POSTANOWIENIE Z DNIA 26 PAŹDZIERNIKA 2006 R.
I KZP 25/06

W wypadku wniesienia zażalenia, w trybie określonym w zdaniu dru-
gim art. 460 k.p.k. w części do średnika, uzasadnienia nie sporządza się,
chyba że wraz z zażaleniem złożony zostanie wniosek o sporządzenie uza-
sadnienia wyroku.

Przewodniczący: Prezes SN L. Paprzycki.
Sędziowie SN: J. Skwierawski, J. Sobczak (sprawozdawca).
Prokurator Prokuratury Krajowej A. Herzog.

Sąd Najwyższy w sprawie Rudolfa L., po rozpoznaniu przedstawio-
nego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w T., postano-
wieniem z dnia 4 lipca 2006 r. zagadnienia prawnego wymagającego za-
sadniczej wykładni ustawy:

,,Czy samo zaskarżenie rozstrzygnięcia o kosztach sądowych zawartego w
wyroku na podstawie art. 460 k.p.k. w przypadku braku wniosku o sporzą-
dzenie uzasadnienia wyroku celem wniesienia apelacji - obliguje Sąd
pierwszej instancji do sporządzenia uzasadnienia tegoż rozstrzygnięcia (w
przedmiocie kosztów sądowych), a jeżeli tak, to w jakim terminie?"

p o s t a n o w i ł odmówić podjęcia uchwały.

U Z A S A D N I E N I E

Przedstawione przez Sąd Okręgowy w T. zagadnienie prawne
wyłoniło się w następującej sytuacji procesowej.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w D. z dnia 12 czerwca 2006 r., roz-
strzygnięto prawomocnie kwestię odpowiedzialności karnej oskarżonego
Rudolfa L. za przestępstwo określone w art. 262 § 2 k.k. W terminie prze-
widzianym w art. 460 k.p.k. prokurator wniósł zażalenie na rozstrzygnięcie
w przedmiocie kosztów zawarte w wyroku, które Sąd Rejonowy przedstawił
Sądowi Okręgowemu bez sporządzenia uzasadnienia.
Sąd Okręgowy w T., orzekając jako sąd odwoławczy, na posiedzeniu
w dniu 4 lipca 2006 r. uznał, że przy rozpoznaniu zażalenia prokuratora
Prokuratury Rejonowej wyłoniło się zagadnienie prawne sformułowane na
wstępie, które w trybie art. 441 § 1 k.p.k. przekazał do rozstrzygnięcia Są-
dowi Najwyższemu.
Prokurator Prokuratury Krajowej, pismem z dnia 24 sierpnia 2006 r.,
wniósł o odmowę podjęcia uchwały. Zdaniem Prokuratora, przedstawione
Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne nie ma, w
istocie, związku z rozpoznawaniem przez sąd odwoławczy zażalenia wnie-
sionego w tej sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Pytanie prawne przedstawione przez Sąd Okręgowy w T. nie odpowiada
warunkom określonym w art. 441 § 1 k.p.k. Na temat tych warunków wypo-
wiadał się wielokrotnie Sąd Najwyższy, prezentując jednolite stanowisko,
aprobowane w piśmiennictwie, zgodnie z którym: zagadnienie prawne może
być sformułowane tylko wówczas, gdy wyłoni się przy rozpoznawaniu środka
odwoławczego; musi wystąpić istotny problem interpretacyjny, związany z
wykładnią przepisu, który w praktyce sądowej jest rozbieżnie interpretowa-
ny, albo też przepisu sformułowanego wadliwie lub niejasno; przedstawione
zagadnienie prawne musi wymagać ,,zasadniczej wykładni ustawy", czyli
odnosić się do sytuacji, w której przepis umożliwia rozbieżne interpretacje, co
byłoby niekorzystne dla funkcjonowania prawa w praktyce; istnieje związek
między ustaleniami faktycznymi, dokonanymi w danej sprawie, a treścią
pytania prawnego, przy czym wyjaśnienie wątpliwości interpretacyjnych jest
niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy; przedmiotem pytania prawnego nie mo-
że być sposób rozstrzygnięcia sprawy lub konkretnej sytuacji procesowej,
gdyż zadaniem Sądu Najwyższego, działającego na podstawie art. 441
k.p.k., jest dokonywanie ,,zasadniczej wykładni ustawy", a nie rozstrzyganie
konkretnych ,,kazusów", bądź udzielanie porad, jak należy postąpić w okre-
ślonej sytuacji (zob.: R.A. Stefański: Instytucja pytań prawnych do Sądu
Najwyższego w sprawach karnych, Kraków 2001, s. 254-261, 352-371, a
także postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2003 r., I KZP
42/02 oraz z dnia 26 lutego 2004 r., I KZP 41/03 - orzeczenia niepubliko-
wane).
Sąd Okręgowy, formułując pytanie prawne, nie wskazuje na wątpli-
wości związane z wykładnią art. 460 k.p.k., na występowanie rozbieżności
w orzecznictwie, czy odmiennych wypowiedzi w piśmiennictwie. Zadaniem
Sądu Najwyższego, orzekającego w trybie art. 441 k.p.k., nie jest rozwiązy-
wanie nawet najistotniejszych wątpliwości o charakterze abstrakcyjnym, lecz
wyjaśnianie konkretnych zagadnień prawnych wymagających zasadniczej
wykładni ustawy, a wyłaniających się przy rozpoznawaniu środków odwo-
ławczych. Przepis art. 460 k.p.k., w części, której dotyczy pytanie przedsta-
wione przez Sąd Okręgowy, sformułowany jest jasno i nie może budzić wąt-
pliwości - w wypadku wniesienia zażalenia, w trybie określonym w zdaniu
drugim art. 460 k.p.k. w części do średnika, uzasadnienia nie sporządza się,
chyba że wraz z zażaleniem złożony zostanie wniosek o sporządzenie uza-
sadnienia wyroku.