POSTANOWIENIE Z DNIA 15 CZERWCA 2007 R.
IV KZ 36/07


W wypadku obrońcy z urzędu art. 422 § 2 k.p.k. należy stosować w
postępowaniu odwoławczym odpowiednio (art. 458 k.p.k.), wobec ko-
nieczności uwzględnienia wynikającej z art. 84 k.p.k. różnicy w unormo-
waniu obowiązków obrońcy z wyboru i obrońcy z urzędu. Obrońca z
urzędu ma obowiązek podejmowania czynności procesowych do pra-
womocnego zakończenia postępowania (art. 84 § 2 zd. 1 k.p.k.), co
oznacza, że ze względów gwarancyjnych od chwili prawomocnego za-
kończenia postępowania skazany powinien być traktowany jak osoba
nieposiadająca obrońcy.

Przewodniczący: sędzia SN J. Skwierawski.

Sąd Najwyższy w sprawie Lecha K., skazanego za przestępstwo
określone w art. 286 § 1 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posie-
dzeniu w dniu 15 czerwca 2007 r. zażalenia skazanego na zarządzenie
upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 marca 2007
r., o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o sporządzenie i doręczenie
uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 18 stycznia 2007 r.

p o s t a n o w i ł uchylić zaskarżone zarządzenie.




U Z A S A D N I E N I E

W dniu 18 stycznia 2007 r. Sąd Okręgowy w K. - po rozpoznaniu
apelacji wniesionych przez skazanego i jego obrońcę - wydał i ogłosił
wyrok utrzymujący w mocy wyrok skazujący Sądu pierwszej instancji,
uznając apelacje za oczywiście bezzasadne. Obecny na rozprawie ape-
lacyjnej obrońca z urzędu nie złożył wniosku o sporządzenie i doręczenie
uzasadnienia wyroku. Pozbawiony wolności skazany nie był obecny, al-
bowiem Sąd Okręgowy nie uwzględnił jego wniosku o sprowadzenie na
rozprawę. Odpis wyroku doręczono skazanemu, który w dniu 30 stycznia
złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku stwier-
dzając, że złożony został ,,z naruszeniem siedmiodniowego terminu
ustawowego, który rozpoczął swój bieg w dniu 18 stycznia 2007 r.".
W zażaleniu na to zarządzenie skazany - wnosząc o jego uchyle-
nie - utrzymuje, że terminu dotrzymał, ponieważ jego bieg powinien być
liczony od dnia doręczenia mu odpisu wyroku, to jest od dnia 29 stycznia
2007 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia nie wskazano daty do-
ręczenia skazanemu odpisu wyroku - nie ulega jednak wątpliwości, że
ustalenie, iż skazany nie dotrzymał terminu wynika z przyjęcia, że termin
ten biegnie od dnia ogłoszenia wyroku, a nie od doręczenia jego odpisu,
co nastąpić mogło najwcześniej w dniu 25 stycznia 2007 r. Jednakże
stanowisko sędziego, uzasadnione treścią wskazanych w zarządzeniu
przepisów art. 422 § 1 i 2 k.p.k., byłoby trafne jedynie w wypadku posia-
dania przez skazanego obrońcy z wyboru. W wypadku obrońcy z urzędu
(jak w niniejszej sprawie) art. 422 § 2 k.p.k. należy stosować w postępo-
waniu odwoławczym odpowiednio (art. 458 k.p.k.), wobec konieczności


uwzględnienia wynikającej z art. 84 k.p.k. różnicy w unormowaniu obo-
wiązków obrońcy z wyboru i obrońcy z urzędu. Obrońca z urzędu ma
obowiązek podejmowania czynności procesowych do prawomocnego
zakończenia postępowania (art. 84 § 2 zd. 1 k.p.k.), co oznacza, że ze
względów gwarancyjnych od chwili prawomocnego zakończenia postę-
powania skazany powinien być traktowany jak osoba nieposiadająca
obrońcy. W kwestii tej, już na gruncie obowiązującego obecnie brzmienia
przytoczonych przepisów, Sąd Najwyższy zajął jednoznaczne stanowi-
sko w postanowieniu z dnia 28 marca 2003 r. w sprawie III KZ 71/02
(OSNKW 2003, z. 5 - 6, poz. 58). Trzeba podkreślić, że w realiach pro-
cesowych niniejszej sprawy gwarancyjna wartość takiego stanowiska,
utrwalonego w licznych orzeczeniach i w praktyce sądów odwoławczych,
potwierdzona została niezwykle wyraźnie. Akceptowanie poglądu wyra-
żonego w zaskarżonym zarządzeniu prowadziłoby bowiem - w najko-
rzystniejszej dla skazanego wersji tego poglądu - do stanu, w którym
zachowałby on uprawnienie do skutecznego złożenia wniosku pod wa-
runkiem, że odpis prawomocnego wyroku został mu doręczony przed
upływem siedmiu dni od ogłoszenia wyroku. Byłby to stan sprzeczny z
prawem, wymaganą racjonalnością stosowania prawa i elementarnym
poczuciem sprawiedliwości.