Postanowienie z dnia 4 września 2002 r.
I PKN 682/01

Nie stanowi okoliczności uzasadniającej rozpoznanie kasacji potrzeba
wykładni przepisów, których naruszenie nie zostało wskazane jako podstawa
kasacji, ani przepisu, który był przedmiotem wykładni Sądu Najwyższego, usta-
lonej w tej sprawie w wyroku przekazującym sprawę do ponownego rozpozna-
nia.


Przewodniczący SSN Józef Iwulski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 września
2002 r. sprawy z powództwa Krystyny P. przeciwko Szkole Podstawowej w G. o uzna-
nie za bezskuteczne oświadczenia woli o przeniesieniu w stan nieczynny i dopusz-
czenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 28 czerwca 2001 r. [...]


o d m ó w i ł przyjęcia kasacji do rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2001 r. [...] Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Rzeszowie zmienił wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w
Ropczycach z dnia 26 sierpnia 1999 r. [...], w ten sposób, że oddalił powództwo Kry-
styny P. przeciwko Szkole Podstawowej w G. o uznanie przeniesienia w stan nie-
czynny za bezskuteczne.
Wyrok ten kasacją zaskarżyła powódka. Jako okoliczności uzasadniające roz-
poznanie kasacji powódka wskazała ,,potrzebę wykładni art. 20 ust. 3 Karty Nauczy-
ciela zwłaszcza z powodu oczywistego charakteru naruszenia tego przepisu, a nadto
istnienie w sprawie zagadnienia prawnego związanego z zarzutem naruszenia art.
217 § 1 i 2 k.p.c. i 224 § 1 k.p.c. w szczególności zakresu badania przez Sąd istnie-
nia okoliczności uzasadniających przeniesienie powódki w stan nieczynny; dodatko-
wo rozpoznanie kasacji uzasadnione jest poważnym naruszeniem innych przepisów
postępowania zwłaszcza jeżeli chodzi o zakres postępowania dowodowego i ocenę
dowodów, co doprowadziło do niedostatecznego wyjaśnienia zasadniczych kwestii w
sprawie".

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 393 k.p.c. (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 2000 r.
o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym
i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz
ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, Dz.U. Nr 48, poz. 554), jeżeli zaskarżo-
ne orzeczenie w sposób oczywisty nie narusza prawa ani nie zachodzi nieważność
postępowania (§ 2), Sąd Najwyższy może odmówić przyjęcia kasacji do rozpoznania,
gdy w sprawie nie występuje istotne zagadnienie prawne, nie istnieje potrzeba wy-
kładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących roz-
bieżności w orzecznictwie sądów, a ponadto gdy kasacja jest oczywiście bezzasadna
(§ 1).
Nie jest okolicznością uzasadniającą rozpoznanie kasacji ,,poważne narusze-
nie innych przepisów postępowania". Przepisy te nie zostały wskazane, co dotyczy
nie tylko przedstawienia okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji, ale także
podstaw kasacji i ich uzasadnienia. Nie może stanowić okoliczności uzasadniającej
rozpoznanie kasacji zarzut naruszenia przepisu, który nie jest podstawą kasacji.
Zgodnie bowiem z art. 39311 § 1 k.p.c. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w grani-
cach zaskarżenia oraz jej podstaw. Niemożliwe jest więc przyjęcie kasacji do rozpo-
znania ze względu na okoliczności (naruszenie przepisów), które wykraczają poza
podstawy kasacji, a więc nie mogą być uwzględnione przy jej rozpoznaniu. Powódka
powołuje się na potrzebę wykładni wskazanych przepisów prawa (choć używa też
sformułowań nawiązujących do występowania istotnego zagadnienia prawnego oraz
oczywistego naruszenia prawa przez zaskarżone orzeczenie). Potrzeba taka nie wy-
stępuje, gdyż przepisy art. 217 i 224 k.p.c. w ogóle nie dotyczą ,,zakresu badania ist-
nienia okoliczności uzasadniających przeniesienie powódki w stan nieczynny" (po-
mijając już, że są to przepisy dotyczące postępowania przed sądem pierwszej in-
stancji, a zaskarżony jest wyrok sądu drugiej instancji). Przepis art. 217 k.p.c. stano-
wi, że strona może do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i do-
wody oraz określa przesłanki pominięcia środków dowodowych. Jego regulacja w
ogóle nie dotyczy kwestii jakie okoliczności i dowody są istotne dla rozstrzygnięcia
sprawy. Sąd pierwszej instancji nie pominął żadnych wniosków dowodowych powód-
ki, a przed zamknięciem rozprawy powódka oświadczyła, że żadnych wniosków nie
zgłasza. Przepis art. 224 § 1 k.p.c. stanowi natomiast, że przewodniczący zamyka
rozprawę, gdy sąd uzna sprawę za dostatecznie wyjaśnioną (takie stwierdzenie na-
stąpiło przed zamknięciem rozprawy przed sądem pierwszej instancji), a więc także
nie dotyczy zakresu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie występuje
też potrzeba wykładni art. 20 ust. 3 Karty Nauczyciela. Sąd drugiej instancji rozpo-
znawał sprawę ponownie po uchyleniu przez Sąd Najwyższy (wyrok z dnia 23 stycz-
nia 2001 r., I PKN 201/00) poprzednio wydanego w tej sprawie wyroku Sądu Okrę-
gowego w Rzeszowie z dnia 2 grudnia 1999 r. [...]. W uzasadnieniu wyroku Sądu
Najwyższego przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania została dokonana
wykładnia tego przepisu, która zgodnie z art. 39317 k.p.c. wiązała Sąd drugiej instan-
cji. Nadto według tego przepisu nie można oprzeć kasacji od orzeczenia wydanego
po ponownym rozpoznaniu sprawy na podstawach sprzecznych z wykładnią ustaloną
w tej sprawie przez Sąd Najwyższy. Inaczej mówiąc, w tej sprawie nie można do-
konać innej wykładni niż ustalona w wyroku przekazującym sprawę do ponownego
rozpoznania, a więc nie występuje też potrzeba takiej wykładni jako okoliczność
uzasadniająca rozpoznanie kasacji.
Sąd Najwyższy ocenił, że w sprawie nie zachodzą okoliczności wymienione w
art. 393 § 2 k.p.c., zwłaszcza wskazane przez skarżącą. Po rozważeniu przesłanek
określonych w art. 393 § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy uznał za uzasadnioną odmowę
przyjęcia kasacji do rozpoznania, o czym orzekł na podstawie tych przepisów w
związku z art. 3937 § 1 k.p.c.
========================================