Postanowienie z dnia 10 października 1996 r.
II UZ 1/96

Na postanowienie sądu drugiej instancji, odrzucające pismo nazwane
apelację od wyroku tego sądu sprzed dnia 1 lipca 1996 r. nie przysługuje
zażalenie.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca), Sędzia SN: Andrzej
Wróbel, Sędzia SA: Mieczysław Bareja.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 października 1996 r. sprawy z
wniosku Witolda L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w Ł. o
wysokość emerytury, na skutek zażalenia wnioskodawcy od postanowienia Sądu
Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 19 sierpnia 1996
r. [...]

p o s t a n o w i ł:

o d r z u c i ć zażalenie

U z a s a d n i e n i e

Witold L. wniósł do Sądu Najwyższego, za pośrednictwem Sądu Apelacyjnego w
Łodzi "apelację" od wyroku tego Sądu z dnia 28 czerwca 1996 r.
Postanowieniem z 19 sierpnia 1996 r. [...] Sąd Apelacyjny odrzucił apelację. W
uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Apelacyjny podał, że obowiązujące od 1 lipca
1996 r. przepisy o apelacji, wprowadzone do kodeksu postępowania cywilnego ustawą
z dnia 1 marca 1996 r. (Dz. U. Nr 24, poz. 110), nie mają zastosowania w sprawie. Sąd
Apelacyjny przyjął, że skoro adresatem pisma jest Sąd Najwyższy, to autorowi chodziło
o wystąpienie z kasacją. W uzasadnieniu postanowienia, podkreślono, że objęte
zaskarżeniem orzeczenie Sądu Apelacyjnego zostało wydane 28 czerwca 1996 r., a
więc pod rządem przepisów procesowych, które nie zawierały regulacji dotyczącej
kasacji. Dlatego też środek odwoławczy, z którym wystąpił wnioskodawca podlega
odrzuceniu jako niedopuszczalny.
Od tego postanowienia Witold L, wniósł zażalenie do Sądu Najwyższego.
Zdaniem wnoszącego zażalenie, Sąd Apelacyjny powinien był nadać bieg środkowi
odwoławczemu, który należało potraktować jako kasację.

Sąd Najwyższy rozważył co następuje:

Zgodnie z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu
postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłoś-
ciowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego,
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U. Nr 43, poz. 180), kasacja przysługuje tylko od orzeczenia sądu drugiej instancji
oddalającego, po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, rewizję lub orzekającego co do
istoty sprawy, chyba że według przepisów ustawy kasacja nie przysługuje. Z treści tego
przepisu wynika, że orzeczenia sądu drugiej instancji oddalające rewizję lub orzekające
co do istoty sprawy wydane przed 1 lipca 1996 r. nie mogą być zaskarżone w drodze
kasacji. Zgodnie z art. 3935 KPC sąd drugiej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym
kasację, której wniesienie było niedopuszczalne.
Zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje (art. 39318 KPC) jedynie na
postanowienie Sądu Apelacyjnego odrzucające kasację w trybie art. 3935 KPC. Sąd
Apelacyjny prawidłowo uznał, że pismo wnioskodawcy nie jest kasacją. Na postano-
wienie Sądu Apelacyjnego odrzucające to pismo, określone jako apelacja, nie przys-
ługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.
Dlatego też Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji postanowienia.

========================================