Tezy
Procedura uzgodnień (art. 54 ust. 3 pkt 8 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), dotyczy etapu legalizacji przedsięwzięcia, gdy wskazywane są przez inwestora jego istotne cechy, wymagane dla ustalenia warunków zabudowy (art. 52 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 64 ust. 1 wskazanej ustawy). O ile z punktu widzenia obowiązujących zakazów, dotyczących obszarów chronionych, istotne znaczenie mogą mieć rozwiązania techniczne, które na tym etapie nie muszą być wskazywane we wniosku inwestora, organ uzgadniający powinien mieć to na uwadze określając warunki realizacji przedsięwzięcia, w myśl art. 61 ust. 1 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a organ orzekający w sprawie w postępowaniu głównym uwzględnia te warunki w treści decyzji o warunkach zabudowy (art. 54 pkt 2 lit. b w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).
Ustalając warunki organ uzgadniający powinien mieć na uwadze, iż nie mogą stanowić one powtórzenia treści obowiązujących regulacji, lecz powinny być one stosownie szczegółowe.
W przypadku obszarów chronionego krajobrazu, może to dotyczyć zarówno wymagań odnośnie zastosowania rozwiązań technicznych jak i kwestii architektonicznych (cechy i parametry zabudowy z uwagi na ochrone krajobrazu).
Dokonywane uzgodnienie dotyczy wyłącznie konkretnego przedsięwzięcia o cechach wskazanych we wniosku o ustalenie warunków zabudowy (jego parametry bywają wskazane również w projekcie decyzji), co powinno znaleźć odzwierciedlenie w postanowieniu uzgadniającym a następnie w treści decyzji w przedmiocie warunków zabudowy.
O ile uzgodnienie jest możliwe przy zachowaniu warunków nie wskazancyh we wniosku inwestora (ze wzgledu na zakres wymaganej szczegółowości informacji), warunki takie, jako wynikajace z przepisów szczególnych, powinny zostać określone przez organ uzgadniający.
Sentencja
Dnia 20 listopada 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), asesor WSA Aneta Opyrchał, Protokolant Hanna Parypa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2007 roku sprawy ze skargi M. Ż. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia (...) lipca 2007 r. nr (...) w przedmiocie postanowienia dotyczącego uzgodnienia w zakresie ochrony przyrody planowanej inwestycji uchyla zaskarżone postanowienie
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. Minister Środowiska, na zasadzie art. 138 § 2, w zw. z art. 144 K.p.a., uchylił postanowienie Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody, działającego w imieniu Wojewody Podlaskiego, z dnia [...] maja 2007 r., którym uzgodniono na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 8, w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), realizację inwestycji polegającej na małej elektrowni wodnej (zwanej dalej [...] ) na działce nr [...] położonej w miejscowości T., na obszarze chronionego krajobrazu "Dolina Narwi", oraz przekazał sprawę do powtórnego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia przywołano przepisy określające niektóre zakazy dotyczące obszaru chronionego krajobrazu wskazane w rozporządzeniu Nr 9/05 Wojewody Podlaskiego z dnia 25 lutego 2005 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu "Dolina Narwi" (Dz.U. Woj. Pódl. Nr 54, poz. 722) w tym § 5 ust. 1 pkt 5, w myśl którego zabronione jest dokonywanie zmian stosunków wodnych, jeżeli służą innym celom niż m.in. racjonalna gospodarka wodna. W tym świetle, w ocenie organu odwoławczego, postępowanie dowodowe wymaga przeprowadzenia postępowania uzupełniającego w całości. Wymaga wyjaśnienia rzeczywisty wpływ planowanego przedsięwzięcia w kontekście ochrony przyrody i zakazów obowiązujących na obszarze chronionego krajobrazu, przy czym, w ocenie organu odwoławczego, przedsięwzięcie może stanowić poważne zagrożenie dla fauny wodnej oraz otaczającego środowiska przyrodniczego.
Organ wskazał, iż postanowienie zostało wydane w wyniku rozpoznania zażalenia przez p. W. R.. Pod zawartym w aktach sprawy zażaleniem znajdują się natomiast cztery podpisy. W zażaleniu tym podnoszono następujące kwestie:
- zagrożenie dla domów zamieszkiwanych przez wnoszących zażalenie, w związku z wadliwymi rozwiązaniami technicznymi (zwiększenie naporu wody na brzeg),
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
- odcięcie dopływu wody do sytemu starorzeczy i łąk bagiennych (gdzie znajduje się m.in. "[...] " - P., 84 ha "[...]", [...] w T.),
- uniemożliwienie planowaną inwestycją korzystania z drogi rolniczej biegnącej wzdłuż rzeki,
- z dokumentacji nie wynika czy planowana jest przepławka dla ryb,
- zdaniem wnoszących zażalenie, należało zastosować rozwiązanie
polegające na obejściu jazu kanałem i na nim zrealizować [...] -
ma to znaczenie z punktu widzenia bezpieczeństwa
przeciwpowodziowego oraz właściwych rozwiązań
zapewniających migrację ryb.
W skardze na postanowienie Ministra Środowiska p. M. Ż., wnioskodawca ustalenia warunków zabudowy dla [...], podniósł:
- realizacja przedsięwzięcia nie jest sprzeczna z zakazami ustanowionymi na obszarze chronionego krajobrazu, gdyż energetyczne wykorzystywanie wód mieści się w pojęciu zarządzania zasobami wodnymi dla potrzeb ludności, co wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.),
- [...] będzie elektrownią przyjazową, dla nawadniania systemu strorzeczy bez znaczenia pzostaje kwestia, czy woda popłynie przez jaz czy przez instalację [...],
- wybrana lokalizacja [...] na jazie jest optymalna, najmniej ingeruje w krajobraz,
- przepławka dla ryb jest oddzielnym przedsięwzięciem w stosunku do [...], jej realizacja wymaga odrębnych uzgodnień - przepławka może być wybudowana na koszt osób domagających się jej realizacji,
- realizacja [...] pozostaje w zgodzie z warunkami obowiązującego pozwolenia wodnoprawnego, została także pozytywnie uzgodniona przez Wojewódzki Zarząd Melioracji Wodnych,
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
W odpowiedzi na skargę Minister Środowiska wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu. Szerzej w stosunku do treści zaskarżonego postanowienia opisano ustalenia faktyczne (bardziej szczegółowy opis przedsięwzięcia, odwołanie do ustaleń wizji w terenie itp.). Zwrócono uwagę, iż brak jest dokładniejszych danych dotyczących przedsięwzięcia (np. przekrój rury), które pozwalałyby na ocenę wpływu [...] na ochronę brzegów rzeki [...]. Wyrażono pogląd, iż budowa [...] ma charakter komercyjny i nie stanowi racjonalnej gospodarki wodnej na obszarze obszaru chronionego krajobrazu. Zwrócono uwagę, iż wnioskodawca zmienia koncepcje budowy elektrowni (raz turbiny mają być umieszczone w obrębie konstrukcji jazu w innym przypadku mają być poza obrębem jazu - tak umowa użyczenia działki).
W piśmie (k. 34) uczestnik postępowania p. W. R., podniósł, iż w jego ocenie obejście jazu planowaną rurą, spowoduje odcięcie doprowadzalnika wody do[...] . Wyjaśnił, iż jest radnym z T. i prowadzi sprawę także w imieniu swoich sąsiadów. W obrębie jazu jest m.in. jego budynek a realizacja inwestycji odetnie drogę m.in. do jego działek.
W piśmie (k. 38-40) Skarżący stwierdził, iż w jego ocenie budowa przepławki dla ryb nie jest niezbędna (nie dokonuje on nowego piętrzenia a obecnie istnieje faktycznie przepławka), budowa instalacji nie naruszy urządzeń regulacyjnych służących nawodnieniom. Wskazał także, iż niezasadne są obawy, jakoby miała nastąpić likwidacja drogi wzdłuż rzeki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżone postanowienie, zostało wydane z naruszeniem prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy.
Przesłanką orzeczenia o przekazaniu sprawy do powtórnego rozpatrzenia (art. 138 § 2 K.p.a.) może być wyłącznie ustalenie przez organ odwoławczy, iż sprawa wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części. Postępowanie dowodowe
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
to proces gromadzenia dowodów (w rozumieniu działu II rozdziału 4 K.p.a.), na podstawie których dokonane zostanie rozstrzygnięcie, będące następstwem oceny materiału dowodowego w świetle konkretnych regulacji prawnych, co musi być odzwierciedlone w uzasadnieniu orzeczenia. Prawodawca wskazując, iż jako dowód można dopuścić wszystko, co przyczyni się do wyjaśnienia sprawy (art. 75 § 1 K.p.a.) określił też szereg reguł dotyczących pewnych kategorii dowodów (dokumenty urzędowe, zeznania świadków, opinia biegłego itp.). Postępowaniem wyjaśniającym nie jest natomiast dokonanie właściwej oceny zgromadzonych dowodów, w świetle obowiązujących norm prawnych - jest to wyłącznie proces orzekania w sprawie, znajdujący odzwierciedlenie w uzasadnieniu.
W rozpoznawanej sprawie, w uzasadnieniu zaskarżonego aktu, organ odwoławczy zwrócił uwagę na ograniczenia formalne obowiązujące na terenie, gdzie ma być realizowane przedsięwzięcie i wskazał, iż w ich świetle należy rozważyć czy jest ono dopuszczalne. Jednocześnie nie wskazano, jakie kwestie faktyczne wymagają wyjaśnienia poprzez zgromadzenie dalszych dowodów, tzn. nie znajomość jakich okoliczności stanowi przeszkodę dla załatwienia sprawy co do meritum przez organ odwoławczy. Orzekając w sprawie nie wskazano równocześnie, które z konkretnie sprecyzowanych argumentów zażalenia uznano za zasadne, co prowadziło do tego, iż dla uczestników postępowania (zarówno skarżącego inwestora jak i osób składających uprzednio zażalenie) nie znane były przesłanki wydania orzeczenia kasatoryjnego. Odzwierciedleniem tego stanu rzeczy było zawarcie przez Skarżącego w przeważającej części treści skargi jak i piśmie (k. 38-40) polemiki z zarzutami zażalenia, nie zaś z tezami samego zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, iż orzekanie co do meritum przez organ II. instancji stanowi zasadę (art. 138 §. 1 K.p.a.) natomiast możliwość przekazania sprawy do powtórnego rozpatrzenia stanowi wyjątek od tej zasady, przy czym organ odwoławczy może uzupełnić dowody i materiały w sprawie (art. 136 K.p.a.).
Szerzej swoje stanowisko, odnośnie faktycznych okoliczności sprawy, organ zaprezentował w odpowiedzi na skargę. Ocena jednak, czy stanowisko organu w kwestii uchylenia decyzji do powtórnego rozpatrzenia sprawy zostało wyczerpująco uzasadnione w odpowiedzi na skargę, wykracza poza granice rozpoznawanej sprawy, zakończonej wydaniem zaskarżonego orzeczenia.
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
Organ nie wskazując przesłanek orzeczenia nie dokonał równocześnie oceny uchylonego orzeczenia w kontekście regulacji dotyczących procedury dokonywania uzgodnień w ramach ustalenia warunków zabudowy dla przedsięwzięć.
Przedmiotem postępowania, w ramach którego wydano orzeczenie, była ocena, czy planowane przedsięwzięcie, zlokalizowane na terenie obszaru chronionego krajobrazu, może być zrealizowane mając na uwadze obowiązujące na jego terenie ograniczenia oraz ewentualnie, czy konieczne jest zachowanie określonych warunków szczególnych aby ochronę tą zapewnić. Taka konstatacja wynika z treści art. 53 ust. 4 pkt 8 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli jednocześnie uwzględnić, iż przesłanką ustalenia warunków zabudowy jest zgodność zamierzenia z przepisami szczególnymi (art. 61 ust. 1 pkt 5 wskazanej ustawy) a treść samej decyzji musi określać m.in. wymagania dotyczące zabudowy terenu i jego zagospodarowania wynikające z przepisów szczególnych (art. 54 pkt 2 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy). Wymagania te, z uwagi na indywidualny charakter decyzji administracyjnej, nie mogą stanowić przytoczenia warunków i ograniczeń wyrażonych w obowiązujących przepisach aktów różnej rangi (normy
abstrakcyjne o charakterze generalnym) lecz stanowić zindywidualizowane sprecyzowanie warunków wynikających z obowiązujących przepisów odnośnie konkretnego przedsięwzięcia w danej lokalizacji.
Jak wynika z powyższych rozważań, orzeczenie w przedmiocie uzgodnienia realizacji przedsięwzięcia na terenie obszaru chronionego krajobrazu ma charakter uznaniowy, w kontekście oceny czy przedsięwzięcie jest dopuszczalne oraz ewentualnie pod jakimi warunkami a więc jego wydanie wymaga uprzedniego rozważenia aspektów i uwarunkowań faktycznych sprawy w myśl art. 7 K.p.a. Uzgodnienie to nie może mieć równocześnie charakteru dowolnego. Z jego treści powinno wprost wynikać, jakimi względami kierował się organ administracji orzekając w sprawie (art. 107 § 3 w zw. z art. 126 K.p.a.). Zawarte w uzasadnieniu odniesienia do ustaleń faktycznych powinny być potwierdzone w treści zgromadzonego materiału dowodowego. Dotyczy to zwłaszcza kwestii podnoszonych przez strony postępowania, ale również pozostałych ustaleń faktycznych stanowiących podstawę dokonanej oceny.
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem uzgodnienia jest planowane przedsięwzięcie polegające na realizacji [...]. Organ II. instancji, rozpatrując zażalenie, winien wskazać, które kwestie mogą mieć istotne znaczenie z punktu widzenia przedmiotu niniejszego postępowania. Nawet, o ile sprawa kwalifikuje się do przekazania do powtórnego rozpatrzenia. W rozpoznawalnej sprawie nie dokonano żadnej klasyfikacji zarzutów, co prowadziło m.in. do nie określenia przesłanek przekazania sprawy do powtórnego rozpatrzenia. Jednocześnie treścią zażalenia były m.in. kwestie niebezpieczeństwa dla budynków, ogólnie zagrożenia powodziowego, utrudnienia korzystania z drogi, co nie ma znaczenia z punktu widzenia zakresu uzgodnień w niniejszej sprawie, natomiast może być rozważne przez inne wyspecjalizowane organy w ramach postępowań odrębnych. W kwestii pozostałych zarzutów (kwestia budowy, przepławek dla ryb, odcięcia systemu nawadniającego starorzecza i łąki bagienne, realizacji rozwiązań alternatywnych z punktu widzenia ochrony
krajobrazu) organ nie zajął stanowiska nie wskazując, jakie kwestie wymagają wyjaśnienia, w kontekście ograniczeń obowiązujących na konkretnym obszarze chronionego krajobrazu.
Odnosząc się do tych kwestii, organ powinien mieć na uwadze, iż jak słusznie wskazuje inwestor, na etapie ustalenia warunków zabudowy nie jest niezbędne przedłożenie określonego projektu technicznego. Procedura uzgodnień, w ramach, której zapadło zaskarżone postanowienie, dotyczy etapu legalizacji przedsięwzięcia, gdy wskazywane są przez inwestora jego istotne cechy, wymagane dla ustalenia warunków zabudowy (art. 52 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). O ile z punktu widzenia obowiązujących zakazów dotyczących obszarów chronionych istotne znaczenie mogą mieć rozwiązania techniczne, które na tym etapie nie muszą być wskazywane we wniosku inwestora, organ uzgadniający powinien mieć to na uwadze określając warunki realizacji przedsięwzięcia, w myśl art. 61 ust. 1 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a organ orzekający w sprawie w postępowaniu głównym uwzględnia te warunki w treści decyzji o warunkach zabudowy (art. 54 pkt 2 lit. b w
zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Ustalając warunki organ uzgadniający powinien mieć na uwadze, iż, jak wskazano wyżej, nie mogą stanowić one powtórzenia treści obowiązujących regulacji, lecz powinny być one stosownie szczegółowe. Jest to istotne skoro orzeczenie
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
w przedmiocie ustalenia warunków zabudowie jest wiążące przy wydawaniu pozwolenia na budowę, (art. 55 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), a wyspecjalizowany w sprawie ochrony przyrody organ administracji nie będzie już zajmował stanowiska w ramach procedur administracyjnych poprzedzających realizację przedsięwzięcia. W przypadku obszarów chronionego krajobrazu, ustalenie warunków może dotyczyć zarówno wymagań odnośnie zastosowania rozwiązań technicznych jak i kwestii architektonicznych (cechy i parametry zabudowy z uwagi na ochronę krajobrazu).
Wskazane wyżej uwarunkowania prawne mają istotne znaczenie w kontekście podnoszonej w odpowiedzi na skargę, kwestii dokonywania przez inwestora zmian odnośnie koncepcji realizacji przedsięwzięcia. Należy zauważyć, iż dokonywane uzgodnienie dotyczy wyłącznie konkretnego przedsięwzięcia o cechach wskazanych we wniosku o ustalenie warunków zabudowy (jego parametry bywają wskazane również w załączanym często przez organ prowadzący postępowanie główne projekcie decyzji), co powinno znaleźć odzwierciedlenie w postanowieniu uzgadniającym a następnie w treści decyzji w przedmiocie warunków zabudowy. Jak wskazano, o ile uzgodnienie jest możliwe przy zachowaniu warunków nie wskazanych we wniosku inwestora (ze względu na zakres wymaganej szczegółowości informacji), warunki takie, jako wynikające z przepisów szczególnych, powinny zostać określone przez organ uzgadniający.
W kontekście powyższych uwag organ odwoławczy, rozważając czy istnieją przesłanki przekazania sprawy do powtórnego rozpoznania, powinien ocenić, czy inwestor wnioskując o ustalenie warunków zabudowy dostarczył wszystkie wymagane informacje, które mogą mieć znaczenie dla orzekania przez organ uzgadniający. O ile wymagane informacje zostały przedłożone organ może rozważyć, jakie okoliczności faktyczne (np. odnośnie uwarunkowań w terenie, powiązań funkcjonalnych systemu hydrologicznego, dotychczasowych procesów migracji ryb) wymagają wyjaśnienia stosownymi środkami dowodowymi.
O ile, materiał dowodowy był wystarczający, rozważenia wymagały m.in. takie kwestie podniesione w zażaleniu jak ewentualna potrzeba zrealizowania przepławki dla ryb, zabezpieczanie dopływu dla urządzeń nawadniających, zapewnienie ochrony krajobrazu - o ile
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
oczywiście mają one bezpośredni związek z zakresem zakazów i ograniczeń ustanowionych dla konkretnego obszaru chronionego krajobrazu.
Trafny jest wywód skargi, iż racjonalne korzystanie z wód obejmuje także wykorzystywanie jej w celach energetycznych (art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy - Prawo wodne), a więc z treści samego § 5 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu "Dolina Narwi" nie można wywieść generalnego zakazu realizacji [...] na tym obszarze. Nie można równocześnie podzielić argumentacji, zawartej w odpowiedzi na skargę organu, jakoby dla oceny, czy energetyczne wykorzystywanie wód jest racjonalnym ich wykorzystywaniem, może mieć znaczenie komercyjny charakter planowanej działalności [...]. Charakter taki potwierdza raczej, w pewnym zakresie, iż określone działanie jest racjonalne. Jednocześnie nie ma podstaw do przyjęcia, iż względy wykorzystania wód dla celów energetycznych są, co do zasady, nadrzędne w stosunku do ochrony cennych obszarów przyrodniczych. Stąd, o ile konkretne względy ochrony tych obszarów, wyrażone w akcie o ich utworzeniu, przemawiałyby za zaniechaniem realizacji [...] w konkretnym miejscu
lub jej realizacja byłaby możliwa jedynie przy spełnieniu konkretnych warunków, powinien mieć to na uwadze organ orzekający w przedmiocie uzgodnienia.
Brak właściwego wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy przez organ odwoławczy (art. 7 i 77 § 1 K.p.a.), co musiałoby znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu postanowienia (art. 107 § 3 w zw. z art. 126 K.p.a.) mógł mieć wpływ na jej wynik, w kontekście istnienia przesłanek przekazania sprawy do powtórnego rozpatrzenia, a więc stwierdzenie naruszenia przepisów postępowania przez Sąd musiało w tym przypadku prowadzić do uchylenia zaskarżonego postanowienia. Nie wskazując w istocie przesłanek, jakimi kierował się organ orzekając w sprawie, naruszono również art. 8 i 11 K.p.a. (zasada pogłębiania zaufania obywateli i przekonywania).
Dodatkowo trzeba podnieść, iż organ II. instancji, rozpatrując środek odwoławczy, nie rozważył kwestii stron postępowania, które złożyły zażalenie. Bowiem pod pismem znajduje się kilka podpisów. Należałoby w tym kontekście wyjaśnić, czy podpisane osoby są stronami postępowania a następnie orzec w przedmiocie ich żądań. Organ powinien także ponownie rozważyć status strony postępowania
Sygn. akt IV SA/Wa 1891/07
p. W. R.. Z przedłożonego pisma (k. 34) wynika iż jest on radnym i mieszka w pobliży jazu. Wyjaśnić więc należy, czy jako jeden z wnoszących zażalenie ma przymiot strony w postępowaniu w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy, co statuowałoby jego interes prawny w postępowaniu uzgadniającym. Organ orzekający musi mieć przy tym na względzie, iż samo traktowanie określonej osoby, jako strony postępowania, w ramach którego dokonuje się uzgodnienie (doręczanie pism itp.) nie zwalnia organu uzgadniającego z obowiązku samodzielnego ustalenia faktycznych stron postępowania.
Natomiast Sąd w niniejszej sprawie traktował p. W. R., jako stronę postępowania sądowego, gdyż status ten wynikał już z samego faktu wydania zaskarżonego postanowienia, w wyniku złożenia środka odwoławczego przez określoną osobę.
Z przytoczonych wyżej przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.
Rozpatrując ponownie sprawę Minister Środowiska po ponownej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego, orzeknie w przedmiocie uzgodnienia, w granicach art. 138 K.p.a., mając na względzie ocenę prawną wyrażoną w niniejszym orzeczeniu.