Postanowienie z dnia 17 stycznia 1995 r.
I PO 14/94

Zarzut wadliwej oceny, że popełniony przez powoda czyn wyczerpuje
znamiona "ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych" nie
stanowi ustawowej podstawy wznowienia postępowania.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Antoni Filcek,
Walerian Sanetra (sprawozdawca),

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 1995 r. sprawy ze skargi
Włodzimierza R. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Energetyki Cieplnej Spółka
z o.o. w B. o wznowienie postępowania, na skutek skargi powoda od wyroku Sądu
Najwyższego z dnia 9 listopada 1993 r., [...]

p o s t a n a w i ł :

skargę odrzucić.

U z a s a d n i e n i e

Powód Włodzimierz R. pismem z dnia 2 grudnia 1994 r. wniósł do Sądu Naj-
wyższego skargę o wznowienie postępowania od wyroku Sądu Najwyższego (Izba
Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych) z dnia 9 listopada 1993 r., [...],
kwestionując w niej przyjętą przez ten Sąd wykładnię przepisów obowiązującego prawa,
jak i ocenę oraz kwalifikację prawną ustalonego w sprawie stanu faktycznego. Skarżący
nie wskazał przy tym podstawy prawnej żądania przez niego wznowienia postępowania
i nie powołał przepisu, który, jego zdaniem, mógłby tę skargę uzasadniać. Skargę swoją
uzasadnia tym, iż wyrok Sądu Najwyższego "narusza interes Rzeczypospolitej Polskiej,
w sposób rażący godzi w praworządność Państwa". Kwestionuje on ustalenia Sądów,
że czyn przez niego popełniony wyczerpuje znamiona "ciężkiego naruszenia
podstawowych obowiązków pracowniczych", nie podważając jednakże w tym zakresie
istnienia faktów, które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia lecz jedynie ocenę, która na
ich podstawie została sformułowana.
W myśl art. 401 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania z powodu nie-
ważności (jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy oraz jeżeli wskutek naru-
szenia przepisów prawa strona była pozbawiona możności działania lub nie była na-
leżycie reprezentowana), z tym jednakże, iż od wyroku Sądu Najwyższego nie przys-
ługuje skarga o wznowienie z powodu nieważności postępowania (art. 402 k.p.c.).
Według art. 403 k.p.c. można żądać wznowienia na tej podstawie, że: 1. wyrok został
oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym, albo na skazującym wyroku
karnym, następnie uchylonym; 2. wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa.
Ponadto można żądać wznowienia również w razie późniejszego wykrycia prawo-
mocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich
okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik
sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Z uzasadnienia wniesionej przez powoda skargi wynika, iż podnoszone przez
niego zarzuty i zastrzeżenia, dotyczące uchybień, które - jego zdaniem - wystąpiły w
toku postępowania (mylne wskazanie daty wpływu pozwu do Sądu Rejonowego w
Bełchatowie, dostarczenie wyroku z opóźnieniem, "wielogodzinne przesłuchiwanie
powoda" itp.), nie mieszczą się wśród tych, które jako podstawa wznowienia postępo-
wania zostały wykazane w przytoczonych wyżej przepisach art. 401 i 403 k.p.c. W
szczególności zarzuty sformułowane przez powoda nie dotyczą wykrycia takich okolicz-
ności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik
sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 403
§ 2 k.p.c.). Oznacza to, że skarga powoda nie opiera się na ustawowej podstawie
wznowienia.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 410 § 1 k.p.c. orzekł,
jak w sentencji.

========================================