Orzeczenie z dnia 5 marca 1998 r.
III SZ 6/97

Wprowadzenie bezprawnie do obrotu znacznych ilości anabolików i le-
ków psychotropowych uzasadnia wymierzenie sprawcy kary zawieszenia prawa
wykonywania zawodu aptekarza.


Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Andrzej Konopka,
Walerian Sanetra (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 marca 1998 r. sprawy z odwołania
obrońcy obwinionego Stanisława N. od orzeczenia Naczelnego Sądu Aptekarskiego
w Warszawie z dnia 25 września 1997 r. [...] utrzymującego w mocy orzeczenie
Okręgowego Sądu Aptekarskiego w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 1997 r. [...]

o r z e k ł:

1. utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie,
2. kosztami postępowania odwoławczego obciąża obwinionego Stanisława N.

U z a s a d n i e n i e


Stanisław N. wniósł odwołanie od orzeczenia Naczelnego Sądu Aptekarskiego
z dnia 25 września 1997 r. [...], którym utrzymał w mocy orzeczenie Okręgowego
Sądu Aptekarskiego w Poznaniu.

Okręgowy Sąd Aptekarski w Poznaniu orzeczeniem z dnia 4 sierpnia 1997 r.
[...] uznał obwinionego Stanisława N. za winnego tego, że ,,w okresie od 1 stycznia
1997 do 25 lutego 1997 wprowadził do obrotu poza aptecznego znaczne ilości ana-
bolików i sprzedał bez recept: 24.859 op. Metanabolu 5 mg x 20 tabl., 3.114 op.
Omnadrenu 250 x 5 amp., 4.544 op. Testosteronu prop. 0.1 ej., 0,025 g x 5 amp.,
ponadto wydał z apteki bez recept lekarskich antybiotyki i leki psychotropowe w iloś-
ciach: Ampiciln 0,5 x 16 tabl. 529 op. Doxycicilin 0,1 x 10 tabl. 59 op. Cyclobarbital
calc. 0,2, x 10 44 op. Signopam 10 mg x 20 tabl. 1.17 op. Relanium 2 mg x 20 tabl.
21 op.", tj, naruszenia art. 1, 6, 7, 8 i 9 pkt 4 Kodeksu Etyki Aptekarza RP oraz art. 39
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 października 1992 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz.
U. Nr 105, poz. 452 ze zm.) i za to wymierzył mu karę zawieszenia prawa wykony-
wania zawodu aptekarza na okres dwóch lat.

Rozpoznając odwołanie Stanisława N. od tego orzeczenia który zarzucił błąd
w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, Naczelny Sąd
Aptekarski, uznał że ustalenia te są prawidłowe. Zostały one dokonane na podstawie
wyników, przeprowadzonej przez Nadzór Farmaceutyczny w P., szczegółowej kon-
troli przychodu i rozchodu środków farmaceutycznych z grupy sterydów anabolicz-
nych (za okres od 2 stycznia 1997 r. do 25 lutego 1997 r.) oraz kontroli sprzedaży
antybiotyków i leków psychotropowych. Obwiniony ustaleń tej kontroli nie kwestio-
nował. W ocenie Naczelnego Sądu Aptekarskiego, mając na względzie materiał do-
wodowy zebrany w sprawie, za zupełnie niezrozumiałe uznać należy zarzuty odwo-
łania, jakoby przyjęte w zaskarżonym orzeczeniu ilości leków wynikały ,,z fikcyjnego
protokołu policyjnego". Ponadto skarżący pomija to, iż został skazany przez Sąd
Rejonowy w P. nakazem karnym z dnia 11 czerwca 1997 r..[...] za występek z art. 67
ust. 4 ustawy z 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych na karę 1.000
zł grzywny.

W odwołaniu od orzeczenia Naczelnego Sądu Aptekarskiego obwiniony po-
nownie stawia zarzut, iż zaakceptowane w nim ustalenia faktyczne Sądu pierwszej
instancji są błędne. Jego zdaniem Okręgowy Sąd Aptekarski ,,nie dysponował żad-
nym materiałem że anaboliki wymienione w oskarżeniu zostały wprowadzone do ob-
rotu poza apteką" oraz iż ,,odnośnie sprzedaży anabolików i leków psychotropowych
stanowczo należy stwierdzić, że nie były one sprzedawane bez recept i również ta
okoliczność jest niesporna albowiem nie ma w tym zakresie żadnych dowodów". Po-
nadto obwiniony uważa, że stopień szkodliwości społecznej zarzucanego mu czynu
nie jest znaczny ,,albowiem postępowanie karne zakończyło się jedynie nakazem
karnym". W związku z tym uważa on, że zawieszenie prawa wykonywania zawodu
aptekarskiego na okres dwóch lat jest orzeczeniem dolegliwym i ,,nie współmiernym
do ewentualnego stopnia winy".


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zarzut odwołania, iż wina obwinionego nie została udowodniona jest goło-
słowny, zaś twierdzenie, że wymierzona mu kara dwuletniego zawieszenia praw wy-
konywania zawodu aptekarza jest zbyt wysoka (jeżeli przyjąć, iż popełnił on czyn,
który mu się zarzuca), jest bezzasadny. W odwołaniu nie wskazano żadnych nowych
czy istotnych okoliczności, które mogłyby być źródłem wątpliwości co do prawidło-
wości ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia zarówno przez
Okręgowy Sąd Aptekarski jak i przez Naczelny Sąd Aptekarski. W tym stanie rzeczy
za prawidłowy należy uznać pogląd wyrażony w uzasadnieniu Sądu drugiej instancji,
że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje w sposób jednoznaczny, że
obwiniony od 1996 r. zamawiał i kupował w hurtowniach farmaceutycznych znaczne
ilości anabolików, zaś w okresie wskazanym w orzeczeniu Okręgowego Sądu Apte-
karskiego wprowadził do obrotu poza- aptecznego, bez pokrycia w receptach, stery-
dy anaboliczne w ilościach, które zostały w nim wskazane. Nie budzi również wątpli-
wości to, że obwiniony sprzedał bez recept lekarskich anaboliki i leki psychotropowe
w ilościach wskazanych w orzeczeniu Sądu pierwszej instancji. Obwiniony w szcze-
gólności nie twierdzi w odwołaniu, iż wyniki przeprowadzonej w jego aptece kontroli
są nieprawidłowe, nie twierdzi też, że jest w stanie przedstawić recepty lekarskie,
które wskazywałyby, że określone w orzeczeniu Okręgowego Sądu Aptekarskiego
ilości anabolików i leków psychotropowych zostały przez niego sprzedane zgodnie z
wymaganiami przewidzianymi w przepisach określających warunki udostępniania
leków i innych środków farmaceutycznych.

W kwestii wysokości wymierzonej Stanisławowi N. kary należy stwierdzić, iż
jest ona adekwatna do społecznej szkodliwości jego czynu. W tym zakresie zgodzić
się należy z Naczelnym Sądem Aptekarskim gdy stwierdza on w swoim orzeczeniu,
iż charakter przewinienia zawodowego, naganne motywy działania obwinionego,
realne negatywne skutki wynikające dla zdrowia ludzkiego z niekontrolowanego ob-
rotu anabolikami, stanowią tak istotne okoliczności obciążające, iż w pełni uzasad-
niają orzeczenie kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu na okres dwóch lat.
Wymierzona obwinionemu kara jest współmierna do popełnionego przez niego czynu
zarówno z uwagi na jej zadania prewencyjne jak i ze względu na cel kary, którym jest
sprawiedliwa odpłata.

Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================