Postanowienie SN - I CNP 55/06
Izba:Izba Cywilna
Sygnatura:I CNP 55/06
Typ:Postanowienie SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna 2007/7-8/119
Data wydania:2006-10-26
Postanowienie z dnia 26 października 2006 r., I CNP 55/06

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego jest niedopuszczalna.

Prezes SN Tadeusz Ereciński

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Dariusza C. o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z
dnia 10 stycznia 2005 r. w sprawie ze skargi Dariusza C. - PPHU "D." z siedzibą w
B. na decyzje Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2002 r. w przedmiocie odmowy
stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku akcyzowego, na posiedzeniu
niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2006 r.,
odrzucił skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2005 r. Naczelny Sąd Administracyjny
oddalił zażalenie Dariusza C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2004 r., którym oddalono zażalenie
na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną dotyczącą odmowy stwierdzenia
nieważności decyzji w sprawie podatku akcyzowego.
Postanowienie to Dariusz C. zaskarżył skargą o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia, zarzucając naruszenie art. 231 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.
Nr 153, poz. 1270 ze zm.), § 5 ust. 2, § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu
w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193), art. 97
§ 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o
ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnym (Dz.U. Nr 153, poz. 1271). Podniósł również, że w wyniku
odrzucenia skargi kasacyjnej prawomocny stał się wyrok Naczelnego Sądu
Administracyjnego, przez co naruszone zostały art. 64 ust. 3 w związku z art. 2 i 31
ust. 3, art. 92 ust. 1 w związku z art. 7, art. 84, 217 Konstytucji, art. 247 § 1 pkt 3
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst: Dz.U. z 2005
r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 35 ust. 4 i art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz.
50, ze zm.),
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241 § 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Wyjątkowo, w
wypadkach określonych w art. 4241 § 2 k.p.c., skarga przysługuje także od
orzeczenia wydanego przez sąd pierwszej instancji.
Wprowadzenie do kodeksu postępowania cywilnego skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nastąpiło w związku z nową
regulacją odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez
niezgodne z prawem działania przy wykonywaniu władzy publicznej. Według art.
4171 § 2 k.c., który wszedł w życie dnia 1 września 2004 r. w następstwie
uchwalenia ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny
oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 162, poz. 1692), jeżeli szkoda została
wyrządzona przez m.in. wydanie prawomocnego orzeczenia, jej naprawienia można
żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu jego niezgodności z prawem.
Warunkiem dochodzenia odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez wydanie
prawomocnego orzeczenia jest wcześniejsze stwierdzenie "we właściwym
postępowaniu" niezgodności wydanego orzeczenia z prawem (art. 4171 § 2 k.c.).
Skarga jest tym środkiem prawnym, za pomocą którego uruchomione zostaje
"właściwe postępowanie" w rozumieniu art. 4171 § 2 k.c. Przeprowadzenie tego
postępowania ze skutkiem w postaci stwierdzenia niezgodności prawomocnego
orzeczenia z prawem stwarza poszkodowanemu podstawę dochodzenia w
odrębnym procesie naprawienia szkody wyrządzonej takim orzeczeniem (por.
uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23
listopada 2005 r., mającej moc zasady prawnej, III BZP 2/05, OSNC 2006, nr 3,
poz. 41).
Zamieszczenie przepisów regulujących skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia w kodeksie postępowania cywilnego powoduje,
że mają one zastosowanie jedynie do spraw cywilnych, które rozpoznawane są
zgodnie z przepisami kodeksu, a więc do spraw ze stosunków z zakresu prawa
cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również do spraw z
zakresu ubezpieczeń społecznych oraz innych spraw, do których przepisy tego
kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (art. 1 k.p.c.). Do rozpoznawania
spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, jeżeli sprawy te nie należą do
właściwości sądów szczególnych, oraz Sąd Najwyższy (art. 2 § 1 k.p.c.). Dlatego
skarżący nie ma racji podnosząc, że w art. 4241 § 1 k.p.c. posłużono się jedynie
terminem "orzeczenie", bez ograniczenia przedmiotu skargi wyłącznie do orzeczeń
wydanych przez sądy powszechne w sprawach cywilnych. (...)
W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia
23 listopada 2005 r., III BZP 2/05, stwierdzono, że ukształtowanie skargi jako
szczególnego nadzwyczajnego środka zaskarżenia od prawomocnego orzeczenia
sądu oznacza, iż postępowanie wywołane skargą toczy się z udziałem tylko stron
procesu lub uczestników postępowania nieprocesowego, w którym wydane zostało
zaskarżone orzeczenie i jest kontynuacją tego postępowania. Sprawa, w której
wniesiono skargę, była sprawą sądowoadministracyjną w rozumieniu art. 1 ustawy z
dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a nie jest możliwe kontynuowanie postępowania
sądowoadministracyjnego w postępowaniu cywilnym.
Nie można też podzielić poglądu, że za dopuszczalnością skargi przemawia
art. 4171 § 2 k.c., który nie wyłącza możliwości dochodzenia naprawienia szkody
orzeczeniem wydanym przez sąd administracyjny. Przepis ten jest podstawą
materialnoprawną roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej wydaniem
orzeczenia, również sądu administracyjnego. Nie reguluje natomiast "właściwego
postępowania" w przedmiocie stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia lub ostatecznej decyzji.
Z tych przyczyn skargę należało odrzucić (art. 4248 § 1 k.p.c.).



Izba Cywilna - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IC] I CNP 41/06   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna 2007/7-8/115
2006-10-12 
[IC] I CNP 33/06   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna 2007/2/35
2006-07-07 
[IC] I CNP 4/06   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna 2006/6/113
2006-02-02 
[IC] I CNP 5/05   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna 2006/1/17
2005-08-17 
[IC] I CNP 3/05   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna 2006/2/39
2005-08-17 
  • Adres publikacyjny: