Postanowienie SN - I PKN 430/97
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:I PKN 430/97
Typ:Postanowienie SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1998/17/512
Data wydania:1997-11-17

Postanowienie z dnia 17 listopada 1997 r.
I PKN 430/97

Wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawie o nakazanie złożenia
oświadczenia woli, co do zawarcia umowy o pracę na czas określony, wyzna-
cza wynagrodzenie za pracę jakie miał uzyskać pracownik.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Józef
Iwulski (sprawozdawca), Maria Mańkowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 listo-
pada 1997 r. sprawy z powództwa Janusza M. przeciwko Andrzejowi B. o nawiąza-
nie stosunku pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 19 lutego 1997 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

o d r z u c i ć kasację.


U z a s a d n i e n i e

Powód Janusz M. wniósł przeciwko Andrzejowi B. pozew o "nałożenie obo-
wiązku podpisania z nim umowy o pracę". Następnie wniósł dodatkowo o "stwier-
dzenie stosunku pracy od 30.04.96 r. do 9.02.97 r.". Powód wywiódł, że pozwany
odmówił podpisania z nim umowy o pracę na czas określony, mimo że powód został
skierowany do prac interwencyjnych przez Rejonowy Urząd Pracy.
Wyrokiem z dnia 13 grudnia 1996 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Zam-
browie oddalił powództwo, a wyrokiem z dnia 19 lutego 1997 r. [...], Sąd Woje-
wódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku oddalił apelację po-
woda.
Kasację od tego wyroku wniósł powód, który zarzucił naruszenie art. 393 § 1
KC i art. 390 § 1 i 2 KC przez ich niezastosowanie, podczas gdy uzasadniały one
żądanie zawarcia umowy o pracę. Powód wywiódł, że pozwany w umowie z Rejo-

- 2 -

nowym Urzędem Pracy zobowiązał się do zawarcia umów o pracę z osobami skie-
rowanymi przez ten Urząd. Zdaniem powoda była to umowa na rzecz osoby trzeciej.
Powód określił wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji na kwotę 5 500 zł.
W ramach sprawdzenia wartości przedmiotu zaskarżenia ustalono, że wyna-
grodzenie za pracę za cały okres zatrudnienia powoda, tj. od 30 czerwca 1996 r. do
9 lutego 1997 r. miało wynosić 3 432,77 zł.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 393 pkt 1 KPC kasacja nie przysługuje w sprawach o świad-
czenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięć tysięcy zło-
tych. Sąd Najwyższy w każdym czasie może, badając dopuszczalność kasacji (art.
3938 § 1 KPC), dokonać analizy, czy kasacja odpowiada wymaganiom art. 393 pkt 1
KPC (por. np. postanowienie z dnia 12 marca 1997 r., II UKN 32/97, OSNAPiUS
1997 nr 20 poz. 408). W niniejszej sprawie wątpliwości budziło sformułowanie żą-
dania powoda, które nie zostało sprecyzowane w toku postępowania. Powód bo-
wiem dochodził "nałożenia obowiązku podpisania umowy o pracę", czyli nakazania
złożenia przez pozwanego oświadczenia woli. Następnie jednak wniósł dodatkowo o
"stwierdzenie stosunku pracy", czyli o ustalenie, że strony we wskazanym okresie
łączyła umowa o pracę. Jak łatwo zauważyć, roszczenia te były ze sobą sprzeczne.
Jeżeli bowiem strony zawarły umowę o pracę, co uzasadniałoby powództwo o usta-
lenie, to oczywiście bezzasadne było żądanie nakazania złożenia oświadczenia woli.
Jeżeli natomiast zasadne miałoby być roszczenie o zobowiązanie do złożenia
oświadczenia woli, to oczywiście bezzasadne byłoby żądanie ustalenia istnienia
stosunku prawnego (umowy o pracę).
Rzeczywisty charakter żądania pozwu należało wobec tego ocenić w płasz-
czyźnie twierdzeń faktycznych stanowiących podstawę roszczenia. W taki sposób
ocenia się bowiem powagę rzeczy osądzonej orzeczenia (art. 366 KPC). Z twierdzeń
powoda wynika w sposób oczywisty, że pozwany odmówił zawarcia umowy o pracę.
Jest to potwierdzone także wywodami i wnioskami kasacji, która zmierza do
uwzględnienia powództwa w zakresie zobowiązania do złożenia oświadczenia woli.
W rzeczywistości więc powództwo zmierzało do nakazania pozwanemu złożenia

- 3 -

oświadczenia woli w przedmiocie zawarcia umowy o pracę. Żądanie takie jest
żądaniem określonego świadczenia (złożenia oświadczenia woli - tak nie publiko-
wane dotychczas postanowienie z dnia 20 października 1997 r., II CKN 407/97). Do
takiego powództwa ma więc zastosowanie przepis art. 393 pkt 1 KPC. Wartością
przedmiotu sporu (zaskarżenia) przy takim powództwie jest wartość materialna sto-
sunku prawnego, który miałby powstać w wyniku złożenia oświadczenia woli. Przy
umowie o pracę należy odnieść tę wartość do wynagrodzenia za pracę. Przy umowie
na czas określony będzie to wysokość wynagrodzenia, jakie pracownik mógłby
uzyskać w wyniku jej zawarcia. W niniejszej sprawie wysokość wynagrodzenia za
pracę, które powód mógł uzyskać, jest niższa niż pięć tysięcy złotych. Wartość
przedmiotu zaskarżenia w kasacji jest więc niższa od określonej w art. 393 pkt 1
KPC, co czyni kasację niedopuszczalną i skutkuje jej odrzucenie na podstawie art.
3938 § 1 KPC.

========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] I PKN 693/01   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/205
2002-12-18 
[IA] I PKN 685/01   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/10/168
2002-10-02 
[IA] I PKN 684/01   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/212
2002-09-16 
[IA] I PKN 682/01   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/211 Monitor Prawa Pracy 2004/11/14
2002-09-04 
[IA] I PKN 668/01   Wyrok SN
Prawo Pracy 2003/7-8/50 Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/3/47
2002-12-18 
  • Adres publikacyjny: