Tezy
Strona ma prawo do przytaczania nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych w postaci nowej argumentacji. Art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ nie uprawnia natomiast do późniejszego po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej rozszerzenia postaw kasacyjnych, czy też ich późniejszego powoływania /określenia, precyzowania/.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz, Sędziowie NSA Leszek Włoskiewicz, Edward Janeczko /spr./, Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. R. E. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Bydgoszczy z dnia 3 października 2003 r. sygn. akt SA/Bd 2893/03 w sprawie ze skargi T. R. E. na uchwałę Rady Miasta Torunia z dnia 27 czerwca 2002 r. Nr 1135/2002 w przedmiocie zmiany planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 3 października 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Bydgoszczy, oddalił skargę T. R. E. na uchwałę Rady Miasta Torunia z 27 czerwca 2002 r. w sprawie zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, dotyczącego obszaru w rejonie ulic: Żółkiewskiego, Łukowej i Skłodowskiej-Curie.
W uzasadnieniu tego wyroku stwierdzono, że zaskarżona uchwała była już przedmiotem skargi S. H. M. w T., lecz została oddalona wyrokiem z 6 maja 2003 r. z powodu braku naruszenia interesu prawnego skarżącego. Rozstrzygnięcie to nie powoduje niedopuszczalności skargi T. R. E. Skarga ta podlega jednak oddaleniu, gdyż wnoszący ją podmiot "nie ma własnego interesu prawnego w zaskarżeniu przedmiotowej uchwały". Uchwała dotycząca planu zagospodarowania przestrzennego wpływa na sferę prawną właścicieli nieruchomości objętej tym planem, a także ewentualnie - właścicieli nieruchomości sąsiednich. Strona skarżąca nie powołała się na to, aby była właścicielem takich nieruchomości. Działając dla dobra ogólnego, strona skarżąca ma interes faktyczny, ale nie ma legitymacji skargowej do kwestionowania aktu prawa miejscowego uchwalonego zgodnie z przepisami ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.
W skardze kasacyjnej T. R. E. stwierdza, że zaskarżony wyrok "nie ustosunkował się do treści skargi i w tym sensie nie rozstrzygnął kwestii, która była przedmiotem zaskarżenia". Kwestionuje ustalenie Sądu o braku własnego interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały. Podkreśla, że jego interes prawny wynika ze statutowych celów Stowarzyszenia. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego dotyczy inwestycji, która jest szczególnie szkodliwa dla środowiska.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Mimo stosunkowo krótkiego okresu obowiązywania ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej w skrócie "psa", instytucja skargi kasacyjnej w postępowaniu sądowoadministracyjnym została już stosunkowo obszernie przedstawiona w literaturze, a także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przede wszystkim w postanowieniu z 16 marca 2004 r. ( FSK 209/04 - dotychczas nie publikowane) Naczelny Sąd Administracyjny sformułował niektóre, zasadnicze wymagania przesądzające o dopuszczalności skargi kasacyjnej. Należy przy tym podkreślić, że zarówno w literaturze dotyczącej skargi kasacyjnej określonej w psa, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wykorzystano dorobek judykatury, a także doktryny dotyczących kasacji w postępowaniu cywilnym, uregulowanym w kodeksie postępowania cywilnego.
Według w zasadzie jednolitych poglądów doktryny i orzecznictwa, art. 176 psa wprowadził dwojakiego rodzaju wymagania, jakim powinna odpowiadać skarga kasacyjna. Po pierwsze - powinna odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego wymienionymi w art. 46 i 47 psa. Po drugie - skarga kasacyjna powinna spełniać wymagania szczególne, właściwe dla niej, a sprowadzające się do:
1) oznaczenia zaskarżonego orzeczenia,
2) wskazania, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części,
3) przytoczenia podstaw kasacyjnych,
4) zamieszczenia wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia,
5) oznaczenia zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Niespełnienie wymagań przepisanych dla pisma procesowego (art. 46, 47 psa) stanowi braki, które mogą być uzupełnione w trybie art. 49 w związku z art. 193 psa. Jeżeli natomiast chodzi o wymagania drugiego rodzaju przewidziane tylko dla skargi kasacyjnej, wymienione w art. 176 psa, po wyrazie "oraz", to ich niespełnienie nie podlega sanacji, co w konsekwencji czyni skargę kasacyjną niedopuszczalną.
W niniejszej sprawie, Naczelny Sąd Administracyjny przytoczone wyżej zasady w pełni podziela. Za przyjęciem tych zasad przemawia szereg argumentów przytaczanych już zresztą w literaturze i orzecznictwie i wynikających z regulacji zamieszczonej nie tylko w art. 176 psa, ale także w innych przepisach dotyczących skargi kasacyjnej o zwłaszcza art. 174, 175 i 183, statuujących ją jako środek prawny sformalizowany.
Skarga kasacyjna T. R. E. zawiera oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, bo określa wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Bydgoszczy, który kwestionuje. Nie formułuje natomiast, jak tego wymaga art. 176 psa wniosku o uchylenie lub zmianę tego wyroku. Jest to zaś niezbędne do wyznaczenia granic skargi kasacyjnej, w ramach których podlega ona rozpoznaniu. Już ten brak skargi stanowi podstawę do jej odrzucenia.
Wniesiona w tej sprawie skarga kasacyjna nie zawiera określenia podstaw kasacyjnych zgodnie z wymaganiami wymienionymi w art. 174 psa. Przytacza wprawdzie niektóre przepisy ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym czy ustawy o samorządzie gminnym, ale brak wskazania, jaki wpływ miało zastosowanie tych przepisów na rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym wyroku. Dopiero na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wyznaczonej dla rozpoznania skargi kasacyjnej, pełnomocnik strony skarżącej sformułował (sprecyzował) podstawę tej skargi według wymaganych zasad, zarzucając naruszenie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym.
Zgodnie z art. 183 § 1 psa, strona ma prawo do przytaczania nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych w postaci nowej argumentacji. Przepis ten nie uprawnia natomiast do późniejszego (po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej) rozszerzenia podstaw kasacyjnych, czy też ich późniejszego powoływania (określania, precyzowania).
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 180 psa, należało odrzucić skargę kasacyjną.
Art. 180 psa nakazuje odrzucenie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym. Możliwe jest jednak wydanie takiego rozstrzygnięcia na rozprawie, z uwagi na treść art. 90 § 2 psa.