Tezy
Jeżeli, zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, Sąd dokonał wadliwej oceny, uznając, iż organy przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie naruszyły, to wówczas można mówić o błędnym rozstrzygnięciu Sądu, naruszającym art. 145 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i taki zarzut powinien być postawiony w skardze kasacyjnej, zaś naruszenie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego może być tylko uzasadnieniem podstawy skargi kasacyjnej.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. Fabryk Mebli spółki z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2004 r. IV SA 1386/03 w sprawie ze skargi S. Fabryki Mebli Sp. z o. o. w S. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 28 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie odroczenia terminu płatności kary pieniężnej łącznej - oddala skargę kasacyjną, (...).
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 maja 2004 r. IV SA 1386/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. Fabryk Mebli Sp. z o.o. w S. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 28.02.2003 r. (...) w przedmiocie odroczenia terminu płatności kary pieniężnej łącznej. W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, że decyzja Głównego Inspektora została wydana w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25.03.2002 r. IV SA 593/99 uchylającym decyzję tegoż Głównego Inspektora z dnia 4.03.1999 r. wydaną w przedmiocie wznowienia postępowania, w którym Sąd nakazał zbadanie czy wniosek S. Fabryk Mebli o wznowienie postępowania zakończonego decyzją tegoż organu z dnia 17.05.1997 r. odmawiającą odroczenia terminu płatności kary pieniężnej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu, został złożony w terminie.
W ponownym postępowaniu Główny Inspektor ustalił, że wniosek o wznowienie został złożony z uchybieniem terminu określonego w art. 148 par. 1 Kpa, co wynika z faktu, iż okoliczności podnoszone we wniosku, opatrzonego datą 7.08.1998 r. który wpłynął dnia 12.08.1998 r. były znane jeszcze przed wydaniem decyzji z dnia 27.05.1998 r. doręczonej dnia 1.06.1998 r. - kontynuował Sąd. Następnie Wojewódzki Sąd stwierdził, że organy nie naruszyły prawa, bowiem okoliczności, które Słupskie Fabryki Mebli podały jako przyczynę wznowienia to była realizacja inwestycji mających na celu zmniejszenie emisji hałasu, a były one realizowane w latach 1997-1998 przed wydaniem decyzji z dnia 27.05.1998 r. o odmowie odroczenia terminu płatności kary, zatem termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania rozpoczął bieg z dniem doręczenia tej decyzji tj. dnia 1.06.1998 r., natomiast twierdzenie strony, że powinien się liczyć od dnia 22.07.1998 r., tj. od dnia, w którym zakończono montaż pewnych urządzeń, co ograniczyło hałas, jest
niezasadne, gdyż miało to miejsce już po wydaniu decyzji, zatem nie jest to okoliczność istniejąca w dacie wydania decyzji nieznana organowi. Nie było zatem podstaw do wznowienia postępowania skoro strona nie zachowała terminu do złożenia wniosku o wznowienie, bowiem wznowienie w takiej sytuacji stanowiłoby rażące naruszenie prawa, godząc w zasady trwałości decyzji /art. 16 par. 1 Kpa/, zaś stwierdzenie faktu złożenia wniosku po terminie spowodowało, że organ odmówił wznowienia /art. 149 par. 3 Kpa/ - skonkludował Sąd.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniosły S. Fabryki Mebli Sp. z o.o. w S. domagając się jego zmiany i wznowienia postępowania lub uchylenia go do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny i opierając skargę na naruszeniu prawa materialnego przez oczywiste naruszenie przepisów art. 145 par. 2 pkt 5 i art. 148 par. 1 Kpa, tj. na podstawie wynikającej z art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 154 poz. 1270 ze zm./. W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż skarżąca wykonywała inwestycje mające na celu zmniejszenie emisji ponadnormatywnego hałasu i trudno ustalić, w którym momencie hałas został wyeliminowany, ale 22.07.1998 r. zostały wykonane pomiary hałasu i stało się wiadome, że wykonane inwestycje winny skutkować odroczenie zapłaty kary łącznej i od tej daty winien być liczony termin miesięczny do złożenia wniosku o wznowienie. Ustalenia Sądu, że bieg tego terminu rozpoczął się od dnia doręczenia decyzji naruszają art. 145
par. 1 pkt 5 i art. 148 par. 1 Kpa, gdyż nie można ustalić innej daty jak 22.07.1998 r., w którym strona dowiedziała się o rezultatach dokonanych inwestycji.
Odpowiadając na skargę kasacyjną Główny Inspektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie, podkreślając, że jako podstawę skargi kasacyjnej podano naruszenie prawa materialnego, ale przytoczono przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a to jest podstawa, o której mowa w art. 174 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przy czym jako prawidłowa podstawa, o której mowa w tym przepisie powinny przytoczone przepisy Prawo o postępowaniu tj. art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "b" lub "c", ale takie uchybienie nie miało w sprawie miejsca.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodzić należy się z Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska, który, w odpowiedzi na skargę kasacyjną, wskazuje na nieprawidłowości w przytoczeniu podstaw skargi. Wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarzucono naruszenie prawa materialnego przez oczywiste naruszenie art. 145 par. 1 pkt 5 i art. 148 par. 1 Kpa. Przepisy te nie są przepisami prawa materialnego, są to przepisy proceduralne, zawarte w akcie prawnym regulującym zasady postępowania przed organami administracji publicznej jakim jest Kodeks postępowania administracyjnego. Jest to oczywista wadliwość zarzutu. Nadto podkreślić należy, że skarga kasacyjna służy od orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego i jej zarzuty powinny być skierowane do sądu i wydanego przezeń zaskarżonego orzeczenia, zaś przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie mają zastosowania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Od dnia 1.01.2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i jej przepisy regulują postępowanie przed tymi sądami. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego miały zastosowanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym w stanie prawnym obowiązującym pod rządami ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, której art. 59 wymieniał przepisy tego kodeksu, obowiązujące w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W obecnym stanie prawnym sądy administracyjne jedynie oceniają postępowanie organów pod kątem zgodności działań z zasadami kodeksu postępowania administracyjnego. Jeżeli, zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, Sąd dokonał wadliwej oceny, uznając, iż organy przepisów Kpa nie naruszyły, to wówczas można mówić o błędnym rozstrzygnięciu Sądu, naruszającym art. 145 par. 1 cyt. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i taki zarzut powinien być postawiony w skardze kasacyjnej, zaś naruszenie przepisów kodeksu postępowania
administracyjnego może być tylko uzasadnieniem podstawy skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej, jak to wynika z art. 183 par. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie jest zatem uprawniony do jakiejkolwiek interpretacji, poprawiania czy uzupełniania skargi kasacyjnej. Wprowadzony art. 175 par. 1 tej ustawy obowiązek sporządzenia skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę prawnego ma zapewnić prawidłowe przytoczenie podstaw kasacyjnych, odpowiadające wymogom art. 174 ustawy.
Z powyższych względów nie można uznać aby skarga kasacyjna posiadała usprawiedliwione podstawy i Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 184 cyt. ustawy.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 204 pkt 2 tej ustawy.