Postanowienie z dnia 26 lutego 2001 r.
I PKN 888/00

Zasadność zasądzenia odszkodowania zamiast żądanego przywrócenia
do pracy (art. 56 § 2 KP w związku z art. 45 § 2 KP) podlega ocenie w okolicz-
nościach faktycznych konkretnej sprawy i w związku z tym nie stanowi istotne-
go zagadnienia prawnego w rozumieniu art. 393 § 1 KPC.


Przewodniczący Zbigniew Myszka (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 lutego
2001 r. sprawy z powództwa Jana W. przeciwko Przedsiębiorstwu Energetyki Ciepl-
nej ,,P." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. o przywrócenie do pracy, na
skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 4 lipca 2000 r. [...]

p o s t a n o w i ł:


o d m ó w i ć przyjęcia kasacji do rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e

Pełnomocnik pozwanego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej ,,P." w P. w ka-
sacji od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecz-
nych w Gdyni z dnia 4 lipca 2000 r. zarzucił temu Sądowi naruszenie prawa material-
nego - art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy oraz art. 56 § 1 i 2 tego Kodeksu, przez
błędną ich wykładnię, ,,w szczególności dot. to tego ostatniego przepisu K.p., co (...)
jest istotnym zagadnieniem prawnym w sprawie". Ponadto skarżący zarzucił naru-
szenie art. 233 § 1 KPC - poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów.
Na tych podstawach domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie
powództwa o przywrócenie do pracy wraz z ewentualnym zasądzeniem odszkodo-
wania na rzecz powoda w trybie art. 56 § 1 i 2 KP i zasądzenia od powoda na rzecz
pozwanego kosztów procesu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku do po-
nownego rozpoznania przez Sąd drugiej instancji. W uzasadnieniu kasacji skarżący
utrzymywał, że nie jest możliwe przywrócenie powoda do pracy, co w jego przekona-
niu stanowi ,,o wystąpieniu istotnych zagadnień prawnych w tej sprawie".

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Przepis art. 3933 § 1 KPC wymienia konieczne wymagania formalne, jakie po-
winna zawierać skarga kasacyjna wniesiona od wyroku Sądu drugiej instancji wyda-
nego po dniu 1 lipca 2000 r. W szczególności wniesiona kasacja powinna zawierać
przedstawienie okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie (art. 3933 § 1 pkt 3
KPC). W tym zakresie skarżący twierdził, że Sąd drugiej instancji błędnie wyłożył art.
56 § 1 i 2 KP, co w jego przekonaniu jest istotnym zagadnieniem prawnym. Twier-
dzenie takie jest nieporozumieniem. Sąd drugiej instancji nie orzekł o odszkodowaniu
na rzecz powoda, ale o jego przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach
wskazując na uporczywe próby pozwanego bezprawnego pozbycia się powoda z
pracy, które uznał za nadużycie prawa (art. 8 KP), a które same w sobie dyskwalifi-
kowały twierdzenie o niemożliwości przywrócenia powoda do pracy. Pracodawca,
który wielokrotnie próbuje bezprawnie zwolnić pracownika z pracy nie może osiągnąć
tego skutku przez odwołanie się do dyspozycji art. 56 § 2 KP w związku z art. 45 § 2
KP.
Ponadto wydanie orzeczenia odszkodowawczego, w miejsce wybranego
przez pracownika żądania przywrócenia do pracy, pozostaje w uprawnionej gestii
sądu pracy w każdej konkretnej sprawie pracowniczej, co wyklucza możliwość wyty-
czenia abstrakcyjnego rozwiązania tego problemu rozumianego jako rozstrzygnięcie
o istotnym zagadnieniu prawnym. W konsekwencji Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia
kasacji do rozpoznania na podstawie art. 3937 § 1 KPC także dlatego, że skarżący
nie wskazał innych okoliczności, które uzasadniałyby rozpoznanie kasacji, tj. że ist-
nieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie (art. 393 § 1 pkt 2 KPC), bądź że zaskar-
żone orzeczenie oczywiście narusza prawo albo że zachodzi nieważność postępo-
wania (art. 393 § 2 KPC).
========================================