Postanowienie z dnia 10 czerwca 2005 r.
II UZ 38/05

Dopuszczalność kasacji w sprawach o świadczenia wymienione w art. 6
ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wy-
padków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) uza-
leżniona jest od wartości przedmiotu zaskarżenia, z wyjątkiem spraw o rentę
wypadkową (art. 3921 § 1 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk
(sprawozdawca), Jerzy Kwaśniewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca
2005 r. sprawy z wniosku Reginy K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-
Oddziałowi w G. o odszkodowanie, na skutek zażalenia wnioskodawczyni na posta-
nowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z
siedzibą w Gdyni z dnia 31 stycznia 2005 r. [...]

o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2005 r. [...] Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku odrzucił kasację wnioskodawczyni Reginy K.
od wyroku tego Sądu z dnia 24 września 2004 r. Sąd ustalił, że sprawa toczy się z
odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej przyznania
jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Odwołanie to zostało
oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 1 kwietnia 2004 r. Po
wniesieniu apelacji od tego wyroku pełnomocnik wnioskodawczyni został wezwany
do wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia i określił tę wartość na kwotę 6.820
zł. Natomiast w kasacji wniesionej od wyroku oddalającego apelację wartość przed-
miotu zaskarżenia określił na 10.230 zł. Sąd Apelacyjny uznał, że wartość przed-
miotu zaskarżenia kasacją nie może być wyższa niż wartość podana w apelacji. Nie
można bowiem przyjąć, że dla potrzeb postępowania kasacyjnego (ze względu na
przedmiotową dopuszczalność kasacji) wartość ta mogłaby ulec zwiększeniu. Kasa-
cja, w której wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych
jest niedopuszczalna z mocy art. 3921 § 1 k.p.c. i podlega odrzuceniu na podstawie
art. 3935 k.p.c.
Postanowienie to zaskarżyła zażaleniem wnioskodawczyni, wnosząc o jego
uchylenie. Zarzuciła, że wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o uznanie
zdarzenia za wypadek przy pracy. Organ rentowy odmówił ustalenia procentowego
uszczerbku na zdrowiu i odszkodowania. Zdaniem wnioskodawczyni, sprawa nie ma
charakteru majątkowego tak długo jak nie zostanie ustalony procent uszczerbku na
zdrowiu. Jest to sprawa o ustalenie i kasacja przysługuje w każdym przypadku nie-
zależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Przepis art. 3921 § 1 w zdaniu pierwszym stanowi, że kasacja nie przysługuje
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niż-
sza niż dziesięć tysięcy złotych. Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy przysłu-
gujące od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wymienione są enumeratywnie w art. 6
ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypad-
ków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.). Wszystkie
te świadczenia - zasiłki i świadczenia rehabilitacyjne, jednorazowe odszkodowania,
renty, dodatki i pokrycie kosztów leczenia mają charakter praw majątkowych. Do-
puszczalność kasacji w sprawach o te świadczenia uzależniona jest od wartości
przedmiotu zaskarżenia, wyjątkiem spraw o przyznanie prawa do renty wypadkowej.
Wynika to ze zdania drugiego art. 3921 § 1 k.p.c. stanowiącego, że kasacja w tego
rodzaju sprawach o prawa majątkowe przysługuje niezależnie od wartości przed-
miotu zaskarżenia.
Wniosek złożony przez wnioskodawczynię w organie rentowym dotyczył przy-
znania jednorazowego odszkodowania, a więc prawa majątkowego. Wysokość na-
leżnego odszkodowania uzależniona jest od ustalonego procentu uszczerbku na
zdrowiu. Organ rentowy odmówił ustalenia takiego uszczerbku uznając, że niezależ-
nie od stopnia uszczerbku, odszkodowanie nie może być przyznane ze względu na
uchybienie terminu określonego w art. 47 ust. 1 ustawy wypadkowej. Kwestionując w
odwołaniu to stanowisko, wnioskodawczyni domagała się nadal jednorazowego od-
szkodowania, przy czym w postępowaniu sądowym musiała określić wartość przed-
miotu sporu - wysokość odszkodowania za doznany według jej twierdzeń uszczerbek
na zdrowiu. Wartość tę określiła w postępowaniu apelacyjnym na kwotę niższą niż
dziesięć tysięcy złotych. Zawarte w zażaleniu twierdzenie, że sprawa ma charakter
niemajątkowy, dopóki nie zostanie określony uszczerbek na zdrowiu nie ma żadnego
uzasadnienia prawnego. Ustawa wypadkowa nie przewiduje samodzielnego rosz-
czenia o ustalenie uszczerbku na zdrowiu. Ustalenie takie jest częścią postępowania
przed organem rentowym w sprawie o jednorazowe odszkodowanie. Słusznie Sąd
Apelacyjny uznał sprawę niniejszą za sprawę o prawa majątkowe, a jego prawidłowe
ustalenie co do rzeczywistej wartości przedmiotu zaskarżenia nie jest w zażaleniu
kwestionowane.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art.
397 § 2 i 39318 § 3 k.p.c. oddalił zażalenie.
========================================