Postanowienie z dnia 25 października 2001 r.
I PZ 79/01

Nie jest oznaczeniem wartości przedmiotu zaskarżenia apelacji (art. 368
§ 2 KPC) stwierdzenie, że wyrok oddalający powództwo o ustalenie istnienia
stosunku pracy jest zaskarżony w całości, jeżeli w pozwie nie podano wartości
przedmiotu sporu. Nie jest również takim oznaczeniem stwierdzenie, że wyma-
galne jest roszczenie o zapłatę wynagrodzenia, gdy nie jest ono przedmiotem
sporu.


Przewodniczący SSN Barbara Wagner, Sędzia SN: Józef Iwulski (sprawoz-
dawca), Andrzej Kijowski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 paź-
dziernika 2001 r. sprawy z powództwa Wojciecha J. przeciwko Przedsiębiorstwu
Handlu Zagranicznego ,,E." Sp. z o.o. w Ł. o ustalenie istnienia stosunku pracy, na
skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 14 marca 2001 r. [...]


o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

Powód Wojciech J. wniósł przeciwko Przedsiębiorstwu Handlu Zagranicznego
,,E." Spółce z o.o. w Ł. pozew o ustalenie, że strony łączy od 1 stycznia 1994 r. sto-
sunek pracy. W pozwie nie oznaczono wartości przedmiotu sporu. Wyrokiem z dnia
28 września 2000 r. [...], Sąd Rejonowy-Sąd Pracy dla Łodzi Śródmieścia oddalił po-
wództwo. Wyrok ten, powód działający przez pełnomocnika będącego radcą praw-
nym, zaskarżył apelacją, w której nie oznaczył wartości przedmiotu zaskarżenia. Na
wezwanie o uzupełnienie tego braku pełnomocnik powoda złożył pismo z dnia 1 gru-
dnia 2000 r., w którym wywiódł, że zaskarża w całości wyrok Sądu pierwszej instan-
cji, który dotyczy roszczenia niepieniężnego. Następnie powód wywiódł, że ,,aktualnie
również trudno określić wartość przedmiotu zaskarżenia, chociaż w międzyczasie
zmienił się stan faktyczny, ponieważ w dniu 12.11. br. Nadzwyczajne Zgromadzenie
Wspólników P.H.Z. ,,E." zawiesiło wypłatę wynagrodzeń powodowi (...) W tej sytuacji
od dnia dzisiejszego wymagalnym roszczeniem powoda jest jego wynagrodzenie za
miesiąc listopad br. w kwocie 4.500,00 złotych brutto, które sukcesywnie co miesiąc
będzie narastało, przy czym w związku ze zwłoką Spółki w wypłacie wynagrodzenia
powodowi będą przysługiwały również odsetki ustawowe". Po nadaniu biegu apelacji
powoda, na rozprawie przed Sądem drugiej instancji w dniu 14 marca 2001 r., pełno-
mocnik powoda oświadczył, że wartość przedmiotu zaskarżenia sprecyzował w pi-
śmie z dnia 1 grudnia 2000 r., gdyż w tej chwili wymagalne jest roszczenie w kwocie
4.500,00 zł z tytułu ,,nie wypłaty" wynagrodzenia za miesiąc listopad.
Postanowieniem z dnia 14 marca 2001 r. [...] Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi odrzucił apelację powoda. Sąd drugiej instancji
wywiódł w uzasadnieniu, że zgodnie z art. 368 § 2 KPC w sprawach o prawa mająt-
kowe należy w apelacji oznaczyć wartość przedmiotu zaskarżenia, przy odpowiednim
zastosowaniu art. 19-24 KPC. W sprawie o ustalenie istnienia stosunku pracy sposób
oznaczenia wartości przedmiotu sporu (zaskarżenia) określa art. 231 KPC. Powód
nie wskazał w pozwie wartości przedmiotu sporu, a więc wyjaśnienie, że zaskarżył
apelacją wyrok Sądu pierwszej instancji w całości, nie oznacza uzupełnienia jej
braku. Również wskazanie wartości przyszłych lub aktualnych roszczeń pieniężnych,
które nie były objęte pozwem, nie oznacza określenia wartości przedmiotu zaskarże-
nia.
Na postanowienie to powód wniósł zażalenie, w którym wywiódł w szczególno-
ści, że w piśmie z dnia 1 grudnia 2000 r. wskazał wartość przedmiotu zaskarżenia na
kwotę 4.500,00 zł (miesięczne wynagrodzenie za pracę). Oznaczenie to jest błędne
w świetle art. 231 KPC. Jednakże nie można błędnego podania wartości przedmiotu
zaskarżenia traktować równoznacznie z nieusunięciem braków formalnych apelacji.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W sprawie mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego w
brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postę-
powania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o
kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i
egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz. 554). Według art. 368 § 2 KPC powód powinien więc w
apelacji wskazać wartość przedmiotu zaskarżenia, zgodnie z adekwatnymi do przed-
miotu sprawy przepisami art. 19 § 2 i art. 231 KPC. Wezwanie o uzupełnienie tego
braku było więc całkowicie prawidłowe i powinno być wykonane przez fachowego
pełnomocnika powoda w sposób określony tymi przepisami, a więc przez wskazanie
konkretnej kwoty pieniężnej odpowiadającej sumie wynagrodzenia powoda za pracę
za okres jednego roku. W piśmie z dnia 1 grudnia 2000 r. (a tylko ono może być ana-
lizowane w płaszczyźnie wykonania w terminie wezwania o uzupełnienie braków)
powód tak rozumianego uzupełnienia nie dokonał. Słusznie bowiem Sąd drugiej in-
stancji stwierdził, że nie jest wskazaniem wartości przedmiotu zaskarżenia ani stwier-
dzenie, że wyrok jest zaskarżony w całości (zwłaszcza, że w pozwie nie podano war-
tości przedmiotu sporu), ani stwierdzenie, że wymagalne jest roszczenie powoda o
zapłatę wynagrodzenia w kwocie 4.500 zł (takie roszczenie nie było przedmiotem
sporu), ani tym bardziej stwierdzenie, że powód dochodzi roszczenia niepieniężnego
i ,,aktualnie również trudno określić wartość przedmiotu zaskarżenia". Nie jest więc
tak, jak powód twierdzi w zażaleniu, że wskazał wartość przedmiotu zaskarżenia,
choć nieprawidłowo. Pismo z dnia 1 grudnia 2000 r. w ogóle nie zawierało bowiem w
znaczeniu prawnym (zgodnie z art. 19 § 2 i 231 KPC) określenia wartości przedmiotu
zaskarżenia.
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art. 385 w
związku z art. 39318 § 3 i art. 397 § 2 KPC.
========================================