Tezy
Decyzje odmowne ze swej istoty zasadniczo nie nadają się do wykonania, co nie pozbawia wnoszącego skargę do sądu administracyjnego prawa do złożenia wniosku w trybie art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/. Wydanie orzeczenia o deportacji cudzoziemca nie stanowi wykonania decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Valentina D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2004 r. o oddaleniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Valentina D. z dnia 28 sierpnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Oddalenie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Sąd uzasadnił tym, iż zastosowanie instytucji określonej art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ może nastąpić tylko w sytuacji wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność została wykonana. Zastosowanie wstrzymania wykonania może dotyczyć tylko takiej decyzji, która nadaje się do wykonania. Nie kwalifikują się do wykonania wszelkie decyzje odmowne. Zaskarżona decyzja ma charakter decyzji odmownej i w związku z tym nie nadaje się do wykonania.
W zażaleniu od powyższego postanowienia skarżący podniósł, że odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ administracji nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu o wstrzymanie wykonania takiego aktu /czynności/. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy. Taka sytuacja zachodzi w przedmiotowej sprawie. Decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy pozostaje bowiem w związku z decyzją Wojewody M. o wydaleniu skarżącego z terytorium RP. Oddalenie wniosku o wstrzymanie wykonania może spowodować sytuację, że dojdzie do próby wydania skarżącego z terytorium RP.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zostało oparte na usprawiedliwionej podstawie. Stosownie do art. 61 par. 2 ww. ustawy Sąd może na wniosek skarżącego orzec o wstrzymaniu aktu lub czynności, o których mowa w par. 1 jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Zasadnie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd stwierdził, iż "nie kwalifikują się", czyli nie nadają się do wykonania decyzje odmowne, a z taką mamy do czynienia w mniejszej sprawie. Oczywiście nie pozbawia to skarżącego prawa do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, jednakże przeszkodą do jego uwzględnienia będzie niemożność wykazania zaistnienia przesłanek wymaganych przepisem art. 61 par. 3 ww. ustawy.
Błędnie strona skarżąca podniosła także, że decyzja o wydaleniu jest aktem wydanym w granicach tej samej sprawy, w rozumieniu powyższego przepisu, to jest sprawy w przedmiocie nadania statusu uchodźcy. Są to całkowicie odrębne sprawy administracyjne, aczkolwiek prawdą jest, iż odmowa nadania statusu uchodźcy może skutkować wykonaniem decyzji o wydaleniu, co nie będzie jednak wykonaniem decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy.
Należy bowiem odróżnić instytucję wykonania konkretnej decyzji, do której odnosi się art. 61 par. 3 ww. ustawy stanowiący podstawę orzeczenia o wstrzymaniu wykonania, od instytucji dalszych skutków /konsekwencji/ orzeczenia administracyjnego, które mogą mieć charakter administracyjny lub cywilnoprawny.
Mając na uwadze powyższe orzeczono Jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.