Postanowienie z dnia 5 września 2008 r., III CNP 44/08

Wysłanie pisma odrzuconego lub cofniętego w rozumieniu art. 79 ust. 1
pkt 1 lit. b ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) następuje z chwilą wydania przez
sędziego zarządzenia wysłania stronie pisma odrzuconego lub cofniętego, a
nie z chwilą wykonania technicznej czynności ekspediowania tego pisma
(złożenia u doręczyciela).

Sędzia SN Jacek Gudowski

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku wierzyciela Jacka T. przeciwko
dłużnikowi Adamowi R. i Krystynie R. o nadanie klauzuli wykonalności
postanowieniu komornika sądowego z dnia 30 stycznia 2003 r., na posiedzeniu
niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 września 2008 r., na skutek skargi wierzyciela
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w Krakowie z dnia 5 marca 2007 r.
odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 5 marca 2007 r. Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił
zażalenie wierzyciela Jacka T. na postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa -
Nowej Huty w Krakowie z dnia 24 listopada 2006 r. w części oddalającej jego
wniosek o zwrot opłaty sądowej uiszczonej od wniosku o nadanie tytułowi
egzekucyjnemu klauzuli wykonalności przeciwko dłużnikowi i jego małżonce. Sąd
Okręgowy w Krakowie stwierdził, że zgodnie z art. 79 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm. -
dalej: "u.k.s.c."), zwrot uiszczonej opłaty sądowej następuje w szczególności w
przypadku odrzucenia lub cofnięcia pisma procesowego, o ile nastąpiło ono przed
wysłaniem odpisu pisma stronom postępowania. W rozpoznawanej sprawie odpis
postanowienia z dnia 16 listopada 2006 r. oddalającego wniosek wierzyciela o
nadanie klauzuli wykonalności przeciwko dłużnikowi i jego małżonce został wysłany
uczestnikom postępowania przed złożeniem przez wierzyciela pisma o cofnięciu
wniosku o nadanie klauzuli wykonalności i z tego względu wniosek o zwrot
uiszczonej opłaty sądowej został oddalony.
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 5 marca 2007
r., w której zarzucił naruszenie art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b u.k.s.c. przez jego
niezastosowanie. Podniósł, że na skutek naruszenia tego przepisu poniósł szkodę o
równowartości uiszczonej, a niezwróconej opłaty sądowej, tj. w kwocie 100 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b u.k.s.c. jasno wynika, że zwrot opłaty może być
dokonany tylko wówczas, gdy odrzucenie lub cofnięcie pisma nastąpiło przed
wysłaniem odpisu pisma innym stronom, a w braku stron - przed wysłaniem
zawiadomienia o terminie posiedzenia.
Termin ,,wysłanie" (,,wysyłać") jest używany w aktach prawnych w znaczeniu
potocznym, oznaczającym faktyczne, fizyczne przekazanie czegoś komuś przez
kogoś, np. przez pocztę, sądową służbę doręczeniową lub innego pośrednika (art.
4799 § 1, art. 47912 § 2 lub art. 6943 k.p.c. albo art. 563 § 3 k.c.), albo w znaczeniu
prawnotechnicznym, oznaczającym podjęcie przez sąd lub inny organ sądowy
czynności procesowej ,,wysłania", a więc skierowania do strony albo innej osoby
odpisu orzeczenia lub pisma procesowego (np. art. 1303, art. 1017 § 1 lub art. art.
1160 § 3 k.p.c.). Nie ulega wątpliwości, że termin ,,wysłanie", którym posłużył się
ustawodawca w art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b u.k.s.c., m.in. ze względu na skutki prawne
tej czynności, został użyty w znaczeniu technicznoprocesowym, zatem ,,wysłanie"
pisma odrzuconego lub cofniętego w rozumieniu tego przepisu następuje nie z
chwilą wykonania technicznej czynności ekspediowania (złożenia pisma u
doręczyciela), lecz z chwilą podjęcia przez sędziego stosownej decyzji procesowej,
w tym wypadku wydania zarządzenia wysłania dłużnikowi - cofniętego później -
wniosku wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności wraz z postanowieniem
oddalającym ten wniosek.
Przyjęcie innego rozumienia pojęcia ,,wysłanie" oznaczałoby uzależnienie
zwrotu opłaty od czynności czysto faktycznej, dokonywanej przez sekretariat
sądowy lub pracowników obsługi, niemającej jakiejkolwiek doniosłości prawnej. Sąd
Najwyższy niejednokrotnie sprzeciwiał się wiązaniu skutków prawnych z takimi
właśnie czynnościami lub zdarzeniami (por. np. uzasadnienie uchwały z dnia 22
listopada 2006 r., III CZP 86/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 107).
W tym stanie rzeczy, skoro z akt sprawy jednoznacznie wynika, że
zarządzenie o doręczeniu (wysłaniu) wniosku wierzyciela dłużnikom zostało wydane
w dniu 16 listopada 2006 r., jak też w tym samym dniu sekretariat uczynił wzmiankę
o ekspediowaniu, natomiast wierzyciel cofnął wniosek w dniu 17 listopada 2006 r., o
naruszeniu art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b u.k.s.c. nie może być mowy.
W konsekwencji skarga wierzyciela - oczywiście bezzasadna - nie mogła być
przyjęta do rozpoznania (art. 4249 k.p.c.).