Postanowienie SN - I PKN 386/01
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:I PKN 386/01
Typ:Postanowienie SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/6/101
Data wydania:2002-04-22

Postanowienie z dnia 22 kwietnia 2002 r.
I PKN 386/01

Od postanowienia sądu drugiej instancji oddalającego zażalenie na po-
stanowienie sądu pierwszej instancji odrzucające zażalenie na postanowienie
sądu pierwszej instancji odrzucające apelację nie przysługuje kasacja (art. 392
k.p.c.) ani zażalenie (art. 39318 k.p.c.).


Sędzia SN Katarzyna Gonera.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 kwietnia
2002 r. sprawy z powództwa Krystyny J. przeciwko Szkole Podstawowej w U. o
ustalenie, na skutek kasacji powódki od postanowienia Sądu Okręgowego-Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Koszalinie z dnia 19 kwietnia 2001 r. [...]

o d r z u c i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Słupsku wyrokiem z 28 grudnia 2000 r. oddalił
powództwo Krystyny J. przeciwko Szkole Podstawowej w U. o ustalenie, że z dniem
1 września 1986 r. uzyskała z mocy prawa status nauczyciela mianowanego.

Odpis powyższego wyroku z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi
powódki 10 stycznia 2001 r. Termin do wniesienia apelacji upływał zatem 24 stycznia
2000 r. W dniu 29 stycznia 2001 r. pełnomocnik powódki złożył wniosek o przywró-
cenie powódce terminu do wniesienia apelacji. Do wniosku dołączył apelację. Strona
pozwana wniosła o oddalenie wniosku powódki o przywrócenie terminu do wniesie-
nia apelacji.

Postanowieniem z 16 lutego 2001 r. - wydanym po przeprowadzeniu rozprawy
- Sąd Rejonowy oddalił wniosek powódki o przywrócenie terminu do wniesienia ape-
lacji i odrzucił apelację powódki.

Na postanowienie z 16 lutego 2001 r. powódka wniosła osobiście sporządzo-
ne zażalenie. Ponieważ pismo zawierające zażalenie było dotknięte brakami formal-
nymi, skarżąca została wezwana do ich usunięcia, a ponieważ tego nie uczyniła w
wyznaczonym terminie, postanowieniem z 14 marca 2001 r. Sąd Rejonowy odrzucił
jej zażalenie.

Postanowieniem z 19 kwietnia 2001 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenie po-
wódki na postanowienie Sądu Rejonowego z 14 marca 2001 r. odrzucające jej za-
żalenie na postanowienie z 16 lutego 2001 r.

Od postanowienia Sądu Okręgowego kasację wniósł w imieniu powódki jej
pełnomocnik. Jako podstawę kasacji wskazał naruszenie przepisów postępowania
mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie naruszenie art. 139 § 1 i art.
381 k.p.c., przez przyjęcie, że pismo sądowe wzywające powódkę do usunięcia bra-
ków formalnych zażalenia nie zostało doręczone wskutek jej zaniedbania. Wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpo-
znania Sądowi Okręgowemu.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Kasacja jest niedopuszczalna i z tej przyczyny podlegała odrzuceniu na pod-
stawie art. 3937 § 2 k.p.c. w związku z art. 3935 k.p.c.
Zaskarżone kasacją postanowienie Sądu Okręgowego zostało wydane po
dniu 1 lipca 2000 r., a więc do złożenia i rozpoznania kasacji stosuje się przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 2000
r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestro-
wym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz
ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz. 554), co wynika z
przepisu art. 5 ust. 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 392 k.p.c. w nowym brzmieniu, kasa-
cja do Sądu Najwyższego przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji wyro-
ku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowa-
nia kończących postępowanie w sprawie. Bezpośrednie rozumienie treści tego prze-
pisu nie nastręcza wątpliwości. Kasacja przysługuje jedynie od dwóch rodzajów po-
stanowień sądu drugiej instancji kończących postępowanie w sprawie, mianowicie od
postanowień w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania. Jest to
istotna zmiana względem poprzedniego brzmienia art. 392 k.p.c., według którego
kasacja przysługiwała od postanowień sądu drugiej instancji kończących postępowa-
nie w sprawie, bez ograniczenia co do ich przedmiotu. Dlatego też dotychczasowe
orzeczenia Sądu Najwyższego, dopuszczające kasację od postanowień sądu drugiej
instancji kończących postępowanie w sprawie w innych sytuacjach niż wymienione w
obecnie obowiązującym art. 392 k.p.c., straciły aktualność z przyczyny zmiany stanu
prawnego.
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie
sądu pierwszej instancji odrzucające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej in-
stancji odrzucające apelację jest wprawdzie postanowieniem kończącym postępowa-
nie, ale nie jest to postanowienie w przedmiocie odrzucenia pozwu lub umorzenia
postępowania. Dlatego od takiego postanowienia na podstawie art. 392 k.p.c. w
obecnym brzmieniu kasacja nie przysługuje. Zgodnie z art. 39318 § 1 i § 2 k.p.c. w
nowym brzmieniu, na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w
sprawie pod pewnymi warunkami przysługuje do Sądu Najwyższego zażalenie. Wa-
runki te są następujące: po pierwsze - zażalenie przysługuje na postanowienie od-
rzucające kasację (§ 1), po drugie - zażalenie przysługuje na postanowienie kończą-
ce postępowanie, ale tylko: a) w sprawach, w których przysługuje kasacja, a ponadto:
b) z wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 393 k.p.c. (czyli postanowień w
przedmiocie odrzucenia pozwu lub umorzenia postępowania), od których przysługuje
kasacja, c) z wyjątkiem postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na
postanowienie sądu pierwszej instancji. W rozpoznawanej sprawie na postanowienie
Sądu Okręgowego z 19 kwietnia 2001 r. nie przysługiwałoby również zażalenie z tej
przyczyny, że jest to postanowienie wydane przez sąd drugiej instancji w wyniku roz-
poznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji, a taki rodzaj posta-
nowień został wyraźnie wyłączony w art. 39318 § 2 in fine k.p.c. z kategorii postano-
wień zaskarżalnych zażaleniem do Sądu Najwyższego.
Rozważania powyższe mają wykazać, że postanowienie Sądu Okręgowego z
19 kwietnia 2001 r. jest w ogóle niezaskarżalne, ponieważ nie przysługuje od niego
ani kasacja na podstawie art. 392 k.p.c., ani zażalenie na podstawie art. 39318 k.p.c.
Kasacji wniesionej przez pełnomocnika będącego radcą prawnym nie można byłoby
poza tym zakwalifikować jako zażalenia.
Z tych względów na podstawie art. 3937 § 2 k.p.c. w związku z art. 3935 k.p.c. i
art. 392 k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] I PKN 693/01   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/205
2002-12-18 
[IA] I PKN 685/01   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/10/168
2002-10-02 
[IA] I PKN 684/01   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/212
2002-09-16 
[IA] I PKN 682/01   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/211 Monitor Prawa Pracy 2004/11/14
2002-09-04 
[IA] I PKN 668/01   Wyrok SN
Prawo Pracy 2003/7-8/50 Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/3/47
2002-12-18 
  • Adres publikacyjny: