Postanowienie SN - I UZ 32/05
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:I UZ 32/05
Typ:Postanowienie SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2006/17-18/284
Data wydania:2005-12-15

Postanowienie z dnia 15 grudnia 2005 r.
I UZ 32/05

W razie wniesienia pisma do sądu niewłaściwego, strona we wniosku o
przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie może skutecz-
nie powoływać się na to, że uchybienie terminu nastąpiło z powodu "przetrzy-
mania" pisma przez sąd niewłaściwy i przekazania go sądowi właściwemu po
terminie do dokonania czynności procesowej.

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Katarzyna Gonera
(sprawozdawca), Beata Gudowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 grudnia
2005 r. sprawy z powództwa Romualda S. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego
,,B." SA w O. o odszkodowanie, na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu
Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 września 2004 r. [...]

o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

Sąd Okręgowy w Gliwicach-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem
z 16 lipca 2003 r. [...] zasądził od pozwanej Kopalni Węgla Kamiennego ,,B." SA w O.
na rzecz powoda Romualda S. kwotę 68.070 zł z ustawowymi odsetkami tytułem od-
szkodowania.
Sąd Apelacyjny w Katowicach-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyro-
kiem z 24 lutego 2004 r. [...] w wyniku uwzględnienia apelacji strony pozwanej zmie-
nił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach i oddalił powództwo Romualda
S.
Pismem z 25 lutego 2004 r. pełnomocnik powoda zwrócił się do Sądu Okrę-
gowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach ,,o pisemne sporządze-
nie uzasadnienia wyroku z dnia 24.02.2004 r." i doręczenie mu tego wyroku z uza-
sadnieniem, podając jako sygnaturę akt sprawy [...]. Wniosek ten wpłynął do Sądu
Okręgowego w Gliwicach 26 lutego 2004 r.
Następnie, przy piśmie z 8 marca 2004 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach przesłał
Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach - ,,w ślad za aktami przesłanymi w dniu
24.11.2003 r." - wniosek pełnomocnika powoda o odpis uzasadnienia wyroku.
Wniosek o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem wpłynął do Sądu Apelacyjne-
go w Katowicach 9 marca 2004 r.
Z uwagi na przekroczenie terminu z art. 387 § 3 k.p.c., zarządzono doręczenie
pełnomocnikowi powoda odpisu wyroku z uzasadnieniem w trybie art. 9 k.p.c. z po-
uczeniem, że kasacja nie przysługuje z powodu przekroczenia 7-dniowego terminu
do złożenia wniosku. Pomimo w ten sposób wyraźnie określonej podstawy doręcze-
nia odpisu wyroku (art. 9 k.p.c., bez otwarcia terminu do wniesienia kasacji), w dniu 5
maja 2004 r. pełnomocnik powoda wniósł kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Katowicach z 24 lutego 2004 r. [...] doręczonego mu 13 kwietnia 2004 r.
Postanowieniem z 9 czerwca 2004 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach odrzucił
kasację pełnomocnika powoda jako niedopuszczalną. Sąd wskazał, że powód nie
zażądał w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji wyroku doręczenia mu jego
odpisu z uzasadnieniem, w konsekwencji czego utracił prawo do zaskarżania tego
wyroku kasacją. Sąd zwrócił uwagę, że pismo zawierające wniosek o doręczenie
wyroku z uzasadnieniem wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w termi-
nie tygodniowym od ogłoszenia lub doręczenia stronie sentencji wyroku (por. posta-
nowienie Sądu Najwyższego z 24 czerwca 2002 r., I PZ 55/02). Skierowanie wniosku
o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem do sądu niewłaściwego powoduje, że
dla zachowania terminu do dokonania tej czynności istotne znaczenie ma data nada-
nia pisma procesowego (wniosku o uzasadnienie) przez sąd niewłaściwy do sądu
właściwego (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z 14 listopada 1973 r. , II CZ
183/73, OSPiKA 1974 nr 5, poz. 97, z 6 grudnia 1965 r., I PZ 80/65, OSPiKA z 1966
r. nr 12, poz. 277, z 24 września 1998 r., III CKN 722/98, LEX nr 55397).
Odpis postanowienia z 9 czerwca 2004 r. został doręczony pełnomocnikowi
powoda 16 czerwca 2004 r. Pismem z 22 czerwca 2004 r., które wpłynęło do Sądu
Apelacyjnego 25 czerwca 2004 r., pełnomocnik powoda złożył wniosek o przywróce-
nie terminu do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego z
24 lutego 2004 r. z uzasadnieniem wraz z wnioskiem o doręczenie odpisu tegoż wy-
roku z uzasadnieniem. Nie wiadomo, co prawda, czy został zachowany termin z art.
169 § 1 k.p.c. na złożenie tego wniosku, liczony od chwili doręczenia pełnomocnikowi
powoda odpisu postanowienia z 9 czerwca 2004 r., ponieważ Sąd Apelacyjny nie
dołączył do akt sprawy - z niewiadomych przyczyn - koperty z nadania na poczcie
wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej (datownik
poczty na kopercie stanowiłby dowód zachowania terminu z art. 169 § 1 k.p.c.), jed-
nak należało uznać, że merytoryczne rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu
oznacza ustalenie Sądu, iż wniosek wpłynął w terminie do jego złożenia.
Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu pełnomocnik argumentował, że
do uchybienia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie wyroku
Sądu Apelacyjnego z 24 lutego 2004 r. doszło nie z jego winy, albowiem przygoto-
wany wniosek został "omyłkowo" skierowany do Sądu Okręgowego w Gliwicach,
rozpoznającego sprawę w pierwszej instancji, dokąd wpłynął 26 lutego 2004 r. Sąd
Okręgowy dopiero po upływie 11 dni przekazał wniosek do Sądu Apelacyjnego w
Katowicach, który w dniu 13 kwietnia 2004 r. dokonał doręczenia odpisu wyroku z
uzasadnieniem, nie informując pełnomocnika, w jakim trybie ono następuje. Pełno-
mocnik powoda podniósł, że jego zdaniem uchybienie terminu złożenia wniosku nie
wynikało z winy leżącej po stronie powoda. Okoliczności sprawy wskazują, że do
opóźnienia w terminowym złożeniu wniosku doszło ze względu na błędy w funkcjo-
nowaniu wymiaru sprawiedliwości, polegające na nieuzasadnionej zwłoce w przeka-
zaniu przedmiotowego wniosku do Sądu Apelacyjnego jako sądu właściwego przez
Sąd Okręgowy w Gliwicach, zaś obciążanie stron powyższym błędem byłoby nie do
pogodzenia z konstytucyjną zasadą państwa prawa.
Postanowieniem z dnia 24 września 2004 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek
powoda o przywrócenie terminu i jednocześnie odrzucił wniosek pełnomocnika po-
woda o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem. W uzasadnieniu postanowienia
Sąd podniósł, że ,,twierdzenia pełnomocnika, jakoby zaistniała omyłka była wynikiem
błędów w funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości, a nie wynikała z jego celowego
działania, mijają się z prawdą". Według Sądu, analiza treści znajdującego się w ak-
tach sprawy wniosku pełnomocnika powoda z 26 lutego 2004 r. wskazuje jedno-
znacznie, że jego argumentacja "nie odpowiada faktom". Uzasadniając wniosek o
przywrócenie terminu wskazał on, że wniosek z 26 lutego 2004 r. został ,,omyłkowo"
skierowany do Sądu Okręgowego w Gliwicach. Treść pisma z 26 lutego 2004 r.
wskazuje jednak, że omyłka nie dotyczyła jedynie błędnego skierowania przesyłki,
lecz także celu jaki miała wywołać, gdyż wniosek ten został złożony w Sądzie Okrę-
gowym jako sądzie pierwszej instancji osobiście i wskazywał jako adresata ten wła-
śnie Sąd. Z działania pełnomocnika wynikało więc jednoznacznie, że zwracał się do
Sądu Okręgowego o wydanie orzeczenia, co prawda z 24 lutego 2004 r., jednakże
wskazywał sygnaturę akt sprawy w pierwszej instancji i jako adresata Sąd pierwszej
instancji. Według Sądu Apelacyjnego, przedstawione fakty jednoznacznie przeczą
twierdzeniom pełnomocnika i argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu wniosku.
Sąd Apelacyjny uznał, że zarzut związany z brakiem natychmiastowego przekazania
wniosku do właściwego Sądu jest niezasadny właśnie z tej racji, że skoro adresatem
wniosku był Sąd Okręgowy w Gliwicach, musiało dojść do sprawdzenia przedmiotu
wniosku. Z jego treści jednoznacznie wynikało, że pełnomocnik domaga się wyroku
właśnie tego Sądu. Trudno wymagać, aby Sąd Okręgowy, dysponując własną sy-
gnaturą akt (na piśmie pełnomocnika) wiedział również, że dwa dni wcześniej doszło
do wydania orzeczenia w tej sprawie przez Sąd Apelacyjny. Zaistniała rozbieżność
między wskazaną przez pełnomocnika datą orzeczenia a sygnaturą akt sprawy, mu-
siała zostać wyjaśniona przez Sąd pierwszej instancji. Sąd Apelacyjny przypomniał,
że adwokat jako profesjonalny pełnomocnik, znając reguły związane z zaskarżaniem
orzeczeń i prawidłowym składaniem wniosków w trybie art. 387 § 3 k.p.c., nie może
powoływać się na omyłkę, tym bardziej, jeśli swoimi innymi błędami spowodował do-
datkową ,,nieklarowność" sprawy. Według Sądu, powstała ,,omyłka" wynikała z dzia-
łania adwokata, który jako profesjonalny pełnomocnik składając osobiście pismo pro-
cesowe w niewłaściwym sądzie musiał liczyć się z konsekwencjami związanymi z
możliwością opóźnienia w przekazaniu pisma do sądu właściwego.
Pełnomocnik powoda wniósł zażalenie na powyższe postanowienie Sądu
Apelacyjnego, domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia, przywrócenia
terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku Sądu Apelacyjnego z 24 lutego
2004 r. [...] wraz z uzasadnieniem, doręczenie tegoż wyroku wraz z uzasadnieniem,
względnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Ape-
lacyjnemu do ponownego rozpoznania. Skarżący podniósł, że zgodnie z art. 168 § 1
zdanie pierwsze k.p.c., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności procesowej
bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Sąd Apela-
cyjny w Katowicach, rozstrzygając wniosek pełnomocnika o przywrócenie terminu do
złożenia wniosku o doręczenie wyroku tego Sądu z 24 lutego 2004 r. wraz z uzasad-
nieniem, stanął na stanowisku, że niemożliwe jest przyjęcie, aby pełnomocnik powo-
da bez swojej winy nie dokonał w terminie czynności procesowej polegającej na
wniesieniu żądania sporządzenia uzasadnienia wyroku z 24 lutego 2004 r. Kwestio-
nując to zapatrywanie jako błędne, pełnomocnik powoda podniósł, że we wniosku o
przywrócenie terminu szczegółowo opisał czasowy przebieg czynności podejmowa-
nych w sprawie, wskazując w szczególności, iż omyłkowo zaadresowane pismo za-
wierające wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku wpłynęło do Sądu Okręgo-
wego w Gliwicach 26 lutego 2004 r. o godz. 1215, a zatem w drugim dniu biegu ter-
minu do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Pismo to zostało
przekazane do sądu właściwego po upływie ponad 11 dni, a więc po zakończeniu
biegu ustawowego terminu do złożenia wniosku. Z powyższego wynika, że Sąd
Okręgowy dysponował czasem blisko sześciu dni na ,,dokonanie wykładni pisma" i
nadanie mu właściwego biegu, względnie na wezwanie pełnomocnika powoda do
usunięcia nieścisłości. W ocenie pełnomocnika powoda, jego wniosek złożony w Są-
dzie Okręgowym w Gliwicach 26 Iutego 2004 r. wskutek wadliwych działań admini-
stracyjnych Sądu pierwszej instancji został przesłany do sądu właściwego dopiero po
upływie ustawowego terminu. Według skarżącego, Sąd ten miał pełne możliwości
dokonania stosownej interpretacji pisma z 26 lutego 2004 r., również poprzez zażą-
danie uzupełniających oświadczeń od pełnomocnika, i nadania pismu biegu w termi-
nie. Zdaniem skarżącego, pomiędzy omyłką pełnomocnika a uchybieniem terminu do
wniesienia żądania sporządzenia uzasadnienia wyroku nie występuje adekwatny
związek przyczynowy. Wniosek, chociaż dotknięty niedokładnością, został złożony w
terminie, natomiast Sąd Okręgowy w Gliwicach nie dokonał żadnych czynności, do
których był prawem zobowiązany, w celu wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości co
do rzeczywistej treści żądania sformułowanego w piśmie. Tym samym rzeczywistą
przyczyną wskazanego uchybienia terminu było, w ocenie pełnomocnika powoda,
nieuzasadnione opóźnienie działań podjętych przez Sąd pierwszej instancji. Nie-
usprawiedliwione zaniechanie i opieszałość organu sądowego nie może stanowić
okoliczności obciążającej dla strony powodowej w sytuacji, gdy data złożenia pisma
zawierającego żądanie doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem wskazuje, że przy
poprawnym funkcjonowaniu Sądu w zakresie dekretacji pism wniosek mógł otrzymać
bieg w terminie bądź też - w sytuacji wezwania do usunięcia nieścisłości - pełnomoc-
nik z całą pewnością mógł dokonać w tymże terminie koniecznych sprostowań.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie zostało wydane 24 września 2004 r., a zatem do
zażalenia mają zastosowanie przepisy, które obowiązywały w chwili jego wydania w
brzmieniu sprzed nowelizacji przepisów procedury cywilnej wynikającej z ustawy z
dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz
ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98).
Postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające wniosek strony o doręczenie
odpisu wyroku z uzasadnieniem w celu wniesienia kasacji jest postanowieniem koń-
czącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 39318 § 2 k.p.c. (por. postanowie-
nia Sądu Najwyższego z 17 lipca 2003 r., II UZ 36/03, OSNP z 2004 r. nr 10, poz.
178, oraz z 4 kwietnia 2003 r., I PZ 10/03, OSNP - wkł. z 2003 r. nr 17, poz. 6). Jeżeli
postanowienie takie wydane zostało przez Sąd drugiej instancji w sprawie, w której -
tak jak w rozpoznawanej - przysługuje kasacja, może ono być przedmiotem zażale-
nia do Sądu Najwyższego (art. 393 18 § 2 k.p.c.).
Cechy zaskarżalności środkiem odwoławczym nie ma natomiast postanowie-
nie oddalające wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie
wyroku z uzasadnieniem. Postanowienie takie nie kończy postępowania w sprawie.
Sytuuje się ono w kategorii postanowień, o których mowa w art. 380 k.p.c. Sąd Naj-
wyższy może więc na podstawie tego przepisu, poprzez odesłanie zawarte w art.
39318 § 3 k.p.c. w związku z art. 39319 k.p.c., na wniosek strony, rozpatrując zażale-
nie na postanowienie odrzucające wniosek o doręczenie odpisu wyroku z uzasad-
nieniem, rozpoznać także, mające wpływ na jego wydanie, postanowienie oddalające
wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o takie doręczenie (por. uza-
sadnienia uchwał składów siedmiu sędziów Sądu Najwyższego: z 31 maja 2000 r., III
ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1, poz. 1 i z 6 października 2000 r., III CZP 31/00, OSNC
2001, nr 2, poz. 22; uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z 11 sierpnia
1999 r., I CKN 367/99, OSNC 2000, nr 3, poz. 48). Wprawdzie zażalenie pełnomoc-
nika powoda nie zawiera jednoznacznie sformułowanego wniosku o objęcie kontrolą
Sądu Najwyższego, na podstawie art. 380 k.p.c. w związku z art. 39319 k.p.c., także i
tego rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego, ale jednoznacznie taka wola pełnomocnika
wynika z uzasadnienia zażalenia, które dotyczy w zasadzie wyłącznie oddalenia
wniosku o przywrócenie terminu. Z tych względów Sąd Najwyższy, mimo braku wy-
raźnego odrębnego wniosku, objął swoją kontrolą także i to orzeczenie Sądu Apela-
cyjnego.
Zażalenie jest nieuzasadnione. W rozpoznawanej sprawie reprezentujący po-
woda pełnomocnik, będący adwokatem, po ogłoszeniu przez Sąd Apelacyjny w Ka-
towicach wyroku z 24 lutego 2004 r., w dniu 26 lutego 2004 r. zwrócił się do Sądu
Okręgowego w Gliwicach o doręczenie mu odpisu wyroku z 24 lutego 2004 r. w
sprawie [...] wraz z uzasadnieniem. Pełnomocnik złożył ten wniosek osobiście w biu-
rze podawczym Sądu Okręgowego w Gliwicach, zwracając się do tego Sądu jako
sądu, który rozpoznawał sprawę w pierwszej instancji, czyli sądu z pewnością nie-
właściwego, nadto powołał w swoim piśmie sygnaturę akt sprawy z pierwszej instan-
cji, prawidłowo wskazując jedynie datę wydania wyroku przez Sąd Apelacyjny. Sąd
pierwszej instancji przekazał ten wniosek Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach jako
sądowi właściwemu 9 marca 2004 r., czyli po upływie terminu z art. 387 § 3 k.p.c. W
orzecznictwie przyjmuje się, i jest to pogląd ugruntowany od lat, że skuteczne złoże-
nie wniosku o doręczenie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem może nastąpić tylko w
sądzie właściwym. W przypadku złożenia takiego wniosku w sądzie niewłaściwym
(np. w sądzie pierwszej instancji w odniesieniu do wyroku sądu drugiej instancji) za
datę jego złożenia należy uznać datę, w której sąd niewłaściwy przekazał wniosek
sądowi właściwemu (por. uchwałę połączonych Izb Cywilnej i Administracyjnej oraz
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z 28 listopada 1988 r., III CZP
33/87, OSNCP 1988 nr 6, poz. 73, por. też postanowienie z 6 grudnia 1965 r., I PR
80/65, OSPiKA 1966 nr 12, poz. 277 i postanowienie z 14 listopada 1973 r., II CZ
183/73, OSPiKA 1974 nr 5, poz. 97).
W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji przekazał wniosek pełnomocnika
powoda Sądowi drugiej instancji jako sądowi właściwemu niewątpliwie po upływie
terminu z art. 387 § 3 k.p.c. Oceny wymagało zatem, czy uchybienie terminu nastą-
piło z winy samej strony, czy też z przyczyn leżących po stronie sądu jako instytucji
wymiaru sprawiedliwości. Przesłanką warunkującą przywrócenie terminu do dokona-
nia czynności procesowej jest ustalenie, że strona uchybiła terminowi bez swojej
winy. W przedmiotowej sprawie należało przede wszystkim wziąć pod rozwagę, że
,,omyłki" związanej z wniesieniem pisma do niewłaściwego sądu dopuścił się profe-
sjonalny pełnomocnik strony, będący adwokatem. Tymczasem w sytuacji, gdy czyn-
ność procesowa, przy dokonaniu której doszło do uchybienia terminu, została doko-
nana przez adwokata, przy ocenie przesłanek art. 168 § 1 k.p.c. (braku zawinienia)
należy brać pod uwagę winę lub jej brak po stronie adwokata dokonującego tej czyn-
ności, a nie samej strony. Przy ocenie tej uwzględnić należy obiektywny miernik na-
leżytej staranności, jakiej można wymagać od profesjonalnego pełnomocnika proce-
sowego, dbającego należycie o interesy mocodawcy. Przykładając ten miernik oceny
do sytuacji, jaka miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, należy stwierdzić, że peł-
nomocnik powoda nie dochował wymaganej od niego staranności i dbałości o intere-
sy procesowe swojego mocodawcy. Jego obowiązkiem było bowiem dopilnowanie,
aby wniosek o doręczenie odpisu wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem,
otwierający drogę do zaskarżenia tego wyroku kasacją, a zatem niezwykle ważna
czynność procesowa, został skierowany do właściwego sądu (w tym przypadku do
Sądu Apelacyjnego w Katowicach, a nie Sądu Okręgowego w Gliwicach jako sądu
pierwszej instancji) oraz takie zredagowanie treści pisma, aby treść ta jednoznacznie
odzwierciedlała intencje strony. Tej miary staranności w rozpoznawanej sprawie nie
dochowano. Pełnomocnik powoda złożył wniosek o doręczenie odpisu wyroku (z in-
tencją wniesienia kasacji) kierując to pismo do Sądu Okręgowego, wskazując sy-
gnaturę akt sprawy w pierwszej instancji, podając jedynie datę wyroku Sądu Apela-
cyjnego. Co więcej, pełnomocnik powoda złożył wniosek o uzasadnienie wyroku
osobiście (okoliczność ta wynika pośrednio z jego własnych twierdzeń zawartych w
pismach procesowych), w siedzibie Sądu Okręgowego w Gliwicach, czyli nawet w
innym mieście niż to, w którym ma siedzibę Sąd Apelacyjny w Katowicach, co zdaje
się wykluczać jego twierdzenie, że wniosek został ,,omyłkowo" skierowany do Sądu
Okręgowego. Rozbieżności między sygnaturą akt i datą wyroku, brak sprawy w Są-
dzie Okręgowym w Gliwicach wymagały niewątpliwie ustaleń co do tego, o jaki wyrok
pełnomocnikowi powoda faktycznie chodzi. Wymagało to czasu, a ustalenie rzeczy-
wistego znaczenia wniosku pełnomocnika powoda i czas temu poświęcony pozosta-
wały w związku z mylnym skierowaniem przez niego wniosku do niewłaściwego sądu
oraz z błędną treścią tego pisma.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy podzielił argumentację Sądu
Apelacyjnego, że adwokat - jako profesjonalny pełnomocnik strony - powinien znać
reguły związane z zaskarżaniem orzeczeń i prawidłowym składaniem wniosków w
trybie art. 387 § 3 k.p.c. i nie może powoływać się na ,,omyłkę" w tym zakresie. Pro-
fesjonalny pełnomocnik musi brać również pod uwagę, że złożenie pisma w niewła-
ściwym sądzie może spowodować negatywne dla strony konsekwencje, związane z
możliwością opóźnienia w przekazaniu pisma do sądu właściwego, oraz uwzględniać
wynikające stąd następstwa dla reprezentowanej przez niego strony. Nie można po-
dzielić w tej sytuacji argumentacji pełnomocnika powoda (przedstawionej w zażale-
niu), że uchybienie terminu nastąpiło z przyczyn obciążających sąd, który zaniedbał
we właściwym czasie (z zachowaniem terminu z art. 387 § 3 k.p.c.) przekazania pi-
sma do sądu właściwego. Inaczej mówiąc, profesjonalny pełnomocnik nie może
przerzucać odpowiedzialności za swoje zaniedbanie na sąd twierdząc, że to nieuza-
sadnione opóźnienie działań podjętych przez sąd doprowadziło do uchybienia ter-
minu z art. 387 § 3 k.p.c. Opisane wyżej działania pełnomocnika powoda należy
uznać za zaniedbanie obciążające go winą za uchybienie terminu dokonania czyn-
ności procesowej, co nie uzasadnia przywrócenia terminu na podstawie art. 168 § 1
k.p.c.
Sąd Najwyższy podziela pogląd wyrażony w orzeczeniu z 6 grudnia 1965 r., I
PZ 80/65 (OSPiKA 1966 nr 12, poz. 277), zgodnie z którym, w wypadku wniesienia
pisma do sądu niewłaściwego strona we wniosku o przywrócenie terminu nie może
skutecznie powoływać się na to, że zawinił częściowo także sekretariat sądu niewła-
ściwego, który ,,przetrzymał" pismo. Oddalenie wniosku o przywrócenie terminu do
złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego należało w tych
okolicznościach uznać za prawidłowe i nienaruszające art. 168 § 1 k.p.c., co w kon-
sekwencji uzasadnia także prawidłowość odrzucenia wniosku o doręczenie odpisu
tego wyroku z uzasadnieniem
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 39319 k.p.c. w
związku z art. 385 k.p.c. oddalił zażalenie jako bezzasadne.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] I UZ 39/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2009/7-8/109
2008-01-22 
[IA] I UZ 18/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/19-20/302
2007-07-03 
[IA] I UZ 12/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/15-16/239
2007-05-18 
[IA] I UZ 9/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/13-14/204
2007-04-24 
[IA] I UZ 6/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/11-12/179
2007-04-19 
  • Adres publikacyjny: