Postanowienie z dnia 18 października 2000 r.
II UZ 123/00

W sprawie o zwrot emerytury górniczej ze względu na przyjęcie niewłaś-
ciwego przelicznika z tytułu wykonywania pracy pod ziemią, wartością przed-
miotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym jest różnica pomiędzy warto-
ścią świadczenia pobieranego przez ubezpieczonego, a hipotetyczną wartością
świadczenia, jakie by otrzymywał, gdyby jego żądanie zastosowania wyższego
przelicznika zostało uwzględnione.


Przewodniczący SSN Beata Gudowska, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk,
Roman Kuczyński (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2000 r. na posiedze-
niu niejawnym sprawy z wniosku Henryka B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych-Oddziałowi w S. o wysokość świadczenia, na skutek zażalenia wnios-
kodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 czerwca
2000 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

o d d a l i ć zażalenie.

U z a s a d n i e n i e


Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2000 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Katowicach odrzucił kasację Henryka B. od wyroku tego
Sądu z dnia 17 lutego 1999 r. oddalającą apelację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 27 maja 1998 r., któ-
rym oddalono odwołanie wnioskodawcy od decyzji Oddziału Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych w S. odmawiającej zastosowania do emerytury górniczej przelicznika
1,5. Sąd Apelacyjny ustalił bowiem, iż wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi
1563,84 zł, co czyni kasację niedopuszczalną.

Powyższe postanowienie wnioskodawca zaskarżył zażaleniem.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Wezwany do określenia wartości
przedmiotu zaskarżenia pełnomocnik wnioskodawcy pismem z dnia 7 lipca 1999 r.
poinformował Sąd Apelacyjny, iż wyliczenie kwoty 8.271,60 zł wynika z porównania
świadczenia, jakie otrzymuje wnioskodawca ze świadczeniem, jakie posiada Albin B.
- świadek w sprawie, posiadający podobny staż ubezpieczeniowy. Tymczasem pod-
stawa wymiaru emerytury lub renty w każdym indywidualnym przypadku uzależniona
jest od wysokości osiąganych zarobków i posiadanego okresu zatrudnienia (ubez-
pieczenia), ustalana na podstawie dokumentów dotyczących danego pracownika, a
nawet osoby o podobnym stażu, z uwagi na różne okoliczności (wynagrodzenie,
rodzaj pracy i zajmowane stanowisko) nie posiadają identycznych świadczeń eme-
rytalno-rentowych i zaproponowana metoda obliczania wartości przedmiotu zaskar-
żenia jest niedopuszczalna. Dlatego też w przedmiotowej sprawie wartością przed-
miotu zaskarżenia może być tylko różnica pomiędzy świadczeniem dotychczas przez
wnioskodawcę pobieranym a świadczeniem, jakie by hipotetycznie otrzymywał,
gdyby jego żądanie o przeliczenie okresu pracy przez mnożnik 1,5 zostało uwzględ-
nione. Przyjęcie zatem okresu zatrudnienia od 1 stycznia 1975 r. do 31 stycznia 1984
r. jako pracy górniczej wykonywanej pod ziemią i przemnożenie jej przez 1,5 spowo-
dowałoby wzrost świadczenia wnioskodawcy o 130,32 zł brutto miesięcznie, zaś za
okres 12 miesięcy kwota ta wyniosłaby 1563,84 zł. Tylko ta kwota więc może stano-
wić wartość przedmiotu zaskarżenia, co w świetle przepisu art. 393 pkt 1 KPC czyni
kasację niedopuszczalną.

Z powyższych motywów Sąd Najwyższy w oparciu o art. 39319 w związku z
art. 385 KPC postanowił jak w sentencji.
========================================