Postanowienie z dnia 29 listopada 2006 r.
II PZ 53/06

Złożony przez pełnomocnika strony będącego adwokatem lub radcą
prawnym wniosek, którego treścią jest żądanie uzasadnienia wyroku sądu dru-
giej instancji, nie może być utożsamiany z żądaniem doręczenia wyroku wraz z
uzasadnieniem na podstawie art. 387 § 3 k.p.c. i pozostaje bez wpływu na roz-
poczęcie biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

Przewodniczący SSN Zbigniew Hajn, Sędziowie SN: Herbert Szurgacz,
Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 listopa-
da 2006 r. sprawy z powództwa Hanny M. przeciwko Bankowi [...] SA w W. o od-
szkodowanie, na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 28
czerwca 2006 r. [...]

o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e


Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w Gorzowie Wiel-
kopolskim odrzucił skargę kasacyjną powódki Anny M. od wyroku tego Sądu z dnia
14 marca 2006 r., którym oddalono jej apelację w sprawie przeciwko Bankowi [...] SA
w W. o odszkodowanie. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że w dacie za-
padnięcia wyroku reprezentujący powódkę pełnomocnik będący adwokatem wystąpił
z wnioskiem o doręczenie jego uzasadnienia. Uzasadnienie wyroku zostało sporzą-
dzone i doręczone pełnomocnikowi powódki, a w dniu 14 czerwca 2006 r. wniósł on
skargę kasacyjną. Tymczasem stosownie do art. 3982 § 1 k.p.c. skargę kasacyjną
wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy
od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem. Oznacza to, że warunkiem sku-
tecznego wniesienia skargi kasacyjnej jest uprzednie otrzymanie odpisu wyroku sądu
drugiej instancji wraz z uzasadnieniem po złożeniu przez stronę wniosku w tym
przedmiocie zgodnie z treścią art. 387 § 1 i 3 k.p.c. Przepis art. 3985 § 1 k.p.c. należy
więc rozumieć w ten sposób, że dwumiesięczny termin do wniesienia skargi kasacyj-
nej liczony jest od dnia doręczenia orzeczenia w sposób prawidłowy, zgodny z tre-
ścią art. 387 k.p.c. To z kolei oznacza, że tylko wtedy, gdy strona zażądała w termi-
nie tygodniowym doręczenia jej orzeczenia wraz z jego uzasadnieniem można mówić
o spełnieniu wstępnego wymogu dla powstania możliwości wniesienia skargi kasa-
cyjnej. Kiedy natomiast strona z żądaniem doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnie-
niem nie wystąpiła, dwumiesięczny termin przewidziany w art. 3985 § 1 k.p.c. w ogóle
nie może rozpocząć biegu, a tym samym niemożliwe staje się wniesienie skargi ka-
sacyjnej. Z tych powodów wniosek składany przez stronę musi być sformułowany
precyzyjnie, tak aby nie było wątpliwości, czy stronie chodzi wyłącznie o odpis, czy
też o wydanie orzeczenia z uzasadnieniem . Wniosek strony nie musi wskazywać
celu jego złożenia, ale przepisy art. 387 i 3985 § 1 k.p.c. wyraźnie przewidują, że
dotyczyć ma doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem.

W zażaleniu na powyższe postanowienie powódka zarzuciła obrazę art. 3985
§ 1 k.p.c., przez niewłaściwe zastosowanie zawartej w tym przepisie normy prawnej,
art. 3986 § 2 k.p.c., przez odrzucenie skargi kasacyjnej pomimo braku którejkolwiek
negatywnej przesłanki w nim zawartej oraz art. 65 § 1 i 2 k.p.c., przez jego niezasto-
sowanie i uznanie, że złożony w terminie wniosek nie był zapowiedzią wniesienia
skargi kasacyjnej. W konsekwencji skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego po-
stanowienia i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji w celu nadania biegu
skardze kasacyjnej.

W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że zgodnie z normą prawną zawartą
w art. 61 § 1 i 2 k.p.c. oświadczenie woli należy tłumaczyć tak jak tego wymagają ze
względu na okoliczności, w których zostało złożone, zasady współżycia społecznego
oraz ustalone zwyczaje, zaś w umowach należy badać jaki był zgodny zamiar stron i
cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Wniosek o doręczenie
wyroku zawierał oczywistą omyłkę pisarską przez brak słowa ,,wyroku", czy też ,,orze-
czenia". Okoliczność, że wniosek został złożony w terminie oraz niekorzystny dla
powódki wynik sprawy wymagały potraktowania oświadczenia woli w nim zawartego
jako zapowiedzi skargi kasacyjnej z wszelkimi tego konsekwencjami. Sąd drugiej
instancji powinien zatem postąpić zgodnie z art. 61 § 1 k.c.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do art. 3985 § 1 k.p.c.
skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie
dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej. Z
kolei w myśl art. 387 § 3 k.p.c. orzeczenie z uzasadnieniem doręcza się tej stronie,
która w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji zażądała doręczenia. W prze-
pisie tym jednoznacznie chodzi o żądanie doręczenia ,,orzeczenia z uzasadnieniem",
a zatem jeżeli strona zażądała doręczenia tylko sentencji orzeczenia lub tylko uza-
sadnienia, doręczeniu podlega sama sentencja lub samo uzasadnienie, szczególnie
w sytuacji, gdy z żądaniem takim wystąpił pełnomocnik strony będący adwokatem
lub radcą prawnym, od którego należy wymagać należytego wykonywania
elementarnych zadań warsztatowych, w tym prawidłowego od strony formalnej spo-
rządzania pism procesowych. Rzeczą profesjonalnego pełnomocnika jest dochowa-
nie szczególnej staranności przy sporządzaniu każdego pisma procesowego i za-
mieszczenie w nim w prawidłowy sposób wszystkich niezbędnych elementów, zaś
sąd nie ma obowiązku wyinterpretowywania z jego treści elementów brakujących lub
przytoczonych w nieprawidłowy sposób bądź domyślania się celu, w jakim strona
występuje z danym wnioskiem. W konsekwencji jeśli strona zaniechała wystąpienia z
żądaniem doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem należy uznać, że nie jest
uprawniona do wniesienia skargi kasacyjnej. Warunkiem skutecznego wniesienia
tego nadzwyczajnego środka odwoławczego jest bowiem uprzednie doręczenie stro-
nie odpisu wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem po złożeniu przez stronę
wniosku w tym przedmiocie w trybie art. 387 § 3 k.p.c. Termin do wniesienia skargi
kasacyjnej biegnie zatem od doręczenia dokonanego prawidłowo, czyli zgodnie z
wymaganiami art. 387 § 3 k.p.c., zaś w sytuacji gdy z żądaniem takim strona nie wy-
stąpiła, przewidziany w art. 3985 § 1 k.p.c. termin nie może w ogóle rozpocząć biegu,
a tym samym wniesienie skargi kasacyjnej jest niemożliwe (por. także wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2000 r., I PKN 583/99, OSNAPiUS 2001 nr 18, poz.
555 oraz postanowienia z dnia 7 stycznia 2003 r., I PZ 104/02, OSNP 2004. nr 13,
poz. 231 i z dnia 14 września 2004 r., III CZ 74/04, niepublikowane). W konsekwencji
złożony przez pełnomocnika strony, będącego adwokatem lub radcą prawnym, wnio-
sek, którego treścią jest żądanie uzasadnienia wyroku sądu drugiej instancji, nie
może być utożsamiany z żądaniem doręczenia takiego wyroku wraz z uzasadnie-
niem na podstawie art. 387 § 3 k.p.c. i pozostaje bez wpływu na rozpoczęcie biegu
terminu do wniesienia skargi kasacyjnej (por. także postanowienie Sądu Najwyższe-
go z dnia 9 grudnia 1998 r., III CZ 149/98, niepublikowane).

Podniesiony w zażaleniu zarzut naruszenia przez Sąd drugiej instancji art. 65
§ 1 i 2 k.p.c. polega na nieporozumieniu, gdyż przepis ten reguluje kwestię zdolności
do czynności procesowych i nie znajduje w sprawie zastosowania, podobnie jak
przytoczone w uzasadnieniu zażalenia przepisy art. 61 § 1 i 2 k.p.c. i art. 61 § 1 k.c.
Pierwszy z nich dotyczy wytaczania przez organizacje społeczne powództw na rzecz
obywateli, drugi zaś chwili złożenia oświadczenia woli i możliwości jego skutecznego
odwołania. Z przywołanej w uzasadnieniu zażalenia treści art. 65 § 1 i 2 k.c. wydaje
się wynikać, że skarżącemu chodzi o ten właśnie przepis. Jednakże dotyczy on
czynności prawnych wywołujących skutki materialnoprawne, a nie czynności proce-
sowych, do których należy złożenie wniosku o doręczenie wyroku sądu wraz z uza-
sadnieniem.

Z powyższych względów zażalenie podlega oddaleniu na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941 § 3 k.p.c.
========================================