Postanowienie z dnia 3 lipca 2007 r.
I UZ 18/07

Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 14
grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz.U. z 2007 r. Nr 21, poz. 123) stosuje się przepisy dotychczasowe (art. 2 tej
ustawy). Przez wszczęcie sprawy nie może być rozumiane wniesienie skargi
kasacyjnej. Skarga wniesiona po wejściu w życie ustawy w sprawach wszczę-
tych przed tą datą podlega opłacie według dotychczasowych zasad.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Sędziowie
SN: Józef Iwulski, Jerzy Kwaśniewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 lipca
2007 r. sprawy z odwołania Michała O. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w Ł. o rentę socjalną i zasiłek pielęgnacyjny, na skutek zażalenia
ubezpieczonego na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5 kwietnia
2007 r. [...]

o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

Od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Łodzi z dnia 2 lutego 2007 r. [...], Michał O. w dniu 3 kwietnia 2007 r., wniósł skargę
kasacyjną, w której zaznaczył, iż nie zgadza się z treścią powyższego wyroku.
Skarga kasacyjna została sporządzona przez pełnomocnika z urzędu będącego
radcą prawnym, a wartość przedmiotu zaskarżenia została oznaczona na kwotę
852,60 zł. Skarga kasacyjna nie została opłacona opłatą podstawową w kwocie 30 zł.
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi postanowie-
niem z dnia 5 kwietnia 2007 r. [...] odrzucił skargę kasacyjną. Sąd Apelacyjny wska-
zując na art. 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cy-
wilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 z ezm.), podniósł, że w sprawach z zakresu ubez-
pieczeń społecznych i w sprawach odwołań rozpoznawanych przez sąd pracy i
ubezpieczeń społecznych pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 zł wyłącznie
od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z pra-
wem prawomocnego orzeczenia. Jednakże w sprawach, w których wartość przed-
miotu sporu przewyższa kwotę 50 000 zł, pobiera się od wszystkich podlegających
opłacie pism procesowych opłatę stosunkową. Sąd Apelacyjny powołując się na art.
1302 § 3 k.p.c., odrzucił wniesioną przez Michała O. skargę kasacyjną bez wezwania
do uiszczenia opłaty.
Na powyższe postanowienie Michał O. wniósł zażalenie, zaskarżając je w ca-
łości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia
14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz.U. z 2007 r. Nr 21, poz. 123), przez nieuwzględnienie uchylenia przepisu nakła-
dającego obowiązek uiszczenia opłaty podstawowej w przypadku zwolnienia od
kosztów sądowych. Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego
postanowienia w całości.


Sad Najwyższy, zważył co następuje:

Zażalenie nie jest uzasadnione. Z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wynikało, że opłatę podstawową (którą
pobiera się w sprawach, w których przepisy nie przewidują opłaty stałej lub tymcza-
sowej) pobiera się także od podlegających opłacie pism wymienionych w art. 3 ust. 2
ustawy (w tym od skargi kasacyjnej), wnoszonych przez stronę zwolnioną od kosz-
tów sądowych przez sąd. Przepis ten został uchylony ustawą z dnia 14 grudnia 2006
r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Ustawa ta weszła
w życie 10 marca 2007 r. Zgodnie z art. 2 tej ustawy do spraw wszczętych przed
dniem jej wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe. Sprawa z odwołania
Michała O. została wszczęta w marcu 2005 r. Nie może jej dotyczyć zatem zmiana
ustawy wprowadzona 10 marca 2007 r. Przez wszczęcie sprawy należy rozumieć
wniesienie odwołania od decyzji organu rentowego. Wniesienie skargi kasacyjnej nie
może być uznane za wszczęcie ,,sprawy". Skarga kasacyjna, aczkolwiek przysługuje
od prawomocnego orzeczenia, należy do środków odwoławczych i może prowadzić
do wzruszenia prawomocnego orzeczenia. Postępowanie kasacyjne stanowi zatem
kontynuację postępowania ,,w sprawie". Przepis art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2006
r. przesądza zatem o konieczności stosowania w tej sprawie przepisu art. 14 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w pierwotnym brzmieniu. Wynika stąd,
ze skarga wniesiona przez ustanowionego z urzędu dla wnioskodawcy radcę praw-
nego podlegała opłacie podstawowej, a wobec nieuiszczenia tej opłaty - odrzuceniu
bez wezwania do jej opłacenia (art. 1302 § 3 k.p.c).
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 39814 w
związku z art. 3941 § 3 k.p.c.
========================================