Postanowienie z dnia 29 stycznia 1999 r.
II UZ 144/98

Organ rentowy nie jest obowiązany do wydania nowej decyzji, jeżeli ba-
dania kontrolne przeprowadzone przez komisje do spraw inwalidztwa i zatrud-
nienia potwierdziły istnienie przesłanki do pobierania dotychczasowej renty.


Przewodniczący: SSN Teresa Romer, Sędziowie SN: Maria Mańkowska,
Stefania Szymańska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 stycznia
1999 r. sprawy z wniosku Stanisława P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w B.B. o ustalenie trwałego inwalidztwa, na skutek zażalenia wnios-
kodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 czerwca
1998 r. [...]

p o s t a n o w i ł:


o d d a l i ć zażalenie.

U z a s a d n i e n i e


Postanowieniem z 18 czerwca 1998 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach oddalił
zażalenie Stanisława P. na postanowienie Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Bielsku-Białej z 17 czerwca 1997 r. [...] odrzucające odwoła-
nie wnioskodawcy od orzeczenia Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej d/s Inwalidztwa i
Zatrudnienia [...] w B.B. z 28 kwietnia 1997 r., która stwierdziła ,,czasowość" inwa-
lidztwa i ustaliła termin badania lekarskiego, a z czym wnioskodawca nie zgadzał się
utrzymując, że inwalidztwo ma charakter trwały.

Kolejnym postanowieniem z 12 października 1998 r., Sąd Apelacyjny w Kato-
wicach: 1) odrzucił kasację jako niedopuszczalną, gdyż wniesioną osobiście przez
wnioskodawcę, 2) oddalił wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu jako bezza-
sadny, a to z uwagi na niedopuszczalność kasacji. Jak bowiem wykazał Sąd Apela-
cyjny w postanowieniu z 18 czerwca 1998 r. od orzeczenia Wojewódzkiej KiZ nie
przysługuje odwołanie do sądu.

W zażaleniu wnioskodawca domaga się uchylenia postanowienia z 12 paź-
dziernika 1998 r. odrzucającego jego kasację i wywodzi, że jego odwołanie do Sądu
dotyczyło nie tylko orzeczenia Komisji Lekarskiej, ale także stanowiło skargę na nie-
wydanie przez organ rentowy (art. 476 § 3 KPC) - na jego wniosek - decyzji o ustale-
niu istnienia trwałego inwalidztwa.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zażalenie jest nieuzasadnione i podlega oddaleniu. Sąd Wojewódzki, a nas-
tępnie Sąd Apelacyjny trafnie stwierdziły, że istota zagadnienia nie sprowadza się do
prawidłowości oceny inwalidztwa wnioskodawcy dokonanej przez Wojewódzką KiZ w
aspekcie jego trwałości lub ,,czasowości" , a do tego - czy orzeczenie to jest w ogóle
zaskarżalne, a jeżeli tak - to do jakiego organu. Sądy słusznie podkreśliły, że zgodnie
z art. 476 § 2 KPC sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych jest sprawa, w której
wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego lub wszczęte na skutek
niewydania przez organ rentowy decyzji we właściwym terminie. W niniejszej sprawie
organ rentowy nie wydawał jakiejkolwiek decyzji, ani też nie był obowiązany do jej
wydania, bowiem badanie kontrolne potwierdziło uprawnienie wnioskodawcy do po-
bierania dotychczasowej renty. Stąd - zgodnie z art. 4778 KPC - sprawa nie należy
do właściwości sądu wojewódzkiego. Trafnie wskazał Sąd Apelacyjny, iż zakwestio-
nowane orzeczenie Wojewódzkiej KiZ jest jedynie możliwe przez Prezesa ZUS w
trybie nadzoru.

Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postano-
wienia.
========================================