Tezy
Prowadzone w stosunku do zarządzającego lotniskiem na podstawie art. 29 ustawy Prawo lotnicze postępowanie w przedmiocie ustalenia zakresu naruszenia stwierdzonego w trakcie kontroli i wyznaczenia terminu do jego usunięcia jest postępowaniem odrębnym i niezależnym od postępowania prowadzonego na podstawie art. 209 e w związku z art. 209 a ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o nałożenie kary pieniężnej za stwierdzone w trakcie kontroli naruszenia przepisów z zakresu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Jagielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi P. na decyzję Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia [...] października 2008 r. Nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę
Uzasadnienie
Przedsiębiorstwo [...], dalej skarżące przedsiębiorstwo lub P., wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję nr [...] Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ( ULC ) z dnia [...] października 2008 r. wnosząc o jej uchylenie.
Zaskarżoną decyzją Prezes ULC orzekł o utrzymaniu w mocy wcześniejszej decyzji z dnia [...] sierpnia 2008 r. o nałożeniu na skarżące przedsiębiorstwo, na podstawie art. 209a ust. 1 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze ( Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości 10.000 zł.
Do wydania decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Przeprowadzona w dniach [...] - [...] czerwca 2008 r. przez pracowników Urzędu Lotnictwa Cywilnego kontrola dotycząca przestrzegania przez zarządzającego portem lotniczym [...] skarżącego przedsiębiorstwa przepisów dotyczących ochrony lotnictwa cywilnego, ujawniła nieprawidłowości. Naruszone zostały przepisy 2.2.1. i), 2.2.1. ii) załącznika do rozporządzenia (WE) 2320/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (Dz.U.UE.L.02.355.1 ze zm.) - dalej rozporządzenie (WE) Nr 2320/2002 oraz 2.2.1.3. lit. b) rozporządzenia Komisji WE Nr 622/2003 z dnia 4 kwietnia 2003 r. ustanawiającego środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (Dz.U.UE L .03.89.9 ze zm.) - dalej rozporządzenie Komisji. Stwierdzenie powyższych naruszeń spowodowało wszczęcie postępowania administracyjnego, w którego toku skarżące przedsiębiorstwo podjęło natychmiastowe działania mające zapewnić
zabezpieczenie dostępu do strefy zastrzeżonej lotniska w zakresie zgodności z pkt 2.2.1. lit. i) załącznika do rozporządzenia (WE) Nr 2320/2002 i w tym zakresie, co wynika
z wydanej na podstawie art. 29 w związku z art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo lotnicze decyzji Prezesa ULC z dnia [...] października 2008 r. (Nr [...]), dalsze postępowanie w sprawie stwierdzenia zakresu naruszenia
i wyznaczenia terminu usunięcia nieprawidłowości stało się bezprzedmiotowe.
W odniesieniu do stwierdzonego naruszenia przestrzegania przepisów pkt 2.2.1.3. lit. b) rozporządzenia Komisji postępowanie zostało wskazaną decyzją umorzone wskutek uchylenia przedmiotowego obowiązku rozporządzeniem Komisji (WE)
nr 820/2008 z dnia 8 sierpnia 2008 r. ustanawiającego środki w celu wprowadzenia
w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. U. WE L 221/8). W stosunku do ostatniego naruszenia przepisów pkt 2.2.1. lit. ii) załącznika do rozporządzenia (WE) Nr 2320/2002 Prezes ULC stwierdził, iż skarżące przedsiębiorstwo nie dysponuje środkami i procedurami pozwalającymi na systematyczną identyfikację osób, wobec których przedmiotowe sprawdzenie było przeprowadzone wcześniej niż przed pięciu laty. Organ powołał się na § 24 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa
(Dz. U. Nr 116, poz. 803), zgodnie z którym zarządzający lotniskiem zapewnia kontrole miejsc przejścia do strefy zastrzeżonej przed dostępem osób nieupoważnionych. Katalog osób upoważnionych do samodzielnego przebywania
w strefie zastrzeżonej lotniska określa punkt 2.2.1. lit. ii) załącznika do rozporządzenia (WE) Nr 2320/2002 upoważniając do tego jedynie osoby poddane sprawdzeniu przeszłości przeprowadzonemu w regularnych odstępach nie dłuższych niż 5 lat.
Równolegle ze wszczęciem postępowania w sprawie określenia zakresu naruszenia oraz terminu wyznaczenia nieprawidłowości Prezes ULC wszczął postępowanie administracyjne w sprawie wymierzenia kary pieniężnej. Przedmiot postępowania wyznaczyły wskazane przepisy art. 209a i 209e ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) - dalej upl. Dnia [...] sierpnia 2008 r. wydana została decyzja nr [...] podpisana przez Wiceprezesa ds. Transportu Lotniczego ULC Z. M., mocą której nałożono na skarżące przedsiębiorstwo karę pieniężną w wysokości 10.000 zł. W uzasadnieniu decyzji organ powołał się na wyniki przeprowadzonej kontroli, a konkretnie na stwierdzone naruszenie zasad bezpieczeństwa polegające na niezabezpieczeniu dostępu do strefy zastrzeżonej lotniska przed wejściem na jej obszar osób nieupoważnionych, co stanowiło naruszenie obowiązku kontroli dostępu, o którym mowa w pkt 2.2.1. i) załącznika do Rozporządzenia (WE)
Nr 2320/2002. Naruszenie stwierdzono w wyniku przeprowadzonego testu ochrony
w dniu [...] czerwca 2008 r. na Terminalu 2 na wskazanym w decyzji poziomie i przy rękawie o wskazanym numerze. Powyższa nieprawidłowość została potwierdzona przeprowadzonymi w tym dniu czynnościami inspekcyjnymi z udziałem przedstawiciela zarządzającego lotniskiem. Skarżące przedsiębiorstwo, jak wskazał organ, obowiązane jest do zapewnienia, zgodnie z § 24 pkt 2 lit.b) załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury do ochrony miejsc przejścia ze strefy ogólnodostępnej do zastrzeżonej przed dostępem osób nieuprawnionych oraz przedostaniem się przedmiotów mogących stanowić zagrożenie dla transportu lotniczego. Zadanie to realizowane jest, zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 2 cyt. rozporządzenia przez służbę ochrony lotniska podlegającą skarżącemu przedsiębiorstwu jako zarządzającemu lotniskiem.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy P. domagały się uchylenia decyzji o nałożeniu kary i umorzenia postępowania. Jak podniosły
w uzasadnieniu, decyzja narusza art. 104 § 1 Kpa. oraz art. 20 i 21 ust. 2 pkt 2 upl. przez wydanie decyzji niezgodnie z tymi przepisami. Zgodnie z art. 20 upl. tylko Prezes ULC jako centralny organ administracji publicznej w sprawach lotnictwa cywilnego jest właściwy do działania w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej. Wydanie decyzji przez Wiceprezesa ULC ds. Transportu Lotniczego, który nie jest organem administracji publicznej narusza prawo. Nadto, wnosząc o umorzenie postępowania, wskazano, że nie zostało zakończone postępowanie wszczęte na podstawie art. 29 w związku z art. 21 ust. 2 pkt 2 upl. wskutek czego nie zostało stwierdzone naruszenie przepisów z zakresu lotnictwa cywilnego.
Decyzją nr [...] z dnia [...] października 2008 r. Prezes ULC utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Nie zgodził się z zarzutem nieprawidłowego formalnie wydania decyzji. Jak stwierdził, zgodnie z § 2 Statutu ULC stanowiącego załącznik do Zarządzenia Nr 136 Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 listopada 2002 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Lotnictwa Cywilnego (M.P. Nr 55, poz. 754 ze zm.) Prezes ULC może upoważnić m.in. Wiceprezesa do podejmowania w jego imieniu decyzji w określonych przez niego sprawach, a także do występowania w jego imieniu przed innymi organami. Takiego upoważnienia Prezes ULC udzielił Wiceprezesowi ds. Transportu Lotniczego w zarządzeniu nr 10 Prezesa ULC z dnia 29 lutego 2009 r. w sprawie szczegółowego podziału zadań pomiędzy Prezesa, Wiceprezesów i Dyrektora Generalnego ULC. Wiceprezes ds. Transportu Lotniczego na mocy § 6 ust. 1 powołanego wyżej zarządzenia jest upoważniony do wydawania w imieniu Prezesa ULC wszelkich decyzji w sprawach ochrony lotnictwa cywilnego. Ponadto, organ
powołał się na art. 268a Kpa., z którego Prezes ULC skorzystał, udzielając Wiceprezesowi ds. Transportu Lotniczego dodatkowego upoważnienia opartego na tym właśnie przepisie.
Co do zarzutu braku podstaw do wydania decyzji o nałożeniu kary pieniężnej w związku z niezakończeniem postępowania z art. 29 upl. organ wyjaśnił, że postępowania te są odrębne, wszczynane i prowadzone na podstawie różnych przepisów, a również inne są cele tych postępowań.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżące przedsiębiorstwo P. domagały się uchylenia w całości obu decyzji
w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej, a w uzasadnieniu powtórzono argumentację podniesioną we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), cytowanej dalej jako p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeśli ustawy nie stanowią inaczej. Badając zaskarżoną decyzję w prawem dopuszczony sposób Sąd nie stwierdził naruszenia prawa.
Przedmiotem kontroli sądowej jest decyzja Prezesa ULC utrzymująca
w mocy wcześniejszą decyzję wydaną z upoważnienia tego organu o nałożeniu na skarżące przedsiębiorstwo na podstawie art. 209a ust. 1 pkt 1 i art. 209e ust. 1 upl. karę pieniężną za naruszenie obowiązków wynikających
z Rozporządzenia (WE) Nr 2320/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady.
- Na wstępie należy zauważyć, że prowadzone wobec skarżącego przez Prezesa ULC postępowania administracyjne w sprawie, w której wydano decyzję na podstawie art. 29 upl. oraz w sprawie kontrolowanej przez Sąd stanowią wynik przeprowadzonej przez Prezesa ULC kontroli przestrzegania przepisów wspólnotowych i prawa krajowego dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego. Obowiązek kontrolowania systemów bezpieczeństwa na lotniskach cywilnych znajduje swoje źródło w przepisach wspólnotowych i krajowych.
Parlament Europejski i Rada w Rozporządzeniu Nr 2320/2002 przyjętym dnia 16 grudnia 2002 r. ustanowili wspólne dla państw członkowskich zasady
w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego. W akcie tym, obowiązującym
od dnia akcesji w Rzeczpospolitej Polskiej, przewidziano konieczność przyjęcia przez każde państwo członkowskie krajowego programu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego oraz odpowiedniego programu kontroli jakości i programu szkolenia. Dla celu zapewnienia koordynowania i monitorowania wykonywania programów bezpieczeństwa każde państwo członkowskie zobowiązane jest powołać jeden właściwy organ odpowiedzialny za powyższe zadanie. Takim organem jest Prezes ULC, a jego uprawnienia określone zostały w art. 21 ust. 2; wykonuje on również, zgodnie z ust. 2a pkt 11), uprawnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwego organu państwa członkowskiego, o których mowa w rozporządzeniu
Nr 2320/2002/WE. Umożliwieniu realizacji zadań i kompetencji Prezesa ULC służyć ma prawo kontroli przestrzegania przepisów oraz decyzji z zakresu lotnictwa cywilnego. W rozpatrywanej sprawie taka kontrola została przeprowadzona przez służby Prezesa ULC w dniach [...] - [...] czerwca 2008 r. Z kontroli sporządzony został protokół i nie jest sporne, iż w trakcie czynności kontrolnych stwierdzono naruszenie obowiązku przestrzegania przepisu dotyczącego kontroli dostępu do obszaru lotniska objętego ochroną bezpieczeństwa pkt 2.2.1. lit.i) załącznika do Rozporządzenia (WE) Nr 2320/2002. Skarżący jeszcze na etapie prowadzonego postępowania administracyjnego doprowadził do zabezpieczenia dostępu do strefy zastrzeżonej lotniska. Dlatego też, jak to jest widoczne w decyzji Prezesa ULC wydanej na podstawie art. 29 upl. postępowanie w tej części zostało umorzone. Powyższe nie oznacza jednak, iż na skarżące przedsiębiorstwo nie można nałożyć kary pieniężnej na podstawie art. 209e ust. 1 upl. Przeszkodą do nałożenia kary
za stwierdzone naruszenie nie jest również fakt niezakończenia postępowania prowadzonego na podstawie art. 29 upl.
Należy stwierdzić, że sprawy prowadzone na podstawie art. 29 i art. 209e w związku z art. 209a upl. przez Prezesa ULC, mimo wspólnego źródła dokonanych ustaleń (kontrola, sporządzona w jej trakcie dokumentacja, w tym protokół), stanowią dwa różne i niezależne od siebie postępowania, w których nakładane są na kontrolowany podmiot odmienne obowiązki. Postępowania prowadzone na podstawie wskazanych przepisów mają osiągnąć różne cele.
W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 29 upl. Prezes ULC, określając zakres naruszenia stwierdzonego w trakcie kontroli oraz wyznaczając termin do jego usunięcia, zmierza do osiągnięcia celu strategicznego jakim jest stworzenie
i utrzymanie stanu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego w danym porcie lotniczym, aby stan ten odpowiadał obowiązującym przepisom. Decyzję w tym przedmiocie Prezes ULC wydaje, jeżeli podmiot kontrolowany w toku prowadzonych czynności kontrolnych lub prowadzonego już postępowania administracyjnego zmierzającego do wydania decyzji na podstawie art. 29 upl., nie usunie stwierdzonych nieprawidłowości. Przywrócenie przez zarządzającego portem lotniczym stanu bezpieczeństwa portu lotniczego, choćby jeszcze w trakcie trwającej kontroli, a więc zasadnicza zmiana stanu faktycznego, skutkuje niecelowością wydawania decyzji w trybie art. 29 upl. i umorzeniem postępowania.
Inaczej jednak ma się rzecz z postępowaniem o nałożenie kary na podstawie art. 209e w związku z art. 209a ust. 1 pkt 1) upl. Rozstrzygnięcie to jest sankcją za nieprzestrzeganie przepisów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego i dopuszczenie stanu potencjalnego zagrożenia tego bezpieczeństwa. Stwierdzenie ewentualnego naruszenia przepisów dokonuje się w trakcie kontroli, której stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 2) upl. podlegają zarządzający lotniskami, a materialnym wyrazem ustaleń są: sporządzona w trakcie postępowania kontrolnego dokumentacja oraz dokument końcowy - protokół z kontroli. W rozpatrywanej sprawie sporządzono z kontroli z dnia [...] czerwca 2008 r. protokół, który został podpisany przez skarżące przedsiębiorstwo, w którym stwierdzono w pkt 11 "możliwość dostępu osób nieupoważnionych do strefy zastrzeżonej lotniska", co stanowi naruszenie punktu 2.2.1 lit. i) załącznika do Rozporządzenia (WE) 2320/2002. Jak już wyżej zaznaczono naruszenie przepisu pkt 2.2.1. lit. i) załącznika do
rozporządzenia (WE) Nr 2320/22 jest bezsporne, bowiem zostało potwierdzone przez P., które jeszcze w trakcie trwającej kontroli, własnym działaniem przywróciły pożądany stan, czego dowodem jest program naprawczy z dnia
[...] września 2008 r. P. opracowany w wyniku przeprowadzonego testu ochrony, który odbył się w terminie [...] - [...] czerwca 2008 r. Natomiast brak zgody skarżącego na stwierdzone pozostałe dwa naruszenia nie ma znaczenia dla rozpatrywanej sprawy, bowiem kara została nałożona wyłącznie za dopuszczenie się naruszenia przepisu pkt 2.2.1. lit. i) załącznika do rozporządzenia (WE). Dodatkowo podkreślić należy, że stan niezgodny z prawem stwierdził uprawniony do tego organ w przewidziany prawem sposób. Stwierdzenie już choćby jednego naruszenia przepisów z zakresu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego,
o czym mowa w art. 209a ust. 1 pkt 1) uprawnia organ do nałożenia, na podstawie wskazanego przepisu oraz art. 209e ust. 1 upl., kary pieniężnej, jeżeli naruszenie to mieści się w wykazie, o którym mowa w art. 209a ust. 2 upl. Kara ta, stosownie do wskazanego przepisu, nakładana jest w wysokości wynikającej ze stwierdzonego naruszenia, a w przedmiotowej sprawie jest to lp.1.8. załącznika Nr 1 do ustawy - naruszenie obowiązku kontrolowania, o którym mowa w pkt 2.2.1. i) załącznika do cyt. Rozporządzenia (WE). Mimo, iż organ w zaskarżonej decyzji nie wskazał podstawy nałożenia kary w konkretnej wysokości, uchybienie to nie stanowi istotnej wady rozstrzygnięcia.
- Sąd nie podzielił zarzutu skargi co do wadliwości decyzji kontrolowanej ze względu na naruszenie na etapie decyzji pierwotnej właściwości organu
i podpisanie rozstrzygnięcia przez Wiceprezesa ds. Transportu Lotniczego ULC Z. M. bez, jak to stwierdziło skarżące przedsiębiorstwo, upoważnienia Prezesa ULC.
Naruszenie właściwości organu stanowi przesłankę nieważności decyzji jako podjętej przez niewłaściwy organ. Zgodnie z art. 19 Kpa. organy administracji publicznej przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Skarżące przedsiębiorstwo zarzuciło, iż decyzja wydana w I instancji, a utrzymana
w mocy przez Prezesa ULC została wydana z naruszeniem właściwości rzeczowej. Właściwość tę ustala się, stosownie do art. 20 Kpa., według przepisów o zakresie działania. Zdaniem P. Wiceprezes ds. Transportu Lotniczego nie jest organem administracji rządowej właściwym w sprawach lotnictwa cywilnego, ponieważ stosownie do art. 20 upl. jest nim wyłącznie Prezes ULC i tylko jemu przysługuje prawo wydawania decyzji w sprawach określonych ustawą ( art. 21 ust. 2 pkt 2) upl. ).
Z tymi wywodami skarżącego przedsiębiorstwa nie sposób się nie zgodzić, jednak decyzja nakładająca karę pieniężną nie jest wadliwa w sposób skutkujący koniecznością stwierdzenia nieważności zaskarżonych decyzji lub ich uchylenia.
Zakres działania Prezesa ULC wynika z ustawy Prawo lotnicze. Jako organ administracji rządowej realizuje on zadania i kompetencje określone cyt. ustawą, a w szczególności art. 21 ust. 1 i 2 upl., zaś obowiązek Prezesa ULC nałożenia kary pieniężnej za stwierdzone naruszenia obowiązków lub warunków wynikających z przepisów m.in. Rozporządzenia (WE) Nr 2320/2002, wynika z art. 209e ust. 1 w związku z art. 209a ust. 1 upl. Zgodnie z art. 268a Kpa. organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważniać pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień
i zaświadczeń. Aby decyzja podpisana przez pracownika organu nie była obciążona wadą nieważności w dacie jej podjęcia pracownik ten musi legitymować się udzielonym mu przez właściwy w danej sprawie organ upoważnieniem.
W rozpatrywanej sprawie decyzja o nałożeniu kary, utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją Prezesa ULC, podpisana została przez Wiceprezesa ds. Transportu Lotniczego ULC dnia [...] sierpnia 2008 r. i w tym dniu osoba zatrudniona na tym stanowisku zobowiązana była posiadać upoważnienie do przedmiotowego działania. Z akt administracyjnych załączonych do akt sprawy sądowej wynika, że pracownik Urzędu - Z. M. zatrudniony na stanowisku Wiceprezesa ds. Transportu Lotniczego ULC posiadał upoważnienie Prezesa tego Urzędu do wydawania decyzji, postanowień i zaświadczeń w sprawach m.in. ochrony lotnictwa z dnia [...] czerwca 2008 r. Na tej podstawie był więc niewątpliwie umocowany do decydowania
w sprawie nałożenia kary pieniężnej za stwierdzone naruszenie przepisów
o bezpieczeństwie ruchu lotnictwa cywilnego. Skarżące przedsiębiorstwo nie podważyło dokumentu jakim jest udzielone Z. M. upoważnienie, nie zakwestionowało też uprzedniej w stosunku do decyzji daty tego upoważnienia.
W tym stanie rzeczy nie jest uprawnione twierdzenie, że decyzja wydana została
z naruszeniem prawa, bo przez osobę nieupoważnioną do działania, zamiast przez właściwy organ. Uchybienie polegające na niepowołaniu przez Wiceprezesa ds. Transportu Lotniczego ULC, że decyzja wydana jest z upoważnienia tego Prezesa ULC, w sytuacji wskazania przepisów jednoznacznie identyfikujących właściwy do wydania decyzji organ, przy jednoczesnym posiadaniu przez podpisującego rozstrzygnięcie upoważnienia do działania, nie może stanowić o istotnej, a więc mogącej mieć wpływ na wynik sprawy, wadliwości tego rozstrzygnięcia.
Reasumując, prowadzone w stosunku do zarządzającego lotniskiem na podstawie art. 29 ustawy Prawo lotnicze postępowanie w przedmiocie ustalenia zakresu naruszenia stwierdzonego w trakcie kontroli i wyznaczenia terminu do jego usunięcia jest postępowaniem odrębnym i niezależnym od postępowania prowadzonego na podstawie art. 209 e w związku z art. 209 a ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o nałożenie kary pieniężnej za stwierdzone w trakcie kontroli naruszenia przepisów
z zakresu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) orzekł jak w sentencji.