Postanowienie z dnia 22 czerwca 2004 r.
II UZ 17/04

W sprawie o jednorazowe odszkodowanie i rentę wypadkową, docho-
dzone jednym pozwem, do ustalenia wartości przedmiotu zaskarżenia w kasa-
cji stosuje się art. 21 k.p.c.

Przewodniczący SSN Andrzej Kijowski, Sędziowie SN: Barbara Wagner
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 czerwca
2004 r. sprawy z wniosku Moniki F.-S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w G. o rentę i jednorazowe odszkodowanie w związku z wypadkiem
przy pracy, na skutek zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apelacyj-
nego w Gdańsku z dnia 5 stycznia 2004 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.

U z a s a d n i e n i e

Monika F.-S. zaskarżyła kasacją wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia
11 września 2003 r., oddalający jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Gdań-
sku z siedzibą w Gdyni z dnia 10 września 2002 r. Skarga kasacyjna obejmowała
roszczenia o rentę wypadkową oraz o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku
przy pracy. Pełnomocnik skarżącej, wezwany do uzupełnienia braków formalnych
kasacji poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia, sprecyzował ją w zakresie
żądanego jednorazowego odszkodowania na kwotę 6.820 zł, podnosząc przy tym, że
w sprawie zachodzi kumulacja roszczeń.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 5 stycznia 2004 r. [...] od-
rzucił kasację w zakresie roszczenia o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku
przy pracy. W jego ocenie, wartość żądanych przez skarżącą roszczeń nie podlega
sumowaniu, albowiem ,,w zakresie roszczenia o prawo do renty wypadkowej kasacja
przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w przeciwieństwie np.
do żądania renty wyrównawczej". W konsekwencji Sąd ten uznał, że kasacja jest
niedopuszczalna, gdyż wskazana przez skarżącą wartość przedmiotu zaskarżenia
jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych.
Postanowienie to Monika F.-S. zaskarżyła zażaleniem, wnosząc o jego uchy-
lenie i ,,nadanie biegu kasacji". Pełnomocnik skarżącej podniósł, że pogląd Sądu
Apelacyjnego dotyczący kumulacji roszczeń jest błędny, ponieważ art. 191 k.p.c.
,,dopuszcza dochodzenie pozwem kilku roszczeń przeciwko temu samemu pozwa-
nemu, jeżeli nadają się do tego samego trybu postępowania". Jego zdaniem roszcze-
nia te podlegają również kumulacji w razie wniesienia kasacji.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 3921 § 1 k.p.c., kasacja
przysługuje w sprawach o roszczenia majątkowe, w których wartość przedmiotu za-
skarżenia wynosi co najmniej dziesięć tysięcy złotych. W sprawach o przyznanie i o
wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia spo-
łecznego kasacja przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. Do
oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym stosuje
się odpowiednio przepisy dotyczące oznaczenia wartości przedmiotu sporu (art.
39319 k.p.c. w związku z art. 368 § 2 k.p.c.).
Zgłaszane przez skarżącą roszczenia o rentę wypadkową oraz o jednorazowe
odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy podlegają kumulacji przedmiotowej, o
której stanowi art. 191 k.p.c. Roszczenia te mają charakter majątkowy, wobec czego
dla oznaczenia wartości przedmiotu sporu (także zaskarżenia) zlicza się, zgodnie z
art. 21 k.p.c., ich wartość. Nie stanowi przeszkody w takim wyliczeniu wartości
przedmiotu zaskarżenia okoliczność, że w sprawach o przyznanie renty kasacja
przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. Roszczenie o rentę nie
traci przez to charakteru majątkowego, a jego wartość daje się ustalić według zasad
określonych w art. 22 k.p.c.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, stosownie do art. 39318 § 2
k.p.c., art. 386 k.p.c. w związku z art. 39319 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c., orzekł jak w
sentencji.
========================================