Postanowienie SN - V KZ 21/05
Izba:Izba Karna
Sygnatura:V KZ 21/05
Typ:Postanowienie SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego-Izba Karna i Wojskowa 2005/9/85
Data wydania:2005-06-14

POSTANOWIENIE Z DNIA 14 CZERWCA 2005 R.
V KZ 21/05

W skrajnych wypadkach trudna sytuacja materialna, uniemożliwiająca
stawienie się na rozprawie i udanie się do sądu w celu dowiedzenia się o
treści orzeczenia, może być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą
przekroczenie terminu zawitego.

Przewodniczący: sędzia SN A. Siuchniński.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu, bez udziału stron,
zażalenia Grzegorza T.,skazanego prawomocnie za przestępstwo z art. 13
§ 2 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt. 4 k.k., na postanowienie o odmowie przy-
wrócenia terminu do złożenia wniosku o doręczenie orzeczenia z dnia 17
marca 2005 r. wraz z uzasadnieniem w celu wniesienia kasacji (art. 524 § 1
zd. 2 k.p.k.), na podstawie art. 530 § 2 k.p.k.

postanowił u c h y l i ć zaskarżone postanowienie i sprawę, w kwestii
przywrócenia terminu do złożenia wniosku o doręczenie orzeczenia z dnia
17 marca 2005 r. wraz z uzasadnieniem w celu wniesienia kasacji,
p r z e k a z a ć Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania.


U Z A S A D N I E N I E

Sąd Apelacyjny w W. postanowieniem z dnia 17 marca 2005 r., na
podstawie art. 126 § 1 k.p.k., odmówił skazanemu przywrócenia terminu do
złożenia wniosku o doręczenie wyroku sądu odwoławczego z uzasadnie-
niem w celu wniesienia kasacji.
W uzasadnieniu wskazał, że przywrócenie terminu zawitego jest
możliwe - w myśl art. 126 § 1 k.p.k. - tylko wówczas, gdy niedotrzymanie
tego terminu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, zaś skazany w
swym wniosku nie wskazał żadnych okoliczności, które mogłyby świadczyć
o zaistnieniu przeszkody uniemożliwiającej zachowanie terminu, o jakim
mowa w art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k.
Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany Grzegorz T.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest zasadne.
Istotnie, w swoim wniosku skazany nie wskazał żadnych okoliczności,
które mogłyby świadczyć o zaistnieniu przeszkody uniemożliwiającej za-
chowanie terminu. Jednak w zażaleniu podniósł, że na rozprawę odwoław-
czą nie stawił się z powodu braku możliwości materialnych, z tego samego
powodu nie stawił się w sądzie, aby dowiedzieć się o treści zapadłego
orzeczenia, zaś ze swym obrońcą nie miał możliwości nawiązania telefo-
nicznego kontaktu z powodu zmiany przez niego numeru telefonu.
W tej sytuacji zachodzi potrzeba sprawdzenia podanych przez ska-
zanego okoliczności i rozważenia czy istotnie można je uznać za niezależ-
ne od strony, w rozumieniu art. 126 k.p.k. W skrajnych wypadkach trudna
sytuacja materialna uniemożliwiająca stawienie się na rozprawie i udanie
się do sądu w celu dowiedzenia się o treści orzeczenia może być uznana
za okoliczność usprawiedliwiającą przekroczenie terminu zawitego. Przede
wszystkim jednak - na co należy zwrócić z urzędu uwagę - rodzi się w
sprawie wątpliwość, czy do przekroczenia tego terminu nie doszło z winy
obrońcy skazanego. Na rozprawie odwoławczej w imieniu obrońcy skaza-
nego adw. Z., wystąpiła jako substytucyjny obrońca adw. K.R. Treść zaża-
lenia skazanego zdaje się wskazywać, że ani ona ani adw. Z. nie powia-
domili skazanego o treści zapadłego orzeczenia sądu odwoławczego i nie
uzgodnili dalszego postępowania w związku z tym orzeczeniem. Jest
prawdą, że obrońca skazanego nie miał już obowiązku podejmowania na
rzecz skazanego czynności procesowych z powodu prawomocności orze-
czenia, ale niewątpliwie w ramach rzetelności obrończej powinien (pozwala
na to art. 84 § 1 k.p.k.) nawiązać ze skazanym kontakt, powiadomić go o
treści zapadłego orzeczenia i upewnić się co do tego, iż nie zamierza on
wnosić kasacji, a w wypadku niemożności nawiązania ze skazanym kon-
taktu, złożyć wniosek w trybie art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k. Powinność taka jawi
się jako szczególnie oczywista w tej sprawie, gdy orzeczenie instancji od-
woławczej radykalnie zmieniło na niekorzyść sytuację skazanego.
Okoliczności związane z tą ostatnią kwestią również powinny być
sprawdzone oraz rozważone, dlatego Sąd Najwyższy orzekł o uchyleniu
zaskarżonego postanowienia i przekazaniu sprawy do ponownego rozpo-
znania, w toku którego należy nadto zbadać, kiedy i w jakich okoliczno-
ściach skazany dowiedział się jednak o treści niekorzystnego wyroku sądu
odwoławczego, a to dla ustalenia czy zachowany został zawity termin
określony w art. 126 § 1 k.p.k. oraz, ewentualnie, wyznaczyć skazanemu,
w trybie art. 120 § 1 k.p.k., termin do usunięcia braków formalnych wniosku
z dnia 14 kwietnia 2005 r. o przywrócenie terminu.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
Izba Karna - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IK] V KZ 31/09   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego-Izba Karna i Wojskowa 2009/10/90
2009-06-05 
[IK] V KZ 15/09   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego-Izba Karna i Wojskowa 2009/8/68
2009-03-25 
[IK] V KZ 8/09   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego-Izba Karna i Wojskowa 2009/8/66
2009-03-25 
[IK] V KZ 64/08   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego-Izba Karna i Wojskowa 2009/1/10
2008-12-01 
[IK] V KZ 30/08   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego-Izba Karna i Wojskowa 2008/10/83
2008-07-17 
  • Adres publikacyjny: