Postanowienie z dnia 19 czerwca 2001 r.
I PKN 983/00

Od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy -
Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze
zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o
komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz. 554) dopuszczalność ka-
sacji z punktu widzenia wartości przedmiotu zaskarżenia ocenia się według
nowych przepisów (art. 3921 § 1 KPC).


Sędzia SN Katarzyna Gonera.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 czerwca
2001 r. sprawy z powództwa Krystyny K. przeciwko I.P.-K. S.A. w K. o zasądzenie
nagrody jubileuszowej, na skutek kasacji wniesionej przez stronę pozwaną od wyro-
ku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia
22 sierpnia 2000 r. [...]

o d r z u c i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyro-
kiem z dnia 22 sierpnia 2000 r. oddalił apelację strony pozwanej I.P.-K. S.A. w K. od
wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Olkuszu z dnia 9 grudnia 1999 r., w którym
zasądzono od strony pozwanej na rzecz powódki Krystyny K. kwotę 6.030,25 złotych
z ustawowymi odsetkami tytułem nagrody jubileuszowej.
Strona pozwana zaskarżyła powyższy wyrok kasacją, zarzucając naruszenie
prawa materialnego - ,,art. 1 ust. 1 pkt.2 ustawy z dnia 20.07.1990 r. (Dz.U. Nr 54
poz. 310), art. 129 kp w pierwotnym brzmieniu", oraz naruszenie przepisów postępo-
wania - art. 233 § 1 KPC i art. 328 § 2 KPC. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżo-
nego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającego
go wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu
Sądowi. Jako wartość przedmiotu zaskarżenia wskazano w kasacji kwotę 6.030,25
złotych. W uzasadnieniu kasacji skarżąca podniosła, że skoro postępowanie w roz-
poznawanej sprawie zostało wszczęte w czasie, gdy kasacja była dopuszczalna przy
wartości przedmiotu zaskarżenia nie niższej niż 5.000 złotych, to strona pozwana
nabyła prawo do wniesienia kasacji. Okoliczność, że zaskarżony kasacją wyrok zo-
stał wydany po zmianie art. 3921 § 1 KPC nie może bowiem wpływać na jej upraw-
nienia do wniesienia kasacji.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zaskarżony wyrok został wydany w dniu 22 sierpnia 2000 r., a zatem do zło-
żenia i - ewentualnie - rozpoznania kasacji mają zastosowanie przepisy Kodeksu po-
stępowania cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmia-
nie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i reje-
strze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o
komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz. 554, powoływana w dalszym
ciągu jako ustawa nowelizująca), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2000 r. Zgod-
nie bowiem z treścią art. 5 ust. 2 tej ustawy do złożenia i rozpoznania środków za-
skarżenia od orzeczeń wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe, co a contrario oznacza, że do złożenia i rozpoznania środ-
ków zaskarżenia (w tym kasacji) od orzeczeń wydanych po jej wejściu w życie sto-
suje się przepisy nowe.
Zgodnie z art. 3921 § 1 KPC w nowym brzmieniu, kasacja nie przysługuje w
sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa
niż dziesięć tysięcy złotych. W rozpoznawanej sprawie, której przedmiotem było za-
sądzenie na rzecz powódki świadczenia pieniężnego w postaci nagrody jubileuszo-
wej, nie może ulegać wątpliwości, że dochodzone roszczenie miało charakter prawa
majątkowego, a wartość przedmiotu sporu - której pochodną stanowi wartość przed-
miotu zaskarżenia - była mniejsza od kwoty dziesięciu tysięcy złotych. Prowadzi to
do wniosku, że w rozpoznawanej sprawie kasacja nie przysługuje, a wniesiona przez
stronę pozwaną skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Wbrew poglądowi prezentowanemu w kasacji, zmiana przepisów postępowa-
nia w toku rozpoznania sprawy może sprawiać, że sprawa, która była sprawą ,,kasa-
cyjną" w chwili wniesienia pozwu, przestała nią być później w następstwie zmiany
przepisów.
W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia
17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC 2001 nr 4, poz. 53, wyrażony został po-
gląd, że stosowaniem norm prawa procesowego cywilnego w czasie rządzą dwie
zasady: zasada jedności (ciągłości) postępowania oznaczająca, że w sprawie aż do
jej zakończenia stosuje się przepisy ustawy procesowej obowiązującej w chwili
wszczęcia postępowania, oraz zasada bezpośredniego (natychmiastowego) stoso-
wania przepisu procesowego oznaczająca, że nowe przepisy procesowe wchodzą w
życie bezzwłocznie i znajdują zastosowanie we wszystkich sprawach bez względu na
chwilę wszczęcia postępowania. Zagadnienia międzyczasowe związane z wejściem
w życie ustawy nowelizującej z 24 maja 2000 r. zostały uregulowane w jej art. 5
przewidującym dwie normy kolizyjne. Według pierwszej z nich, w sprawach wszczę-
tych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się, do czasu zakończenia postę-
powania w danej instancji, dotychczasowe przepisy o właściwości sądów i postępo-
waniach odrębnych (ust. 1), według drugiej, do złożenia i rozpoznania środków za-
skarżenia od orzeczeń wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe (ust. 2). Wykładnia przepisu art. 5 ustawy nowelizującej
prowadzi do wniosku, że ustawodawca przyjął zasadę natychmiastowego działania
uchwalonych (nowych) przepisów z niewielkimi odstępstwami, nie mającymi zasto-
sowania w rozpoznawanej sprawie.
Biorąc powyższe pod rozwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na pod-
stawie art. 3937 § 2 KPC w związku z art. 3935 KPC i art. 3921 § 1 KPC.
========================================