POSTANOWIENIE Z DNIA 12 LUTEGO 2009 R.
III KO 1/09


Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy i nie podlega
rozszerzającej interpretacji. Nie może zatem, poprzez nadużywanie
przewidzianej w nim instytucji, służyć rozwiązywaniu problemów kadrowych
w sądach, gdyż do wypełniania tej roli powołane są organy sprawujące
nadzór administracyjny w sądownictwie, dysponujące stosownymi
uprawnieniami (np. instytucją delegacji).

Przewodniczący: sędzia SN D. Rysińska.
Sędziowie SN: R. Malarski, E. Strużyna (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Grzegorza C., oskarżonego o
popełnienie przestępstw określonych w art. 300 § 2 k.k. i in., z powodu
wniosku zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w L. z dnia 30
grudnia 2008 r. o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi rów-
norzędnemu

p o s t a n o w i ł nie uwzględnić wniosku.


U Z A S A D N I E N I E

Wniosek o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi rów-
norzędnemu nie jest zasadny. W przedmiotowej sprawie brak podstaw do
formułowania jakichkolwiek rozsądnych wątpliwości i zastrzeżeń co do
zdolności prawidłowego rozpoznania sprawy przez Sąd właściwy.
Dla zastosowania wyjątkowej instytucji przewidzianej w art. 37 k.p.k.
konieczna jest konstatacja, że wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwo-
ści. Odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy przez sąd miejscowo wła-
ściwy może nastąpić m.in. tylko w razie zaistnienia sytuacji wskazującej, że
nie jest możliwe sprawne i skuteczne rozpoznanie przez ten sąd konkretnej
sprawy.
W niniejszej sprawie żadna z opisanych w uzasadnieniu postanowie-
nia okoliczności nie upoważnia do wniosku, że interes wymiaru sprawiedli-
wości może zabezpieczyć tylko przekazanie sprawy do rozpoznania inne-
mu sądowi. Niedopuszczalne byłoby bowiem przyjęcie, jako przesłanki
podjętej na podstawie art. 37 k.p.k. decyzji, założenia, że wyznaczony do
jej rozpoznania sędzia nie będzie w stanie sprostać wymogowi wnikliwego i
sprawnego przeprowadzenia postępowania sądowego, a w istocie do tego
rodzaju obaw sprowadza się przedstawiona w uzasadnieniu postanowienia
argumentacja.
Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy i nie podlega
rozszerzającej interpretacji. Nie może więc, poprzez nadużywanie
przewidzianej w nim instytucji, służyć rozwiązywaniu problemów kadrowych
w sądach, gdyż do wypełniania tej roli powołane są organy sprawujące
nadzór administracyjny w sądownictwie i dysponujące stosownymi
instrumentami (np. instytucją delegacji).
W tym stanie rzeczy sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytyw-
nej postanowienia.