Tezy
Wniesienie przez wojewodę skargi do sądu, w trybie art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./, jest wykonywaniem uprawnień nadzorczych. Skoro tak, to stroną postępowania sądowego, zarówno przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym jak i Naczelnym Sądem Administracyjnym może być wyłącznie gmina.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk (spr.), Sędziowie NSA Elżbieta Stebnicka, Jerzy Sulimierski, Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej 1) Rady Miasta Pabianice 2) A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Łd 1567/03 w sprawie ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Miasta Pabianice z dnia 22 listopada 2002 r. Nr I/5/02 w przedmiocie powołania sekretarza Miasta Pabianice I. umarza postępowanie ze skargi kasacyjnej Rady Miasta Pabianice, II. oddala skargę kasacyjną A. M.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 stycznia 2004 roku, sygn. akt 3 II SA/Łd 1567/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Miasta Pabianic z dnia 22 listopada 2002 r. Nr 1/5/02 w przedmiocie powołania sekretarza Miasta Pabianic - stwierdził niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały oraz orzekł, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do daty uprawomocnienie się wyroku.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył, że zaskarżoną uchwałą z dnia 22 listopada 2002 r. Rada Miasta Pabianic powołała A. M. do pełnienia funkcji sekretarza miasta. Wojewoda Łódzki, w ramach postępowania nadzorczego, wezwał Radę Miasta Pabianic do usunięcia naruszenia prawa w zakreślonym terminie a po jego upływie wniósł skargę do sądu, domagając się stwierdzenia jej nieważności. Według twierdzeń Wojewody A. M. nie posiada wyższego wykształcenia, jak tego wymagają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich /Dz. U Nr 61 poz. 707 ze zm./, wobec czego powołanie do pełnienia funkcji sekretarza miasta naruszało prawo. Sąd Wojewódzki uznając skargę Wojewody za uzasadnioną przyjął za ustalone, że mimo zaliczenia przez A. M., na studiach w ATK w W., wszystkich przedmiotów nie przystąpił do egzaminu dyplomowego i nie uzyskał dyplomu
ukończenia uczelni a w konsekwencji nie legitymuje się wyższym wykształceniem. Oznacza to, że zaskarżona uchwała jest sprzeczna z prawem zaś z uwagi na to, iż od daty jej podjęcia upłynął rok Sąd ograniczył się do stwierdzenia wydania uchwały z naruszeniem prawa, na podstawie art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym w związku z art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U Nr 153 poz. 1270/.
Powyższy wyrok z dnia 28 stycznia 2004 roku, został zaskarżony do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargami kasacyjnymi przez Radę Miasta Pabianic oraz A. M. Skargi kasacyjne, niemal tożsame w swej treści, oparte zostały na zarzutach naruszenia : art. 93 ustawy o samorządzie gminnym, § 18 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich oraz art. 77 kpa.
Pismem procesowym z dnia 2 lipca 2004 r. pełnomocnik Rady Miasta Pabianic cofnął skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Postępowanie sądowe, wszczęte skargą kasacyjną Rady Miasta Pabianic, podlega umorzeniu. Stosownie do przepisu 60 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U Nr 153 poz. 1270/ cofnięcie skargi kasacyjnej wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W warunkach niniejszej sprawy tego rodzaju przesłanki nie występują wobec czego postępowanie sądowe, wszczęte skargą kasacyjną Rady Miasta Pabianic, podlega umorzeniu z mocy art. 161 § 1 w związku z art. 193 powołanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., co orzeczono jak w pkt. I sentencji.
Jeśli chodzi o skargę kasacyjną A. M. to, uprzedzając dalsze rozważania, należy dojść do wniosku, że podlega ona oddaleniu, pomijając czy zawiera ona uzasadnione podstawy zaskarżenia. Przede wszystkim bowiem zachodzi konieczność udzielenia odpowiedzi na pytanie czy wnoszący skargę kasacyjną A. M. jest stroną niniejszego postępowania, w rozumieniu art. 173 § 2 cyt. już ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Na tak postawione pytanie należ udzielić odpowiedzi przeczącej.
W szczególności wymaga podkreślenia, że według utrwalonego już orzecznictwa sądowo administracyjnego, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest aktem administracyjnym szczególnego rodzaju (por. m. in. szersze rozważania w tym przedmiocie, zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 1999 r. II SA 1429/99), oraz że w przypadku wykorzystania przez wojewodę uprawnień nadzorczych, skargę do sądu administracyjnego może wnieść jedynie gmina (por. wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 1999 r II SA 1244/98).
Nie powinno ulegać wątpliwości, że również wniesienie przez wojewodę skargi do sądu, w trybie art. 93 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, jak to ma miejsce w sprawie, jest wykonywaniem uprawnień nadzorczych. Skoro tak, to stroną postępowania sądowego, zarówno przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym jak i Naczelnym Sądem Administracyjnym może być wyłącznie gmina. Oznacza to, że A. M. nie ma przymiotu strony w postępowaniu nadzorczym zaś tego rodzaju brak (przesłanka materialno prawna) obliguje Sąd do oddalenia skargi kasacyjnej.
Oceny tej nie podważa okoliczność, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi doręczył odpis wyroku A. M., który następnie wniósł skargę kasacyjną. Fakt bowiem doręczenia odpisu wyroku, nie nadaje i nie może nadawać określonemu podmiotowi przymiotu strony.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 184 powołanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.