
kodawcy z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia, wymaga zatem
obecnie, rozpoznania tego wniosku przez Sąd Apelacyjny.

Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy postanowił, jak wyżej.
========================================