POSTANOWIENIE Z DNIA 2 LIPCA 2003 R.
III KZ 20/03


Do opłaty od kasacji nie mają zatem zastosowania przepisy rozpo-
rządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 lutego 1991 r. w sprawie
rozkładania na raty i odraczanie terminu spłaty należności sądowych
(Dz. U. Nr 25, poz.102 ze zm.), lecz jedynie przepisy Kodeksu postępo-
wania karnego o możliwości zwolnienia strony od uregulowania opłaty,
której wyłożenia wymaga się przy składaniu pisma procesowego (art.
623 k.p.k.).

Przewodniczący: sędzia SN T. Grzegorczyk.

Sąd Najwyższy w sprawie Marcina B., skazanego z art. 280 § 1
k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej, na posiedzeniu, w dniu 2 lipca
2003 r. zażalenia obrońcy skazanego na zarządzenie Przewodniczącego
Wydziału Sądu Apelacyjnego w B. z dnia 2 kwietnia 2003 r. o odmowie
przyjęcia kasacji

u t r z y m a ł w mocy zaskarżone zarządzenie.


U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji ze
względu na nieiuszczenie w terminie, mimo wezwania, wymaganej opła-
ty od kasacji. W zażaleniu na rozstrzygnięcie obrońca skazanego pod-
niósł zarzut obrazy prawa procesowego, a to art. 530 § 2 w zw. z art. 120
§ 2 i art. 623 k.p.k. oraz § 1 pkt 1 i § 2 ust.1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 18 lutego 1991 r. w sprawie umarzania, rozkła-
dania na raty i odraczania terminu spłaty należności sądowych (Dz. U.
Nr 25, poz.102 ze zm.), przez nierozpoznanie, przed wydaniem tej decy-
zji, wniosku skazanego o rozłożenie na raty opłaty od kasacji. W uza-
sadnieniu skarżący podniósł, że opłata od kasacji należy do kosztów są-
dowych, a zarządzenie jej uiszczenia jest orzeczeniem w rozumieniu art.
93 § 2 k.p.k., przeto nie można decydować o odmowie przyjęcia kasacji
z powodu nieuiszczenia wymaganej opłaty przed rozpoznaniem wniosku
o rozłożenie płatności tej opłaty na raty.
Rozpoznając to zażalenie Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wskazane w środku odwoławczym rozporządzenie Ministra
Sprawiedliwości z 1991 r. dotyczy, jak wynika to z jego tytułu oraz z tre-
ści § 1 pkt 1, kosztów sądowych ,,orzeczonych w postępowaniu cywilnym
i karnym" W § 2 ust.1 tegoż rozporządzenia mówi się o możliwości sto-
sowania ulg w spłacie wobec ,,należności, których ściągnięcie (...) byłoby
połączone z nadmiernymi trudnościami lub powodowałoby (...) zbyt cięż-
kie skutki." Nie budzi zatem wątpliwości, że analizowany akt wykonaw-
czy dotyczy jedynie należności sądowych orzeczonych prawomocnie
przez sąd, a więc podlegających ,,ściągnięciu" w trybie egzekucji. Opłata
od kasacji należnością taką nie jest. Jej uiszczenie wynika z ustawy jako
warunek formalny skuteczności tego środka zaskarżenia. Jej nieuregu-
lowanie w wymaganym terminie nie oznacza więc możliwości przymu-
sowego jej ściągnięcia, lecz czyni skargę kasacyjną prawnie niesku-
teczną. To zaś pociąga za sobą konieczność odmowy jej przyjęcia. Za-
rządzenie wzywające stronę do uiszczenia opłaty od kasacji nie jest przy
tym orzeczeniem sądu, co wyraźnie wynika z art. 93 § 2 k.p.k., gdyż że
orzeczeniami takimi są jedynie wyroki i postanowienia (§ 1 art. 93 k.p.k.
oraz tytuł rozdziału 11 kodeksu). Przedmiotowe zarządzenie nie nakłada

przy tym owej opłaty, lecz tylko przypomina o konieczności jej uiszczenia
pod określonym rygorem i wzywa do jej uregulowania. Nie ustala ono też
jej wysokości, jako że ta wynika z odrębnego aktu wykonawczego do ko-
deksu. Do opłaty od kasacji nie mają zatem zastosowania przepisy roz-
porządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 lutego 1991 r. w sprawie
rozkładania na raty i odraczanie terminu spłaty należności sądowych
(Dz. U. Nr 25, poz.102 ze zm.), lecz jedynie przepisy kodeksu postępo-
wania karnego o możliwości zwolnienia strony od uregulowania opłaty,
której wyłożenia wymaga się przy składaniu pisma procesowego (art.
623 k.p.k.). W niniejszej sprawie skazany wystąpił o takie zwolnienie i go
nie uzyskał. Był więc zobowiązany, po rygorem odmowy przyjęcia kasa-
cji, do uregulowania tej opłaty i wezwano go odrębnie do uczynienia te-
go. Jego odpowiedzią na to wezwanie był wówczas wniosek o rozłożenie
tej opłaty na raty, co było jednak czynnością prawnie nieskuteczną, jako
że był to wniosek niedopuszczalny na gruncie opłaty od kasacji. W kon-
sekwencji skazany nie uregulował tej opłaty w wyznaczonym terminie.
Tym samym zasadnie odmówiono przyjęcia skargi kasacyjnej go doty-
czącej, a wskazane w zażaleniu na tę decyzję przepisy proceduralne nie
zostały w tej sprawie naruszone.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.