Tezy
Złożenie pełnomocnictwa tylko przez jednego ze skarżących, mimo że występuje ich kilku, nie może skutkować odrzuceniem skargi w stosunku do wszystkich skarżących.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka po rozpoznaniu w dniu 21 października 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. i S. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2004 r., sygn. akt 7/IV SA 5057/03 o odrzuceniu skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2003 r. , Nr [...] w przedmiocie nakazu wykonania określonych robót budowlanych postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę E. i S. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2003 r., który utrzymał w mocy decyzję Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2003 r. stwierdzającą nieważność decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Powiecie Stargardzkim z dnia [...] września 2000 r. nakazującej wykonanie określonych robót budowlanych.
W uzasadnieniu sąd podał, iż zarządzeniem przewodniczącego z dnia 28 stycznia 2003 r. pełnomocnik J. i M. Z. został zobowiązany do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych skargi poprzez nadesłanie pełnomocnictwa do reprezentowania udzielonego przez E. i S. S - R. Z. spełniającego wymogi określone w art. 35 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pod rygorem odrzucenia skargi.
W zakreślonym terminie pełnomocnik nie uzupełnił braków, a jedynie nadesłał pełnomocnictwo notarialne udzielone tylko przez skarżącego S. S. R. Z. Nieuzupełnienie braków formalnych skargi w terminie spowodowało jej odrzucenie.
Na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli skargę kasacyjną E. i S. S., reprezentowani przez adwokata R. S., zarzucając postanowieniu sądu:
- rażące naruszenie przepisów prawa materialnego art. 33 k.p.a. poprzez błędną interpretację tego przepisu wyrażoną w uznaniu, że pełnomocnictwo udzielone przez stronę R. Z. nie upoważniało pełnomocnika do udzielenia pełnomocnictwa adwokatowi do wniesienia skargi, pomimo że organy administracji obu instancji w toku całego postępowania nie kwestionowały umocowania R. Z. do działania w imieniu małżonków S., a naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy
- niezgodność wydanego postanowienia z faktem, że gdyby uznać, że pełnomocnictwo było prawidłowo udzielone tylko przez S. S. to skarga w stosunku do tej strony była prawidłowa, a jeżeli uznać, że wszelkie doręczenia orzeczeń w toku postępowania dotyczące E. S. dokonywane na ręce R. Z. nie były prawidłowe to należało uznać postępowanie w tej części za nieważne wobec pozbawienia strony obrony swoich praw
Z powyższych względów pełnomocnik skarżących wnosi o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że odrzucenie skargi nastąpiło z powodu nieuzupełnienia braków formalnych skargi w zakreślonym przez sąd terminie. Z akt sprawy wynika, że w sprawie niniejszej zostały wydane dwa zarządzenia przez Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - jedno wzywające adwokata pełnomocnika skarżących do podpisania skargi i nadesłanie pełnomocnictwa w terminie 7 dni. Zarządzenie to adwokat wykonał w zakreślonym terminie, otrzymał je bowiem 16 stycznia 2004 r. i wykonał w dniu 19 stycznia 2004 r. Drugie zarządzenie z dnia 28 stycznia 2004 r. zakreślające również termin 7 dniowy do wykonania czynności polegającej na złożeniu pełnomocnictwa udzielonego przez skarżących R. Z. spełniającego wymogi określone w art. 35 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i wskazania adresu zamieszkania skarżących, zostało doręczone adwokatowi 6 lutego 2004 r., a wykonane w dniu 9 lutego 2004 r. (data nadania w urzędzie
pocztowym). W tym stanie brak podstaw do przyjęcia aby zarządzenie nie zostało wykonane w zakreślonym terminie jak przyjął sąd w postanowieniu z dnia 23 lutego 2004 r. odrzucającym skargę.
Inną natomiast kwestią jest czy złożone pełnomocnictwo odpowiada treści art. 35 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), ale sąd w tej kwestii się nie wypowiedział. Złożenie natomiast pełnomocnictwa tylko przez jednego ze skarżących, mimo że występuje ich kilku, nie może skutkować odrzuceniem skargi w stosunku do wszystkich. W sytuacji, gdy R. Z. nie mógłby być pełnomocnikiem skarżącego S. S., to również nie mógłby udzielić dalszego pełnomocnictwa adwokatowi R. S.. Adwokat również nie mógłby reprezentować E. S. Sąd jednak winien mieć na uwadze uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1992 (III CZP 112/92, OSNCP 1993 nr 5 poz. 75) z której wynika, że osoby mogą dokonać potwierdzenia czynności procesowych dokonanych przez osobę, która nie mogła być pełnomocnikiem procesowym tejże strony na tej podstawie, że pełnomocnik nie był należycie umocowany. Obecnie bowiem w aktach sprawy znajduje się pełnomocnictwo udzielone
adwokatowi wnoszącego skargę.
Wobec powyższego skoro skarżący złożyli pełnomocnictwo w sprawie, co prawda znacznie później, sąd winien wyjaśnić czy skarżący potwierdzają czynność - złożenia skargi do sądu przez tego pełnomocnika jeżeli pełnomocnik nie wykazał się należytym pełnomocnictwem. Nadto należy podnieść, że niezrozumiałe jest podanie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że pełnomocnik J. i M. Z. został zobowiązany do uzupełnienia braków skargi. W sprawie skarżącymi są E. i S. małżonkowie S. i ich pełnomocnik adw. R. S. był wzywany do wykonania zarządzenia.
Z tego względu na podstawie art. 185 w związku z art. 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), skargę kasacyjną E. i S. S. należało oddalić.