Postanowienie z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01

Przedstawienie okoliczności, uzasadniających rozpoznanie kasacji ze
względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne (art. 3933 § 1
pkt 3 i art. 393 § 1 pkt 1 k.p.c.), polega na sformułowaniu tego zagadnienia i
wskazaniu argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen.

Przewodniczący Sędzia SN Helena Ciepła (przewodnicząca)
Sędziowie SN: Iwona Koper, Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Marcina M. przeciwko Konradowi M.,
Redaktorowi Naczelnemu Czasopisma T.W. w W. - Dariuszowi B., Wydawnictwu
H.B., spółce z o.o. z siedzibą w Warszawie o ochronę dóbr osobistych, po
rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 maja 2001 r.,
zażalenia pozwanych Redaktora Naczelnego Czasopisma T.W. w W. Dariusza B.,
Wydawnictwa H.B., spółki z o.o. z siedzibą w Warszawie na postanowienie Sądu
Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 20 lutego 2001 r.,
oddalił zażalenie.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 20 lutego 2001 r. odrzucił
kasację pozwanych Dariusza B. oraz Wydawnictwa H.B. spółki z o.o. w W. od
wyroku tego Sądu z dnia 12 października 2000 r., uzasadniając to rozstrzygnięcie
stwierdzeniem, że kasacja nie zawiera istotnego jej elementu w postaci
przedstawienia okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie przez sąd kasacyjny.
W zażaleniu pozwani, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia,
podnieśli, że kasacja spełnia wymogi stawiane przez przepisy kodeksu
postępowania cywilnego. Zawiera ,,zarówno podstawy kasacyjne, jak i konkretne
zarzuty stawiane orzeczeniu Sądu drugiej instancji". Wskazuje również na potrzebę
rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy istotnych zagadnień prawnych, to jest kwestii
określenia wymogów, które stanowiłyby przesłankę stwierdzenia prawidłowości
postępowania dziennikarzy przy zbieraniu i publikowaniu materiału prasowego, a
także kwestii odpowiedzialności redaktora naczelnego za opublikowanie materiału
prasowego zamieszczonego w czasopiśmie, zanim rozpoczął on pełnienie swej
funkcji w redakcji.
Sad Najwyższy zważył, co następuje:
Przedstawienie okoliczności, które uzasadniałyby rozpoznanie kasacji ze
względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne (art. 3933 § 1 pkt 3 i
art. 393 § 1 pkt 1 k.p.c.), polega na przedstawieniu tego zagadnienia przez jego
sformułowanie z przytoczeniem argumentów prawnych, które prowadzą do
rozbieżnych ocen prawnych. Wypełnienie tego obowiązku - nałożonego na osoby
uprawnione do sporządzenia kasacji, którymi są profesjonalni pełnomocnicy
procesowi lub podmioty o kwalifikacjach wskazanych w ustawie - nie może być
zastąpione przez, jak to uczyniono w kasacji, powołanie podstaw kasacji i ich
uzasadnienie, czy też wskazanie "konkretnych zarzutów stawianych orzeczeniu
Sądu drugiej instancji". Podjęta w zażaleniu - bez wskazania argumentów
prawnych - próba wykazania, że w sprawie występuje zagadnienie prawne, jest
spóźniona; nie może zatem sanować, trafnie dostrzeżonego przez Sąd Apelacyjny,
istotnego braku kasacji.
Zawarta w kasacji analiza stanu faktycznego w kontekście prawa
materialnego, które - zdaniem skarżącego - zostało naruszone przez sądy
orzekające w sprawie, nie może uzasadniać także tezy o istnieniu potrzeby
dokonania przez Sąd Najwyższy wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów (art. 393 § 1 pkt
2 k.p.c.). W kasacji ograniczono się do twierdzenia o dokonaniu przez Sąd
Apelacyjny wadliwej wykładni prawa materialnego, nie wykazując, że powołane
przepisy budzą poważne wątpliwości lub wywołały rozbieżności w orzecznictwie
sądów.
Z przytoczonych względów należało zażalenie, jako bezzasadne, oddalić na
podstawie art. 385 w związku z art. 397 § 2 i art. 39318 § 3 k.p.c.