Tezy
Wywody wykazujące, że w razie uwzględnienia skargi inwestorzy poniosą szkodę związaną z rozbiórką obiektu, same w sobie nie oznaczają i nie mogą oznaczać spełnienia się przesłanek z art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Jana Sz. i Jolanty Sz. oraz Renaty K.-S. i Stanisława S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2004 r. 7/IV SA 3998/03-7/IV SA 4005/03 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji i postanowień w sprawie ze skargi Jana Sz. i Jolanty Sz. oraz Renaty K.-S. i Stanisława S. 1/ na decyzje Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 16 września 2003 r. oraz z dnia 9 października 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 2/ na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 września 2003 r. (...) oraz postanowienie tego organu z dnia 9 października 2003 r. (...) uchylające orzeczenie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonych postanowień - postanawia oddalić zażalenia.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 stycznia 2004 r.:
1/ oddalił wniosek skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 16 września 2003 r. oraz z dnia 9 października 2003 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji a ponadto
2/ oddalił wniosek skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonych postanowień Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 września 2003 r., /którym uchylono postanowienie Wojewody D. z dnia 14 maja 2003 r. o wstrzymaniu wykonania decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w L. z dnia 9 czerwca 1997 r./ oraz z dnia 9 października 2003 r. /którym uchylono postanowienie Wojewody D. z dnia 14 maja 2003 r. o wstrzymaniu wykonania decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w L. z dnia 9 czerwca 1997 r./.
W ocenie sądu skarżący nie wykazali zaistnienia przesłanek z art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ a więc niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to zarówno zaskarżonych decyzji o charakterze formalno-prawnym jak i zaskarżonych postanowień z dnia 17 września 2003 r. oraz z dnia 9 października 2004 r., co uzasadnia oddalenie wniosków.
W zażaleniu na powyższe postanowienie z dnia 28 stycznia 2004 r. skarżący Jana Sz. i Jolanty Sz. oraz Renaty K.-S. i Stanisława S. domagali się jego zmiany i uwzględnienia wniosków o wstrzymanie zaskarżonych decyzji i postanowień. Według twierdzeń skarżących zachodzi niebezpieczeństwo powstania szkody gdyż naruszone zostały przepisy przeciwpożarowe /zagrożenie pożarem/ zaś szkoda polega na zmniejszeniu użyteczności ich budynków /nasłonecznienie/, a wreszcie zachodzi niebezpieczeństwo powstania szkody po stronie inwestora, gdyż w razie uwzględnienia skargi będzie zachodziła konieczność orzeczenia nakazu rozbiórki budynku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione. Wprawdzie wywody skarżących mają istotne znaczenie dla rozpoznania skargi /w szczególności dotyczące kwestii odległości, nowych pomiarów/, jednakże nie podważają oceny sądu o braku zaistnienia przesłanek z art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/. Należy podkreślić, że powołany przepis ma charakter uznaniowy /sąd może/ i stanowi wyjątek od zasady /wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności/ zaś dla wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu konieczne jest wykazanie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków /art. 61 par. 3 powołanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r./. Co więcej powołaną w tym przepisie przesłankę niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy przede wszystkim odnieść do interesów prawnych i faktycznych skarżących a nie do inwestora /w zażaleniu
podniesiono, że w przypadku ewentualnego uchylenia pozwolenia na budowę a następnie orzeczenia rozbiórki, powstanie znaczna szkoda po stronie inwestora/. Inaczej rzecz ujmując wywody zażalenia wykazujące, że w razie uwzględnienia skargi, inwestorzy poniosą szkodę związaną z rozbiórką obiektu, same w sobie, nie oznaczają i nie mogą oznaczać spełnienia się przesłanki z art. 61 par. 3 powołanej ustawy. Jeśli chodzi o obszerne wywody zawarte w zażaleniu, nazwane "Dodatkowymi uwagami do meritum sprawy", nie podlegają one badaniu w postępowaniu zażaleniowym lecz w toku merytorycznego rozpoznania skargi. W konsekwencji należy uznać, że wywody zażalenia stanowią polemikę z oceną sądu a wobec tego zażalenie, z braku uzasadnionych podstaw należało oddalić.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 197 par. 1 i 2 w związku z art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ orzeczono jak w sentencji.