Postanowienie z dnia 6 grudnia 1996 r.
II UZ 12/96

Postanowienie sądu II instancji rozstrzygające o kosztach zastępstwa
procesowego nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie.
Kasacja od takiego postanowienia nie jest dopuszczalna.

Przewodniczący SSN: Stefania Szymańska, Sędzia SN: Jerzy Kuźniar
(sprawozdawca), Sędzia SA: Mieczysław Bareja.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 1996 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Zakładu Produkcyjno-Usługowo-Handlowego "R." S.A. w
O.W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O.W. o zwrot
wydatków na zasiłki chorobowe, na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie
Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 października 1996 r. [...]

p o s t a n o w i ł

o d d a l i ć zażalenie


U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 24 czerwca 1996 r. [...] Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Kaliszu oddalił skargę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Od-
dział w O.W. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Woje-
wódzkiego z dnia 19 marca 1996 r., a postanowieniem zawartym w wyroku zasądził od
organu rentowego na rzecz Zakładów Produkcyjno-Usługowo-Handlowych "R." S.A. w
O.W. kwotę 100 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Powyższe
postanowienie zaskarżyła zażaleniem, nazwanym apelacją, ubezpieczona spółka
dochodząc jego zmiany i zasądzenia od organu rentowego kosztów zastępstwa
procesowego za obie instancje według załączonych kopii faktur VAT, a Sąd Apelacyjny
w Łodzi zażalenie to oddalił postanowieniem z dnia 27 sierpnia 1996 r., [...].
W kasacji od tego postanowienia ubezpieczony zarzucił naruszenie prawa
materialnego i wniósł o jego zmianę w kierunku wskazanym w zażaleniu.
Sąd Apelacyjny w Łodzi uznając niedopuszczalność kasacji w myśl art. 392 KPC
odrzucił ją (postanowienie z dnia 4 października 1996 r. [...]) przyjmując, że postano-
wienie o kosztach nie jest postanowieniem "kończącym postępowanie w sprawie",
orzeka ono bowiem o kwestiach ubocznych.

Wobec zażalenia ubezpieczonych Zakładów "R." S.A., złożonego na to pos-
tanowienie w trybie art. 39318 KPC, Sąd Najwyższy zważył co następuje:

Stosownie do art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu
postępowania cywilnego... (Dz. U. Nr 43, poz. 189) od orzeczenia Sądu drugiej instancji
oddalającego po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy (to jest po dniu 1 lipca 1996 r. -
art. 14 ustawy) rewizję lub orzekającego co do istoty sprawy, przysługuje kasacja, z
wyłączeniem spraw, w których według tej ustawy kasacja nie przysługuje. Przepis ten -
w ustępie 1 - formułuje zasadę, w myśl której sprawy wszczęte przed dniem wejścia w
życie tej ustawy toczą się od 1 lipca 1996 r. według jej przepisów, natomiast wyjątki
regulowane w dalszych ustępach dotyczą jedynie rewizji, a więc środka zaskarżenia
obecnie już nie istniejącego.
Sprawa niniejsza - skarga o wznowienie postępowania - wszczęta została przed
1 lipca 1996 r., natomiast zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach rozpoznane zostało
już po tej dacie. Fakt, że środek ten strona skarżąca nazwała "apelacją" nie ma
znaczenia prawnego. Rozważenia w związku z tym wymaga, czy postanowienie Sądu
Apelacyjnego oddalające zażalenie złożone od rozstrzygnięcia o kosztach, kończy
postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 393 § 1 KPC.
Podzielić należy stanowisko Sądu Apelacyjnego, że takie postępowanie nie ma
charakteru kończącego postępowanie, skoro chodzi tu o rozstrzygnięcie w kwestiach
ubocznych w stosunku do tzw. meritum sprawy (w tym przypadku było nim ocenienie
zasadności skargi organu rentowego o wznowienie postępowania). Fakt, że od
postanowienia Sądu Apelacyjnego - jako sądu drugiej instancji - oddalającego zażalenie
nie służy środek odwoławczy, nie oznacza, że kończy ono postępowanie w rozumieniu
powołanego art. 392 § 1 KPC. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania stanowi część
orzeczenia wydanego w sprawie, ale dotyczy ono kwestii nie będącej przedmiotem
zasadniczego postępowania, a więc kwesti w tym sensie ubocznej.
Powyższe trafnie ocenił Sąd Apelacyjny odrzucając kasację jako niedopusz-
czalną stosownie do art. 3935 KPC, stąd też podzielając jego ocenę należało zażalenie
oddalić na podstawie art. 39312 KPC.

========================================