Postanowienie z dnia 5 sierpnia 2005 r.
II PK 201/05

Złożenie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie (art. 3984 § 1 pkt 3 k.p.c.) polega na przedstawieniu, że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących wątpliwości lub wywołujących rozbieżność w orzecznic-
twie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona. Nie spełnia tego wymagania stwierdzenie, że ,,utrzy-
manie zaskarżonego wyroku narusza słuszny interes strony i przeczy porząd-
kowi prawnemu".

Sędzia SN Jerzy Kuźniar.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 sierpnia
2005 r. sprawy z powództwa Romana Ś. przeciwko ,,A." Spółce z o.o. w G.W. o za-
płatę, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 24 marca 2005 r. [...]

1. o d r z u c i ł skargę kasacyjną,
2. przekazał odpis postanowienia Okręgowej Izbie Radców Prawnych w O.

U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 24 marca 2005 r. [...] Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Opolu oddalił apelację powoda Romana Ś. od wyroku Sądu
Rejonowego-Sądu Pracy w Brzegu w sprawie przeciwko Spółce z o.o. ,,A." w G.W. o
zapłatę, zasądzającego od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe od kwoty
357, 09 zł od dnia 14 do dnia 27 października 2004 r. w związku z nieterminową za-
płatą ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz kwotę 351,90 zł
tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, oddalając powództwo
w pozostałej części (w zakresie żądania zasądzenia odszkodowania ,,za utratę zdro-
wia" w kwocie 30.000 zł, wynagrodzenia w kwocie 612,50 zł z tytułu delegacji za po-
dróże służbowe), podzielając ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej
instancji na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego oraz ich
prawną ocenę.
W świetle tych ustaleń powód pracował w charakterze kierowcy od dnia 15
lipca do dnia 14 października 2004 r. na podstawie umowy o pracę zawartej na okres
próbny, świadcząc pracę w obrębie bazy w B. (na terenie około 300 km). Zasądzając
odsetki ustawowe od określonej w wyroku kwoty, Sąd uznał, że pozwana Spółka po-
nosiła odpowiedzialność za opóźnienie w wypłacie ekwiwalentu za urlop wypoczyn-
kowy, zaś w części dotyczącej wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych,
wobec uznania powództwa. Oddalając powództwo w pozostałej części, Sąd stwier-
dził brak przesłanek określonych w art. 471 k.c. w związku z art. 300 k.p. dla jego
uwzględnienia.
Powyższy wyrok zaskarżył skargą kasacyjną powód i zarzucając naruszenie
prawa materialnego, ,,polegające na niezastosowaniu (...) art. 77.5 § 1 k.p. (...) oraz
błędną wykładnię art. 471 k.c." oraz ,,naruszenie przepisów postępowania, a to art.
229 k.p.c.", wniósł ,,o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy
do ponownego rozpatrzenia sądowi, który wydał zaskarżone orzeczenie".
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, wskazał, że ,,utrzymanie za-
skarżonego w/w wyroku narusza słuszny interes strony i przeczy porządkowi praw-
nemu".

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W poprzednim stanie prawnym, warunek przedstawienia okoliczności uzasad-
niających rozpoznanie kasacji został ujęty w art. 393? § 1 pkt 3 k.p.c., obok pozosta-
łych warunków kasacji, tj. oznaczenia orzeczenia, od którego kasacja została wnie-
siona, przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia oraz wniosku o uchyle-
nie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia. Okoliczno-
ściami uzasadniającymi rozpoznanie kasacji miały być argumenty wykazujące dla-
czego uzasadnione jest przyjęcie kasacji do rozpoznania. Skarżący winien wskazać,
że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne lub istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości albo wywołujących rozbieżno-
ści w orzecznictwie sądów (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 maja
2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002 nr 2, poz. 22 , z dnia 5 lipca 2001 r., V CKN
176/01, nie publikowane, z dnia 4 lutego 2000 r., II CZ 178/99, OSNC 2000 nr 7-8,
poz. 147 i z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00, OSNC 2001 nr 3, poz. 51).
Może także przedstawić argumenty wskazujące na oczywiste naruszenie prawa lub
nieważność postępowania (por. uchwałę Połączonych Izb, Izby Administracyjnej,
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych i Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grud-
nia 2002 r., III CZP 72/02, OSNC 2003 nr 4, poz. 92).
Zaskarżony wyrok został wydany w dniu 24 marca 2005 r., a więc do oceny
złożonej skargi kasacyjnej należało stosować przepisy Kodeksu postępowania cywil-
nego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Ko-
deks postępowania cywilnego oraz ustawy - prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz.U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98) - art. 3 ustawy a contrario.
Zgodnie z art. 3984 k.p.c. skarga kasacyjna powinna, poza czynieniem zadość
wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, zawierać oznaczenie orzecze-
nia, od którego jest wniesiona ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości czy
w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o przyjęcie
skargi do rozpoznania i jego uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie i zmianę orze-
czenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany. Oznacza to, że nie
zmieniły się ,,składniki skargi", a więc winna ona w dalszym ciągu zawierać wymie-
nione wyżej elementy, mające charakter tzw. konstrukcyjny, bezwzględny, a więc
pociągające - w razie ich braku - nie tylko niemożność ich uzupełnienia, ale czyniące
kasację niedopuszczalną.
W dotychczasowym orzecznictwie kasacyjnym Sądu Najwyższego, utrwalony
jest pogląd, że brak bliższego określenia podstawy kasacyjnej oraz jej uzasadnienia
stanowił wadę, która uniemożliwiała traktowanie pisma jako skargi kasacyjnej i wy-
kluczała jej uzupełnienie (por. np. postanowienie z dnia 6 listopada 1996 r., II UKN
12/96, OSNAPiUS 1997 nr 10, poz. 173). W ten sam sposób należało - w poprzed-
nim stanie prawnym - traktować brak polegający na nieprzedstawieniu w kasacji oko-
liczności uzasadniających przyjęcie jej do rozpoznania, a obecnie wniosku o przyję-
cie skargi kasacyjnej do rozpoznania wraz z uzasadnieniem, nawiązującym - co wy-
daje się oczywiste - do przesłanek przyjęcia skargi do rozpoznania, wymienionych
wyczerpująco w art. 3989 § 1 pkt 1 - 4 k.p.c.
W obecnym stanie prawnym, Sąd Najwyższy - stosownie do art.3989 § 1 k.p.c.
- przyjmuje skargę kasacyjną, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpli-
wości lub wywołujących rozbieżność w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Przedstawienie
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie (art. 3984 §
1 pkt 3 k.p.c.), jest jej istotnym elementem, którego brak nie pozwala na ocenę czy w
sprawie występują przesłanki ustawowe dla poddania kasacji rozpoznaniu. W tym
zakresie zachowały aktualność poglądy Sądu Najwyższego wyrażone w dotychcza-
sowym, powołanym wyżej orzecznictwie, dotyczące skutków prawnych nie przedsta-
wienia w kasacji okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie.
W orzecznictwie tym, zachowującym również w tej części pełną aktualność,
uznaje się ponadto, że jeżeli skarżący nie wskazał w skardze kasacyjnej okoliczności
uzasadniających jej rozpoznanie, to obowiązek ich przedstawienia nie jest spełniony,
choćby dały się one wywieść z uzasadnienia kasacji (por. postanowienie Sądu Naj-
wyższego z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSN 2001 nr 10, poz. 156). Oko-
liczności uzasadniające rozpoznanie kasacji (obecnie wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej z uzasadnieniem, o których mowa w art. 3984 § 1 pkt 3 k.p.c.), powinny
być - podobnie jak pozostałe elementy przewidziane w tym przepisie - przedstawione
w kasacji, jako odrębny element pisma procesowego (postanowienie z dnia 30 maja
2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002 nr 2, poz. 22).
Przytoczenie we wniosku o rozpoznanie skargi, oceny strony, że ,,utrzymanie
zaskarżonego wyroku narusza słuszny interes strony i przeczy porządkowi praw-
nemu", nie może być uznane za spełnienie ustawowego obowiązku. Mając powyższe
na uwadze wniesioną kasację należało odrzucić jako niedopuszczalną na podstawie
art. 3986 § 2 i 3 k.p.c.
Działając na podstawie art. 3986 § 4 k.p.c. Sąd Najwyższy postanowił, zawia-
domić o treści i przyczynach odrzucenia skargi kasacyjnej ,,właściwy organ samo-
rządu zawodowego, do którego należy pełnomocnik" - Okręgową Izbę Radców
Prawnych w O.
========================================