POSTANOWIENIE Z DNIA 18 LUTEGO 2004 R.
III KZ 8/03


Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia oczywiście niedopusz-
czalnego środka odwoławczego jest bezprzedmiotowy, w związku z czym
nie podlega rozpoznaniu.

Przewodniczący: sędzia SN F. Tarnowski.
Sędziowie SN: M. Sokołowski, J. Szewczyk (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Jana K., o przywrócenie terminu
do złożenia zażalenia, po rozpoznaniu kwestii dopuszczalności wniosku

p o s t a n o w i ł wniosek pozostawić bez rozpoznania.


Z u z a s a d n i e n i a :

Postanowieniem z dnia 6 maja 2003 r. Sąd Najwyższy utrzymał w
mocy zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Sądu Apelacyjnego w B.
z dnia 20 grudnia 2002 r., o odmowie przyjęcia zażalenia na zarządzenie
Przewodniczącego z dnia 6 listopada 2002 r. o odmowie przyjęcia wniosku
Jana K., o stwierdzenie nieważności postanowienia Sądu Okręgowego w
B. z dnia 11 kwietnia 2001 r.
Pismem z dnia 13 grudnia 2003 r. Jan K. złożył zażalenie na posta-
nowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2003 r. wraz z wnioskiem o
przywrócenie terminu do złożenia zażalenia, który uzasadnił tym, że w jego
mieszkaniu od miesiąca lipca 2003 r. do dnia 10 grudnia 2003 r. trwał re-
mont i dopiero w dniu 10 grudnia 2003 r. odnalazł omawiane postanowie-
nie Sądu Najwyższego, i zapoznał się z nim.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozpoznanie przedstawionego Sądowi Najwyższemu wniosku o
przywrócenie terminu do złożenia zażalenia nie jest dopuszczalne. Postę-
powanie karne jest dwuinstancyjne, w związku z czym środek odwoławczy
nie przysługuje od orzeczeń wydanych przez sąd odwoławczy na skutek
odwołania (art. 426 § 1 k.p.k.). Oczywiście reguła ta odnosi się także do
Sądu Najwyższego. Skoro zatem od postanowienia Sądu Najwyższego z
dnia 6 maja 2003 r. zażalenie nie przysługuje, to nie ma terminu do złoże-
nia tego środka odwoławczego, a w konsekwencji wniosek Jana K. o przy-
wrócenie terminu do wniesienia niedopuszczalnego zażalenia jest bez-
przedmiotowy i jako taki nie może być rozpoznany. (...)
Jak już wspomniano, w przypadku gdy ustawa uznaje, że od orze-
czenia nie przysługuje środek odwoławczy, wniosek o przywrócenie termi-
nu do złożenia niedopuszczalnego środka odwoławczego jest bezprzed-
miotowy, w związku z czym nie podlega rozpoznaniu. Złożenie wniosku o
przywrócenie terminu do wniesienia niedopuszczalnego środka odwo-
ławczego nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Dlatego brak jest pod-
stawy prawnej do wydania zarządzenia o odmowie przyjęcia złożonego po
terminie niedopuszczalnego środka odwoławczego, w trybie określonym w
art. 429 § 1 k.p.k., przez prezesa sądu odwoławczego, gdyż powołany
przepis zawiera dyspozycję adresowaną do stosownych organów sądu
pierwszej instancji (por. postanowienie SN z dnia 22 marca 2000 r.
OSNKW 2000, z. 5-6, poz. 52).
Oznacza to, że po wpłynięciu wniosku o przywrócenie terminu do
wniesienia niedopuszczalnego odwołania od orzeczenia sądu odwo-
ławczego, prezes tego sądu winien wydać stosowne zarządzenie o charak-
terze administracyjno-porządkowym i poinformować nadawcę o sposobie

załatwienia pisma, np. przez załączenie go do akt. Odmowa przywrócenia
terminu do złożenia zażalenia przez sąd lub odmowa przyjęcia niedopusz-
czalnego środka odwoławczego przez prezesa sądu odwoławczego uru-
chomiłaby bowiem, nieprzewidziany w ustawie dalszy tryb kontroli odwo-
ławczej w postaci zażalenia na odmowę przywrócenia terminu bądź zaża-
lenia na odmowę przyjęcia środka odwoławczego (odpowiednio art. 126 §
3 k.p.k. i art. 429 § 2 k.p.k.).