Tezy
Uchylenie przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, w drodze autokorekty, uchwały podjętej bez rozważenia wszystkich okoliczności jest działaniem dopuszczalnym i nienaruszającym prawa. Istotne jest, aby zmiana dotychczasowego stanowiska organu kolegialnego, jakim jest KRRiT, nastąpiła z poszanowaniem przepisów o podejmowaniu rozstrzygnięć przez ten organ, a w szczególności przepisu art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /t.j. Dz.U. 2001 nr 101 poz. 1114 ze zm./ i przed wydaniem decyzji koncesyjnej przez Przewodniczącego Rady.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Sędziowie : Sędzia WSA Protokolant: po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] czerwca 2004 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Przewodniczącej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na rzecz skarżącego M. Sp. z o.o. w W. kwotę 10240 zł (dziesięć tysięcy dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
"M." Sp. z o.o. w W. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] czerwca 2004r. o nr [...] utrzymującą w mocy decyzję poprzednią tego organu z dnia [...] listopada 2003r. w sprawie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego spółce "F." w W. Do wydania decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu [...] grudnia 2002r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji podał do publicznej wiadomości poprzez ogłoszenie w dziennikach "[...]" i "[...]" informację o możliwości uzyskania koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych.
Na posiedzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] września 2003r. podjęta została m.in. uchwała Nr [...] w sprawie udzielenia spółce "M." koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego o charakterze wyspecjalizowanym - muzyczno-kulturalnym pod nazwą "[...]" ze stacji nadawczych zlokalizowanych w [...] i [...]; jednocześnie odmówiono udzielenia koncesji pozostałym podmiotom uczestniczącym w postępowaniu tj. spółce "P." Sp. z o.o. w M. i spółce "F." Sp. z o.o. w W.
Podjęta uchwała o udzieleniu koncesji została poddana reasumpcji na posiedzeniu KRRiT dnia [...] września 2003r. na wniosek Przewodniczącego tego organu w związku ze stwierdzeniem faktów nieznanych w momencie rozstrzygania postępowania i w konsekwencji uchwałą z dnia [...] września 2003r. uchylono uchwałę nr [...] i przystąpiono do ponownego rozstrzygnięcia postępowania z ogłoszenia z dnia [...] grudnia 2002r.
Ostatecznie koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego o charakterze wyspecjalizowanym - muzycznym, pod nazwą "[...]", udzielono Spółce "F." Sp. z o.o. w W.
Na tej podstawie Przewodniczący KRRiT dnia [...] listopada 2003r. działając na podstawie art. 33 ust. 2 i 3, art. 36 ust. 1 i art. 37 ust. 1-3a ustawy z dnia 29 grudnia 1992r. o radiofonii i telewizji, udzielił spółce "F." Sp. z o.o. w W. koncesji Nr [...] na nadawanie programu radiowego pod nazwą "[...]" przeznaczonego do powszechnego odbioru i równocześnie odmówił udzielenia takiej koncesji podmiotom: "P." w M. oraz "M." Sp. z o.o. w W. W uzasadnieniu wydanej koncesji organ stwierdził, że oceniano w szczególności możliwość dokonania przez wnioskodawców koniecznych inwestycji i finansowania programu, przewidywany udział w programie audycji wytworzonych przez nadawcę lub na jego zamówienie albo we współdziałaniu z innymi podmiotami, przewidywany udział w programie audycji, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o r. i tv. oraz dotychczasowe przestrzeganie przepisów dotyczących radiokomunikacji i środków masowego przekazu. Na tym tle przedstawiony przez "F." sp. z o.o. projekt programu znajduje odbicie w
planowanych rodzajach audycji i w tygodniowym układzie ramowym programu, jest więc spójny i przemyślany. Udział audycji wytworzonych przez podmiot, któremu udzielono koncesji będzie wynosił 100% rocznego czasu emisji programu. Projektowany program będzie realizował zadania radiofonii określone w art. 1 cyt. ustawy, a poprzez planowanym charakter i format muzyczny uzupełni ofertę programów radiowych dostępnych na terenie [...] i [...]. Przedstawiony został też plan sfinansowania opłaty koncesyjnej, niewielkich inwestycji oraz kapitału obrotowego z podniesionego kapitału zakładowego do 1 mln zł. na potwierdzenie tego przedstawiono uchwałę wspólników.
Spółka "M." Sp. z o.o. w W. złożyła łącznie 4 wnioski o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu o charakterze wyspecjalizowanym - poświęconego muzyce [...]. Nie prowadziła dotychczas działalności nadawczej, przedstawiła plan finansowy w zakresie realizacji przedsięwzięcia obejmującego rozpowszechnianie programu radiowego pod nazwą "[...]" i przedstawiła program inwestycyjny, jego szacunkową wartość wraz ze wskazaniem źródeł finansowania. Sfinansowanie inwestycji, opłaty za udzielenie koncesji i działalności nadawczej w początkowy okresie Spółka "M." zaplanowała z podniesionego w 2003r. kapitału zakładowego.
Krajowa Rada, dysponując tylko jedną częstotliwością dla każdej z lokalizacji, że dotychczas rozpowszechniany w [...] i [...] program pod nazwą "[...]" nadawany na podstawie koncesji z 1996r. wydanej dla p. M. A., mniejszościowego udziałowca spółki "F." służył realizacji zadań radiofonii określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o r. i tv., wzbogacając ofertę programową rozgłośni radiowych poprzez emisję wartościowych, a mniej popularnych gatunków muzyki rozrywkowej. KRRiT stwierdziła, że program "[...]" w ciągu 7 lat obowiązywania koncesji zachowywał wyspecjalizowany charakter i znalazł uznanie stałego grona słuchaczy uznała, że Spółka "F." jako dotychczasowy producent i kontynuator działalności p. M. A. jest najlepiej przygotowana do realizacji koncesji zgodnie z przedstawionymi w formule ogłoszenia założeniami. KRRiT uwzględniła fakt podjęcia przez ten organ uchwały w sprawie udzielenia spółce "M." koncesji na rozpowszechnianie programu o charakterze wyspecjalizowanym - muzyczno-kulturalnym poświęconego muzyce
[...] ze stacji nadawczej zlokalizowanej w [...], o co ta spółka wystąpiła w odrębnym postępowaniu. Rada uznała, że spółka "M." realizując projekt programowy w wyniku udzielonej koncesji na nadawanie programu jazzowego ze stacji w [...] będzie mogła zdobyć niezbędne doświadczenie jako nadawca programu wyspecjalizowanego. Nadto, Rada wzięła pod uwagę fakt, że Spółka "A." - jedyny udziałowiec spółki "M." występuje od 2000r. na runku radiowym jako inwestor strategiczny w większości podmiotach wykonujących koncesje na nadawanie programów o charakterze uniwersalnym, poświęconym tematyce lokalnej, a więc odmiennej od założeń programowych określonych w ogłoszeniu z dnia [...] grudnia 2002r.
Decyzją odmówiono również udzielenia koncesji spółce "P." w M.
W złożonym wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy "M." Spółka z o.o., zwana dalej skarżącym, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy w ten sposób, że koncesja na nadawanie programów radiowych określonych w ogłoszeniu KRRiT zostanie przyznana Spółce "M." Spółce z o.o. w W. względnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i ponowne rozpatrzenie sprawy. Decyzji zarzucono naruszenie art. 33 ust. 3 ustawy o radiofonii i telewizji poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na wydaniu koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych na podstawie nieważnych uchwał KRRiT nr [...] z dnia [...] września 2003r. i nr [...] z [...] października 2003r., naruszenie art. 9 ust. 1 ustawy o r. i tv. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, ze przepis ten daje uprawnienia do uchylenia i zmiany wcześniej podjętej uchwały, na której podstawie skarżący nabył określone prawa oraz naruszenie art. 107 § 3 Kpa. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na nienależytym uzasadnieniu
zaskarżonej decyzji, a w szczególności niewskazaniu powodów, dla których skarżącemu odmówiono koncesji na nadawanie programu radiowego.
Na podstawie art.33 ust. 2 i 3 ustawy o radiofonii i telewizji, art. 104 i art. 138 § 1 pkt 1 Kpa. i w wyniku podjętej dnia [...] czerwca 2004r. przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji uchwały nr [...] Przewodniczący KRRiT utrzymał w mocy swoją decyzję poprzednią z dnia [...] listopada 2003r. w sprawie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego spółce "F.". Organ nie zgodził się z zarzutami wniosku i stwierdził, że uchwały podejmowane przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji są jej wewnętrznymi aktami, które stanowią podstawę do wydania decyzji przez Przewodniczącego KRRiT i są do niego kierowane, natomiast nie doręcza się ich stronom. Oznacza to, że uchwały KRRiT nie mogą wywrzeć skutków wobec uczestników postępowania koncesyjnego i nie są podstawą do uzyskania żadnych uprawnień. W rozpatrywanej sprawie na wniosek przewodniczącej KRRiT o reasumpcję podjętej uchwały w przedmiocie udzielenia koncesji skarżącemu, Rada taką uchwałę po debacie nad wnioskiem przyjęła, a następnie podjęła
uchwałę w sprawie udzielenia koncesji. Protokoły posiedzeń KRRiT dokumentują przebieg debaty nad wnioskiem i przeprowadzane głosowanie.
Odnosząc się do pozostałych zarzutów organ podkreślił, że dysponuje jedną określoną częstotliwością i nie może zaspokoić oczekiwań kilku podmiotów. W uzasadnieniu decyzji koncesyjnej przedstawione zostały argumenty dlaczego Spółka "F." uznana została za tę, która w większym stopniu mogła zrealizować zadania określone w ustawie o r. i tv. Skarżący nie prowadził natomiast działalności w zakresie rozpowszechniania programów radiowych i w związku z tym dawał mniejsze gwarancje realizacji wyspecjalizowanego projektu. Organ stwierdził, że w przypadku równorzędnych pod względem oferty programowej podmiotów przewaga czynnika jakim jest doświadczenie może mieć istotny wpływ na kierunek rozstrzygnięcia. W podsumowaniu organ ocenił, że wydając decyzję kierował się zarówno interesem stron postępowania i interesem publicznym oraz rozpatrzył zgromadzony materiał dowodowy w sposób obiektywny i niezależny.
W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skardze "M." Spółka z o.o. w W. domagała się uchylenia decyzji Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] czerwca 2004r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji z dnia [...] listopada 2003r.w sprawie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego spółce "F." Sp. z o.o. Rozstrzygnięciom zarzuciła naruszenie art. 9 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że przepis ten daje uprawnienia do uchylenia i zmiany wcześniej podjętej uchwały, na podstawie której strona nabyła określone prawa, naruszenie art. 33 ust. 3 cyt. ustawy polegające na odmowie wydania koncesji pomimo spełnienia przez skarżącego przesłanek dla jej uzyskania oraz naruszenie art. 107 § 3 Kpa. polegające na nienależytym uzasadnieniu decyzji, a w szczególności na niewskazaniu powodów, dla której skarżącemu odmówiono koncesji. Skarżący przede wszystkim zakwestionował prawo KRRiT do zmiany uchwały o udzieleniu
koncesji ponieważ, jak wywodził, uchwała podana do publicznej wiadomości stwarzała po stronie skarżącego uprawnienie do uzyskania wydawanej przez Przewodniczącego KRRiT decyzji potwierdzającej warunki udzielonej przez KRRiT koncesji. Przepisy ustawy o radiofonii i telewizji nie przewidują możliwości uchylenia uchwały, na mocy której przyznano koncesję, w szczególności nie przewidują możliwości reasumpcji już podjętej uchwały. Przyznanie koncesji należy do wyłącznej kompetencji KRRiT, które czyni to jak organ kolegialny w drodze uchwały. Skarżący nie poznał tez powodów, dla których odmówiono mu koncesji. Zgłoszone we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zarzuty nie doczekały się, poza ogólnikowymi frazesami, wyjaśnienia sposobem na podanie motywów było odesłanie do protokołów posiedzeń KRRiT, a z ich treści nie można odczytać w sposób nie budzący wątpliwości, jakie konkretnie powody zadecydowały o reasumpcji uchwały podjętej wcześniej. Za całkowite nieporozumienie należy uznać stwierdzenie organu o braku
doświadczenia skarżącego w nadawaniu programów radiowych. Nieprawdziwa jest tez informacja, że firma "A." występuje na rynku radiowym " w podmiotach wykonujących koncesje na nadawanie programów o charakterze uniwersalnym, poświęconym tematyce lokalnej".Za ironiczne skarżący uznał stwierdzenie o umożliwieniu skarżącemu zdobycie potrzebnego doświadczenia jako nadawcy programu wyspecjalizowanego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Organ podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i podkreślił, że KRRiT ma prawo do zmiany swych uchwał w toku postępowania o udzielenie koncesji do czasu wydania przez Przewodniczącego Rady decyzji. W żadnym razie nie można uznać, że podjęta pierwotnie uchwała o przyznaniu skarżącemu koncesji, następnie uchylona, stwarzała po jego stronie uprawnienie do uzyskania koncesji. Za niezasadny uznał organ zarzut braku należytego uzasadnienia decyzji. Obydwa rozstrzygnięcia zawierały uzasadnienia, a te nie mogą Stanowic powielenia protokołu posiedzeń KRRiT.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji pod kątem jej zgodności z prawem, należy stwierdzić, że skarga zasługuje na uwzględnienie, choć Sąd nie podzielił wszystkich zarzutów skargi.
W pierwszym rzędzie należy za całkowicie chybiony uznać zarzut naruszenia przepisu art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992r. o radiofonii i telewizji ( Dz. U. z 2001r. Nr 101, poz. 1114 ze zmianami ) - ustawa o r. i tv. Zdaniem skarżącego przepis ten nie daje KRRiT uprawnień do uchylenia i zmiany wcześniej podejmowanych prze nią uchwał.
Cytowany przepis stanowi, że na podstawie ustaw i w celu ich wykonania Krajowa Rada wydaje rozporządzenia i uchwały. W rozpatrywanej sprawie Krajowa Rada na podstawie przepisu art. 33 ust. 3 w związku z art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy o r. i tv. podjęła na posiedzeniu dnia [...] września 2003r. uchwałę Nr [...] o udzieleniu koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego o charakterze wyspecjalizowanym muzyczno-kulturalnym pod nazwą "[...]" skarżącemu, a następnie na posiedzeniu dnia [...] września 2003r. przed podjęciem przez Przewodniczącego KRRiT decyzji o udzieleniu koncesji, w związku ze stwierdzeniem faktów nieznanych w momencie rozstrzygania postępowania, podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie uchylenia wskazanej wyżej uchwały nr [...], po niej zaś kolejną Nr [...] z dnia [...] października 2003r. udzielającą koncesji innemu podmiotowi uczestniczącemu w postępowaniu. Działanie takie nie stanowi naruszenia prawa.
Nie budzącym zastrzeżeń jest działanie organu kolegialnego, jakim jest Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, zmierzające do uchylenia uchwały podjętej przez ten organ bez rozważenia wszystkich okoliczności dotyczących sprawy, w szczególności jeżeli te okoliczności pojawiły się po podjęciu uchwały, a były zdaniem organu istotne dla sprawy. Można dyskutować czy Krajowa Rada, podejmując uchwałę, której następnie reasumpcję, z uwagi na fakty jej w dacie uchwalania nieznane przegłosowała, zachowała w prowadzonym przez siebie postępowaniu należytą staranność i czy działanie jej mieściło się w granicach dobrej administracji. Ewentualnie negatywna ocena takiego działania nie może mieć znaczenia dla oceny, iż uchylenie przez Radę, w drodze autokorekty, uchwały podjętej bez rozważenia wszystkich okoliczności, jest działaniem dopuszczalnym i nie naruszającym prawa. Istotne jest, aby zmiana dotychczasowego stanowiska organu kolegialnego jakim jest KRRiT nastąpiła z poszanowaniem przepisów o podejmowaniu rozstrzygnięć
przez ten organ, a w szczególności przepisu art. 9 ust. 2 ustawy o r. i tv. i przed wydaniem decyzji koncesyjnej przez Przewodniczącego Rady. W rozpatrywanej sprawie Krajowa Rada zadośćuczyniła tym wymaganiom; uchwała nr [...] o uchyleniu uchwały nr [...] podjęta została bezwzględną większością ustawowej liczby członków, zaś decyzja o udzieleniu koncesji nie została jeszcze przez Przewodniczącego KRRiT wydana. W tym miejscu, za całkowicie błędne należy uznać stanowisko skarżącego, zgodnie z którym przyznawanie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych należy do wyłącznej kompetencji Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Zgodnie z art. 33 ust. 2 cyt. ustawy organem właściwym w sprawach koncesji jest Przewodniczący Krajowej Rady. Przepis ten jest jednoznaczny i nie wymaga interpretacji. Podejmowane przez KRRiT uchwały w sprawie koncesji są niezbędnym elementem wydania decyzji w sprawie koncesji przez Przewodniczącego Rady, warunkującym ważność tego rozstrzygnięcia, jednak nie stanowią
decyzji, którą może strona postępowania kwestionować i nie stwarzają dla niej żadnych praw.
Niezależnie od stwierdzenia przez Sąd braku zasadności zarzutu skargi o naruszeniu przez organ art. 9 ust. 1 ustawy o r. i tv. decyzja Przewodniczącego Krajowej Rady w sprawie udzielenia spółce "[...]" koncesji musiała zostać uchylona, ponieważ podjęta została z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego.
Złożony przez stronę postępowania administracyjnego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, będący realizacją określonej w art. 15 Kpa. zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, oznacza, że organ właściwy do jego rozpatrzenia obowiązany jest sprawę ponownie rozstrzygnąć na podstawie ustalonego stanu faktycznego, odnosząc się w szczególności do zarzutów i argumentów zgłoszonych przez skarżącego w stosunku do orzeczenia pierwotnego. W rozpatrywanej sprawie organ naruszył tę zasadę. Jak dowodzi lektura uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ, ustosunkowując się do zarzutów pkt 2 i 3 skargi, omówił zaledwie działania KRRiT, które przesądzały o przyznaniu koncesji spółce "F." ( str. 4 i 5 uzasadnienia decyzji z dnia [...] czerwca 2004r. ). Powtórzył sformułowaną w pierwszej decyzji ocenę braku doświadczenia skarżącego w rozpowszechnianiu programu radiowego, nie odnosząc się w żaden sposób do zarzutów sformułowanych w złożonym przez skarżącego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a w szczególności
do twierdzenia, iż nieporozumieniem jest ocena organu braku doświadczenia po stronie spółki "M.". Twierdzenie to skarżący poparł argumentami, które nie doczekały się uwagi organu, a które były istotne zważywszy na fakty akcentowane przez organ w decyzji koncesyjnej, świadczące zdaniem organu, o doświadczeniu w tworzeniu ambitnego programu radiowego spółki "F." i w konsekwencji o uznaniu, iż jest ona najlepiej przygotowana do realizacji koncesji.
Przewodniczący Krajowej Rady nie odniósł się także do argumentu skarżącego, że przedstawił on znacznie lepsze od podmiotu, któremu przyznano koncesję, warunki finansowe, stanowiące przecież kryterium oceny złożonych wniosków o udzielenie koncesji ( str. 6 decyzji koncesyjnej ). Zamieszczone na str. 4 uzasadnienia decyzji stwierdzenia organu o stanie środków finansowych i strategicznej dla celów koncesji pozycji ekonomiczno-finansowej koncesjonariusza i skarżącego trudno uznać za rozprawienie się z zarzutem skarżącego dokonania przez organ wadliwej oceny przedstawionych przez strony postępowania administracyjnego warunków finansowych. Warto przypomnieć, że ze wskazanych na stronie 6 decyzji koncesyjnej elementów oceny złożonych wniosków o koncesję, tylko jeden różnił wnioski złożone przez skarżącego i przez koncesjonariusza określony przez organ jako "możliwość dokonania przez wnioskodawców koniecznych inwestycji i finansowania programu". Dlatego też odniesienie się przez organ do zarzutu skarżącego, iż
przedstawił lepsze warunki finansowe, niż to uczynił koncesjonariusz jest konieczne.
Wreszcie zaakcentować wypada iż organ, odpierając w decyzji z dnia [...] czerwca 2004r. zarzut skarżącego zawarty w pkt 1 wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i podkreślając, że decyzję koncesyjną wydaje Przewodniczący Krajowej Rady, na stronach 4, 5 i 6 decyzji wskazuje KRRiT jako organ koncesyjny Wynika to ze sformułowań, być może nie dość precyzyjnych, skrótowych, takich jak: " KRRiT w uzasadnieniu decyzji koncesyjnej przedstawił argumenty o charakterze programowym...", " KRRiT podkreślił w zaskarżonej decyzji,,,", "KRRiT podejmując decyzję o udzieleniu koncesji"., które to sformułowania nie powinny mieć miejsca, tym bardziej, że jednym ze stawianych zarzutów jest właściwość Krajowej Rady jako organu udzielającego koncesji.
W ocenie Sądu naruszenie zasady dwuinstancyjności polegające na nieprzeprowadzeniu przez organ koncesyjny ponownego zbadania sprawy z uwzględnieniem zarzutów i argumentów podniesionych przez skarżącego we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, może być wynikiem błędu popełnionego przez KRRiT na etapie odniesienia się przez nią do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Mimo, że uchwała Rady z dnia [...] czerwca 2004r. o Nr [...] sformułowana jest poprawnie i wynika z niej, że Rada opowiedziała się za utrzymaniem w mocy decyzji Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Nr [...] z dnia [...] listopada 2003r., to jednak można mieć wątpliwości, czy Rada rzeczywiście zbadała ponownie sprawę ponieważ, jak wynika z protokołu z posiedzenia Rady, głosowała ona w sprawie odmowy rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Tak więc KRRiT głosowała zupełnie inną uchwałę, niż to zostało zapisane w samej uchwale. Organ ponownie rozpatrując sprawę winien mieć to na uwadze i rozpoznać wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy na podstawie czytelnej i odpowiadającej temu, co dokona się na posiedzeniu Rady uchwały KRRiT.
Mając powyższe na uwadze, iż organ rozpoznając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy naruszył art. 15 Kpa. oraz art. 77 § 1 i art. 107 § 3 Kpa poprzez nierozpatrzenie całego materiału dowodowego i niewyjaśnienie w pełni skarżącemu jakimi przesłankami kierował się podejmując decyzję, Sąd na podstawie art. 145 § 1 ust. 1 pkt c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - p.p.s.a. ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ) orzekł jak w sentencji. O niewykonalności decyzji orzeczono na podstawie art. 152 p.p.s.a. a o kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.